Rossioglossum

Το Rossioglossum είναι ένα άλλο είδος ορχιδέας. Για πρώτη φορά, φυτά αυτού του γένους περιγράφηκαν στη δεκαετία του '70 του περασμένου αιώνα. Το γένος πήρε το όνομά του προς τιμήν του Άγγλου John Ross, διάσημου για τη συλλογή φυτών. Στο φυσικό τους περιβάλλον, τα Rossioglossums αναπτύσσονται στη Γουατεμάλα, την Ονδούρα, τον Παναμά και το Μεξικό, όπου μπορούν να τα δουν σε δασικές οροσειρές σε υψόμετρο έως δύο χιλιάδες μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Σήμερα, το γένος Rossioglossum αποτελείται από έξι τύπους επιφυτών, που αντιπροσωπεύονται από αρκετά μεγάλα και μικρά φυτά, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που έχουν προσαρμοστεί για καλλιέργεια σε θερμοκήπια.

Rossioglossum: περιγραφή και χαρακτηριστικά του φυτού

Rossioglossum: φωτογραφία ενός φυτού

Το Rossioglossum είναι ίσως το πιο παράξενο από όλες τις Ορχιδέες με τη μορφή σέπαλα και πέταλα. Η διάταξή τους θυμίζει τη μια σιλουέτα ενός αστείου ανθρώπου, την άλλη - το ανοιχτό στόμα ενός ζώου. Αυτές οι ενώσεις έδωσαν στο φυτό μερικά ακόμη ονόματα - ορχιδέα κλόουν και στόμα τίγρης.

Τα λουλούδια του Rossioglossum είναι όσο το δυνατόν πιο ανοιχτά. Τα πέταλα και τα σέπαλα μπορούν να έχουν μια λεία ή κυματιστή άκρη, διαφορετική ή το ίδιο μέγεθος, στρογγυλεμένη στις άκρες ή μυτερή. Το χείλος έχει σχήμα ανεμιστήρα, είναι μεγαλύτερο από τα πέταλα, με πολλές αναπτύξεις διαφόρων σχημάτων, δίνοντας στο φυτό μια ακόμη πιο ασυνήθιστη εμφάνιση. Παρά το γεγονός ότι το χρώμα του Rossioglossum περιορίζεται σε τρία χρώματα - καφέ, κίτρινο και κρεμ, ο αριθμός των επιλογών για τον συνδυασμό τους είναι μεγάλος. Τα φυτά των οποίων τα λουλούδια έχουν στικτό χρώμα φαίνονται ιδιαίτερα εντυπωσιακά. Τα Rossioglossums ανθίζουν για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, οι μπουμπούκια, που σχηματίζονται από 3 έως 10 κομμάτια, ανθίζουν σταδιακά. Κατά μέσο όρο, η διάμετρος ενός λουλουδιού είναι 10 εκατοστά.

Οι ψευδοφολίδες Rossioglossum είναι μεγάλοι, κοντά ο ένας στον άλλο, ελαφρώς πεπλατυσμένοι. Ο αριθμός των φύλλων μίσχου είναι δύο, τρία. Ανάλογα με το είδος, τα φύλλα του φυτού είναι είτε πλατιά είτε στενωμένα. Το χρώμα τους δεν διαφέρει ως προς την ποικιλομορφία, κατά κανόνα, στα κανονικά αναπτυσσόμενα φυτά, έχει ένα όμορφο φωτεινό πράσινο χρώμα.

Το πιο διάσημο, σήμερα, είναι το υβρίδιο Roudon Jester. Η ευρεία δημοτικότητα και διανομή του υβριδίου οφείλεται στο γεγονός ότι, σε σύγκριση με άλλους εκπροσώπους της οικογένειας Ορχιδέας, η φροντίδα είναι κάπως ευκολότερη. Ταυτόχρονα, χάρη στις προσπάθειες των κτηνοτρόφων, το υβρίδιο Jester έχει τις καλύτερες ιδιότητες δύο ειδών Rossioglossum (Bolshoi και Williams), βάσει των οποίων εκτράφηκε.

Rossioglossum: φύτευση, καλλιέργεια και φροντίδα

Rossioglossum: φωτογραφία ενός φυτού

Έχοντας αποφασίσει να καλλιεργήσετε το Rossioglossum, πρώτα απ 'όλα, θα πρέπει να δώσετε προσοχή στο μέγεθος του δοχείου. Το γεγονός είναι ότι αυτό το φυτό αναπτύσσεται πολύ καλύτερα υπό κάποιους περιορισμούς, επομένως, δεν αξίζει να το φυτέψετε σε μια μεγάλη γλάστρα. Επίσης, για να αποφευχθεί η στασιμότητα της υγρασίας στις ρίζες, είναι σημαντικό να εξασφαλιστεί καλή αποστράγγιση.

Το χώμα για την καλλιέργεια του Rossioglossum πρέπει να είναι απορροφητικό και να αναπνέει. Εάν είναι δυνατόν, είναι καλύτερο να το ετοιμάσετε μόνοι σας, από λεπτό φλοιό πεύκου, σφάγνο, κάρβουνο και περλίτη. Μερικοί καλλιεργητές χρησιμοποιούν τσιπ καρύδας για τον ίδιο σκοπό. Λόγω της ικανότητας του αέρα και, ταυτόχρονα, των ιδιοτήτων συγκράτησης νερού, ένα τέτοιο υπόστρωμα παρέχει ένα βέλτιστο περιβάλλον για το ριζικό σύστημα του φυτού. Επιπλέον, στα πατατάκια καρύδας δεν αναπτύσσονται παθογόνα και παράσιτα εντόμων. Συσσωρεύοντας θρεπτικά συστατικά και χρήσιμες ουσίες που εισάγονται κατά την άρδευση, στο μέλλον, μπορούν να τα δώσουν στο φυτό.

