Μεταμόσχευση δελφινίου, περιγραφή, καλλιέργεια, προστασία

Το άρθρο περιγράφει τη μεταμόσχευση ενός δελφινίου, την περιγραφή του, όλα τα χαρακτηριστικά της καλλιέργειας, έναν οδηγό προστασίας.

Το Delphinium ανήκει στους εκπροσώπους της οικογένειας των πεταλούδων και χαρακτηρίζεται ως ένα ολόκληρο γένος από ποώδη ετήσια και πολυετή φυτά. Σήμερα υπάρχουν περίπου 450 ποικιλίες αυτού του όμορφου λουλουδιού. Στους ανθρώπους, αυτό το φυτό ονομάζεται συχνότερα σπινθήρα, ή αγριοκοιλιά. Αυτό το φυτό θεωρείται αρκετά ιδιότροπο και απαιτητικό, είναι αρκετά δύσκολο να το μεγαλώσετε και αυτό το λουλούδι δεν ανέχεται τις μεταμοσχεύσεις. Αλλά μην φοβάστε γρήγορα, η φροντίδα αυτού του φυτού είναι τρομακτική μόνο από έξω. Σε αυτό το άρθρο, θα εξετάσουμε όλες τις μεθόδους αναπαραγωγής αυτού του υπέροχου λουλουδιού και τα χαρακτηριστικά της φροντίδας του, καθώς και όλες τις λεπτότητες που σχετίζονται με τη μεταμόσχευση φυτών.

Μεταμόσχευση δελφινίου, περιγραφή

Μεταμόσχευση δελφινίου

Μεταξύ όλων των ποικιλιών αυτού του φυτού, υπάρχουν ετήσια, διετή και πολυετή άνθη. Αυτό το ποώδες καλλωπιστικό φυτό έχει ίσιο ριζικό σύστημα και μικρές ρίζες ρακεμόζης. Οι κύριες ρίζες μπορούν να κατέβουν κάθετα ή οριζόντια. Τα φύλλα αυτών των φυτών είναι τρία, πέντε, επτά μέρη και επίσης με στενούς λοβούς.

Τα λουλούδια διαφορετικών υποείδων διαφέρουν μεταξύ τους στο μέγεθός τους, έχουν διάμετρο, ανάλογα με την ποικιλία, από 3 έως 7 εκατοστά. Οι ταξιανθίες αποτελούνται από λουλούδια που είναι συγκεντρωμένα σε σχήμα πανικού ή ρακεμόζης. Μεταξύ των ποικιλιών αυτού του φυτού, υπάρχουν λουλούδια με διπλή δομή, καθώς και μη διπλά, τα οποία έχουν πέντε πέταλα, μεταξύ των οποίων το ένα έχει ένα σπρέι. Υπάρχουν τέσσερα νεκτάρια μέσα σε ένα τέτοιο λουλούδι. Και η χρωματική κλίμακα αυτών των λουλουδιών είναι πολύ διαφορετική. Υπάρχουν μικρές διαφορές στην άμπωτη και τη ροή του πράσινου και του μπορντό φύλλωμα.

Τα άνθη αυτού του φυτού είναι προικισμένα με ένα αρκετά ενδιαφέρον και ασυνήθιστο σχήμα, το οποίο στους οφθαλμούς μοιάζει εξωτερικά με τα κεφάλια των δελφινιών, γι 'αυτό το φυτό έλαβε αυτό το όνομα. Αν και υπάρχει μια άλλη εκδοχή της προέλευσης αυτού του ονόματος. Μερικοί από τους επιστήμονες ισχυρίζονται ότι αυτό το όνομα προέρχεται από την αρχαία ελληνική πόλη των Δελφών, όπου ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά αυτό το λουλούδι. Υπάρχει επίσης ένας μεγάλος αριθμός θρύλων που σχετίζονται με αυτό το λουλούδι, αλλά αφήστε τους ιστορικούς να ασχοληθούν με αυτά.

Μεταμόσχευση δελφινίου, χαρακτηριστικά καλλιέργειας και φροντίδας

Μεταμόσχευση δελφινίου

-Πότισμα.

Αυτό το φυτό είναι πολύ καλό στις διαδικασίες ποτίσματος και είναι αρνητικά επιρρεπές στην ξηρασία. Το χώμα όπου μεγαλώνει αυτό το φυτό δεν πρέπει να στεγνώσει σε καμία περίπτωση. Αν και είναι επιτακτική η προστασία του λαιμού αλόγου του λουλουδιού από τη φθορά με υπερβολική υγρασία. Επομένως, το έδαφος στο οποίο καλλιεργείται αυτό το λουλούδι πρέπει να αποστραγγίζεται επαρκώς. Ένας πολύ σοβαρός κίνδυνος για αυτήν την ασθένεια είναι η απόψυξη, μετά από μια μάλλον χιονισμένη χειμερινή περίοδο, τότε όταν το υπερβολικό λιωμένο νερό μπορεί να καταστρέψει τελείως το ρίζωμα, αντίστοιχα, και ολόκληρο το φυτό πεθαίνει. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο θα πρέπει να επιλέξετε πολύ προσεκτικά μια τοποθεσία για την καλλιέργεια αυτού του φυτού. Ο τόπος πρέπει να βρίσκεται με τέτοιο τρόπο ώστε με την άφιξη της άνοιξης το χώμα να μπορεί να στεγνώσει αρκετά γρήγορα και να μην σχηματίσει στάσιμη υγρασία.

- Φωτισμός.

Δεδομένου ότι αυτό το φυτό έχει μάλλον αρνητική στάση απέναντι στις μεταμοσχεύσεις, ο χώρος για την καλλιέργειά του επιλέγεται πολύ προσεκτικά, το απαραίτητο χώμα για ανάπτυξη προετοιμάζεται εκ των προτέρων. Επιπλέον, ο τόπος καλλιέργειας πρέπει να έχει επαρκή φωτισμό, αλλά με ελαφριά μερική σκιά, και πρέπει επίσης να είναι καλά κλεισμένος από ρεύματα. Αυτό το φυτό αγαπά πολύ τη θερμότητα του ήλιου και δεν σχετίζεται καλά με τον άνεμο, αλλά, παρ 'όλα αυτά, σίγουρα χρειάζεται λίγη σκιά, τουλάχιστον μερικές ώρες την ημέρα. Διαφορετικά, το δελφίνιο μπορεί να καεί εάν εκτεθεί σε άμεσο ηλιακό φως για μεγάλο χρονικό διάστημα.

- Συνθήκες θερμοκρασίας.

Αυτό το φυτό είναι αρκετά απαιτητικό στη θερμότητα, αν και μπορεί εύκολα να ανεχθεί το κρύο, ο χειμώνας με θερμοκρασία -40 μοίρες δεν αποτελεί εμπόδιο γι 'αυτό. Το καλοκαίρι, όμως, αυτό το λουλούδι προτιμά ξηρές και μάλλον ζεστές καιρικές συνθήκες.

- Κορυφαίο ντύσιμο.

Την άνοιξη, αυτός ο πολιτισμός έχει πολύ γρήγορη ανάπτυξη, μπορεί να αναπτυχθεί σε μία ημέρα από πέντε εκατοστά και πάνω, αλλά αυτό το γεγονός, με τη σειρά του, απαιτεί άφθονη σίτιση. Αυτά τα φυτά απαιτούν διαδικασία σίτισης ανά εποχή σε ποσότητα τουλάχιστον τριών φορές. Το πρώτο επάνω ντύσιμο εφαρμόζεται την άνοιξη, όταν ο πολιτισμός αρχίζει να ξυπνά. Για να γίνει αυτό, φτιάξτε ένα μείγμα 70 γραμμαρίων υπερφωσφορικού, 15 γραμμάρια νιτρικού άλατος, 30 γραμμάρια θειικού αμμωνίου, 30 γραμμάρια χλωριούχου καλίου. Αυτό το μείγμα αναμιγνύεται αρκετά καλά και χύνεται κοντά στις φυτεύσεις αυτού του φυτού, μετά από το οποίο σκάβεται λίγο, εμβαθύνοντας έτσι αυτό το λίπασμα στο έδαφος κατά περίπου 6 εκατοστά. Για δεύτερη φορά, η τροφή εισάγεται κατά την περίοδο που ξεκινά η περίοδος εκκόλαψης. Για να γίνει αυτό, ετοιμάστε ένα μείγμα 60 γραμμαρίων υπερφωσφορικών και 40 γραμμαρίων καλίου. Αυτό το μείγμα χύνεται κάτω από κάθε φυτό. Η τρίτη σίτιση πραγματοποιείται στο τέλος της θερινής περιόδου, με την ίδια σύνθεση όπως την άνοιξη. Εφαρμόστε λιπάσματα μόνο προσεκτικά, καθώς η περίσσεια λιπασμάτων με περιεκτικότητα σε άζωτο μπορεί να προκαλέσει εναιώρημα στην ανάπτυξη του φυτού ή στην παραμόρφωσή του. Θα ήταν καλό να χρησιμοποιούμε σε αυτή την περίπτωση σύνθετα ορυκτά λιπάσματα, ή Κεμίρ.

- Ειδικοί όροι φροντίδας.