Το Rossioglossum δεν απαιτεί συχνή αναφύτευση, είναι απαραίτητο μόνο σε περίπτωση εξάντλησης του εδάφους ή σημαντικής αύξησης του μεγέθους και του αριθμού των ψευδοβολών. Τα φυτά πρέπει να επανατοποθετηθούν στο τέλος της ανθοφορίας. Ταυτόχρονα, είναι απαραίτητο να εξετάσουμε προσεκτικά το ριζικό σύστημα και, όταν βρούμε κατεστραμμένες ρίζες, να τις αφαιρέσουμε αμέσως. Επίσης, η μεταμόσχευση πραγματοποιείται τη στιγμή της διαίρεσης του φυτού προκειμένου να αναπαραχθεί. Συνιστάται η διαίρεση ενήλικων και υγιών φυτών με τουλάχιστον έξι ψεύτικους βολβούς. Είναι σημαντικό ότι μετά τη διαίρεση, κάθε νέο φυτό έχει ίσα μέρη.

Υπό φυσικές συνθήκες, μετά την ενεργή ανθοφορία στα Rossioglossums, ξεκινά μια κοιμισμένη περίοδος. Στη φύση, αυτή η εποχή χαρακτηρίζεται από ξηρό καιρό, συνοδευόμενο από λαμπερό ήλιο. Τα Rossioglossums που καλλιεργούνται σε θερμοκήπια, εάν είναι δυνατόν, πρέπει να παρέχονται με τους ίδιους όρους. Οι ώρες της ημέρας πρέπει να είναι μεγάλες, αλλά δεν απαιτείται έντονος φωτισμός.

Μπορείτε να καθορίσετε τη συχνότητα και τον όγκο του ποτίσματος του Rossioglossum παρατηρώντας το φυτό. Είναι αδύνατο να αφήσουμε το υπόστρωμα να στεγνώσει εντελώς, αλλά η περίσσεια υγρασίας θα οδηγήσει πολύ γρήγορα σε φθορά των ριζών. Εάν εντοπιστούν τέτοια σημάδια, το φυτό πρέπει να μεταμοσχευθεί αμέσως, αφαιρώντας τις κατεστραμμένες ρίζες. Το νερό για άρδευση πρέπει να καθιζάνει και, αν είναι δυνατόν, να αποστάζεται. Το πότισμα γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε η υγρασία να μην εισέρχεται στα φυτά. Κατά τη διάρκεια του ποτίσματος, το δοχείο βυθίζεται μερικώς στο νερό ή εισάγεται υγρασία κατά μήκος της άκρης του δοχείου.

Για να ταΐσετε Rossioglossums, χρησιμοποιήστε πολύπλοκα ορυκτά λιπάσματα που προορίζονται για ορχιδέες. Αυτά τα επίφυτα τρέφονται αρκετά συχνά. Κατά κανόνα, τα λιπάσματα εφαρμόζονται κατά το πότισμα των φυτών, κάθε τρίτη φορά. Η μόνη περίοδος που μειώνεται ο αριθμός των επιθέσεων είναι η ανθοφορία. Και αφού τα λουλούδια μαραθούν, καθώς πλησιάζει η ώρα του ύπνου, το πότισμα σταματά επίσης. Κατά καιρούς, όταν εμφανίζονται σημάδια ξήρανσης από τους ψευδοφάφους, μπορείτε να ψεκάσετε το φυτό. Επίσης, είναι σημαντικό να διασφαλιστεί η συμμόρφωση με το καθεστώς θερμοκρασίας, δηλαδή οι θερμοκρασίες κατά τη διάρκεια της ημέρας πρέπει να είναι + 11 ... + 15 μοίρες και οι νυχτερινές θερμοκρασίες πρέπει να είναι 4-5 μοίρες χαμηλότερες.

Πιθανά αυξανόμενα προβλήματα

Rossioglossum: φωτογραφία ενός φυτού

Η πιθανή αιτία κιτρίνισης των φύλλων του rossioglossum μπορεί να είναι η παρατεταμένη έκθεση του φυτού σε άμεσο ηλιακό φως. Όταν εμφανίζονται σημάδια αλλαγής στο χρώμα του φυλλώματος, πρέπει να σκιάσετε το φυτό και να συνεχίσετε να το παρακολουθείτε.

Εάν το Rossioglossum έχει σταματήσει να αναπτύσσεται, η υγρασία του αέρα πρέπει να αυξηθεί και η διάρκεια αερισμού του δωματίου πρέπει να αυξηθεί. Ωστόσο, είναι σημαντικό να μην επιτρέπεται η άμεση ροή αέρα να χτυπήσει το εργοστάσιο και, επιπλέον, ρεύματα. Το τελευταίο, παρεμπιπτόντως, μπορεί επίσης να προκαλέσει πτώση λουλουδιών και μπουμπουκιών.

Δεν είναι ασυνήθιστο να μην ανθίσει το Rossioglossum, παρά την εξωτερικά υγιή κατάσταση του φυτού. Αυτό συμβαίνει εάν το φυτό δεν έχει λάβει τις βέλτιστες συνθήκες κατά τη διάρκεια της αδρανοποίησης. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό να ακολουθήσετε τις συστάσεις σχετικά με το επίπεδο φωτισμού και τις συνθήκες θερμοκρασίας που είναι απαραίτητες για το Rossioglossum κατά την περίοδο ανάπαυσης.