Τα δελφίνια δύο ετών είναι αρκετά πυκνά και αναπτύσσονται έντονα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πρέπει να αραιωθούν για να δώσουν πολλές και πλούσιες ανθοφορίες στη συνέχεια. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, τα κλαδιά πρέπει να αφαιρεθούν από το κύριο μέρος του θάμνου, αυτό είναι απαραίτητο έτσι ώστε ο αέρας να μπορεί να διεισδύσει ελεύθερα στον θάμνο και επίσης να υπάρχει καλός αερισμός. Τα φύλλα και τα κλαδιά που είναι εξασθενημένα και κατεστραμμένα αφαιρούνται επίσης από το φυτό, μόνο έως 5 από τα ισχυρότερα στελέχη και φύλλα παραμένουν στους θάμνους.

Μια άλλη προϋπόθεση για τη φροντίδα αυτού του φυτού είναι η καλτσοδέτα του σε οποιαδήποτε μικρή στήριξη, αυτό γίνεται όταν ο θάμνος μεγαλώνει ήδη. Αυτό γίνεται λόγω του γεγονότος ότι οι μίσχοι αυτού του φυτού συχνά αποκτούν ύψος μεγαλύτερο από μισό μέτρο και οι ισχυροί άνεμοι μπορούν να σπάσουν εύθραυστα κλαδιά. Το νήμα για την καλτσοδέτα χρησιμοποιείται φαρδύ, ελαφρύ και μαλακό, έτσι ώστε κατά τη διάρκεια των ανέμων να μην μπορεί να κόψει κατά λάθος το στέλεχος.

Οι μίσχοι στους οποίους υπάρχουν ξεθωριασμένα λουλούδια φαίνονται πολύ άσχημοι, έτσι αφαιρούνται όλοι, εκτός αν, φυσικά, χρειάζεστε σπόρους. Αξίζει να εξεταστεί το γεγονός ότι αυτό το φυτό έχει κοίλους μίσχους και, κατά συνέπεια, αφού κόψετε αυτό το μίσχο, θα παραμείνει στη θέση του ένας κοίλος και ανοιχτός σωλήνας, στον οποίο μπορεί να συλλέξει υγρό, για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια της βροχής. Αυτό το γεγονός μπορεί να οδηγήσει σε θλιβερές συνέπειες, όπως σήψη των ριζών. Για να αποφευχθεί αυτό, τα στελέχη που απομένουν μετά από ένα τέτοιο κλάδεμα πρέπει να αποκοπούν πλήρως ή να σπάσουν μέχρι τη ρίζα.

- Απαιτήσεις για το έδαφος.

Αυτό το φυτό προτιμά να αναπτύσσεται σε ένα μέρος όπου επικρατεί ασθενώς όξινο έδαφος και το να είσαι σε ουδέτερο χώμα θα ήταν μια πολύ καλή επιλογή.Μια άλλη προϋπόθεση θεωρείται η καλή γονιμότητα και το στρώμα αποστράγγισης. Η καλύτερη επιλογή θα ήταν το χαλαρό αργιλώδες, στο οποίο το λίπασμα αναμιγνύεται με τύρφη πριν από τη φύτευση. Εάν έχετε ένα όξινο περιβάλλον εδάφους στον ιστότοπό σας, τότε μπορείτε να χρησιμοποιήσετε σβησμένο ασβέστη. Για να γίνει αυτό, σε ποσότητα 150 γραμμαρίων, περίπου, καλύπτονται κατά ένα τετραγωνικό μέτρο, την περίοδο του φθινοπώρου, ενώ προστίθενται περίπου 7 κιλά κοπριάς και τύρφης, μετά από αυτό ο χώρος σκάβεται και παραμένει ο χειμώνας. Μπορείτε επίσης να προσθέσετε αλεύρι δολομίτη φύτευσης στην τρύπα. Κατά την έναρξη της περιόδου της άνοιξης, συνιστάται και πάλι να χαλαρώσετε το χώμα και να εφαρμόσετε επάνω επίδεσμο. Μετά από αυτό, μπορείτε να ξεκινήσετε τη φύτευση αυτού του φυτού στην προετοιμασμένη περιοχή. Για να γίνει αυτό, πρέπει να προετοιμάσετε μια τρύπα προσγείωσης με κατά προσέγγιση βάθος 50 εκατοστών. Το σκαμμένο χώμα αναμιγνύεται μισό με τύρφη και χύνεται στην τρύπα, αλλά όχι τα πάντα, αλλά αυτό που θα χωρέσει στην τρύπα. Στη συνέχεια, η τρύπα αφήνεται μόνη της για αρκετές ημέρες, για να κατακαθίσει το έδαφος, και στη συνέχεια φυτεύεται το δελφίνιο, προσθέτοντας μια μικρή ποσότητα λεπτής άμμου σε αυτήν την τρύπα.

- Πώς να φυτέψετε πυκνά;

Το δελφίνιο είναι μια αρκετά μεγάλη καλλιέργεια, η οποία έχει τη δική της ανάπτυξη και ανάπτυξη αρκετά έντονα και γρήγορα, γι 'αυτό πρέπει να αποφεύγεται μια πολύ πυκνή φύτευση έτσι ώστε τα φυτά να μην παρεμβαίνουν μεταξύ τους και να διατηρείται ο αερισμός τους. Επομένως, ακολουθεί το ακόλουθο συμπέρασμα: είναι απαραίτητο να φυτέψετε τους θάμνους αυτού του φυτού σε απόσταση τόξων μεταξύ τους από ένα μέτρο ή περισσότερο. Άλλα λουλούδια, ανάλογα με το μέγεθος και την ανάπτυξή τους, μπορούν να φυτευτούν πιο κοντά στο δελφίνιο. Επιπλέον, είναι απαραίτητο να ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι ένα πολύ φυτεμένο παρτέρι έχει εξωτερική εμφάνιση που δεν είναι εντελώς αισθητική.

Πώς και πότε να μεταμοσχεύσετε ένα δελφίνιο για αναπαραγωγή

Πότε να μεταμοσχεύσετε δελφίνιο

- Διαχωρισμός θάμνων.

Μια μεταμόσχευση δελφινίου με τη μέθοδο διαχωρισμού θάμνων είναι κατάλληλη για την αναπαραγωγή πολυετών φυτών ηλικίας άνω των τριών ετών. Για να γίνει αυτό, την άνοιξη, όταν οι θάμνοι φτάσουν περίπου τα 15 εκατοστά της ανάπτυξής τους, σκάβονται και χωρίζονται σε ξεχωριστά μέρη και με τέτοιο τρόπο ώστε κάθε μέρος να έχει τουλάχιστον 2 βλαστούς. Ο θρυμματισμένος άνθρακας πρέπει να χυθεί στις περικοπές. Το χώμα αφαιρείται από τις ρίζες και αφαιρούνται τα κατεστραμμένα κλαδιά και οι ρίζες. Νέα μοσχεύματα φυτεύονται σε ξεχωριστά δοχεία με χώμα, που αποτελούνται από γη, ψιλή άμμο και χούμο. Για περίπου δύο εβδομάδες μετά από αυτό, διατηρούνται σε αρκετά ζεστό και φωτισμένο μέρος και στη συνέχεια φυτεύονται σε ανοιχτό χώρο, σε ανθισμένο κήπο. Εάν, πριν από τη στιγμή που αρχίσετε να φυτεύετε νεαρά φυτά στο παρτέρι, έχουν σχηματιστεί βλαστοί σε αυτό, τότε θα πρέπει να αποκοπούν.

- μοσχεύματα.

Με αυτόν τον τρόπο, μεταμοσχεύεται ένα πολυετές δελφίνιο με σκοπό την αναπαραγωγή. Αυτό συμβαίνει την άνοιξη και για αυτό, λαμβάνονται φυτά που έχουν αυξηθεί σε ύψος τουλάχιστον 15 εκατοστών. Οι πιο υγιείς και ισχυροί βλαστοί κόβονται με τέτοιο τρόπο ώστε να αιχμαλωτίζουν μικρό αριθμό ριζών. Οι κομμένοι βλαστοί φυτεύονται αμέσως στο έδαφος και ποτίζονται συνεχώς και ψεκάζονται έως ότου το στέλεχος ριζώσει. Πρέπει να ληφθεί υπόψη το σημαντικό γεγονός ότι αυτή η μέθοδος πολλαπλασιασμού είναι κατάλληλη μόνο για πολυετή φυτά. Για τα ετήσια και τα διετή, χρησιμοποιείται η μέθοδος πολλαπλασιασμού σπόρων, καθώς δεν πρέπει να μεταμοσχεύονται σε όλα.

Μεταμόσχευση δελφινίου: χρόνος, χαρακτηριστικά

Αυτά τα πολυετή φυτά απαιτούν περιστασιακά μεταμόσχευση σε άλλο μέρος ανάπτυξης, επειδή η γη γίνεται πολύ φτωχότερη μετά από αυτό το φυτό και σε αυτή την περίπτωση ακόμη και η σίτιση δεν βοηθά. Τα δελφίνια μπορούν να αναπτυχθούν σε ένα μέρος για δέκα χρόνια, αλλά συχνά μεταμοσχεύονται κάθε τέσσερα χρόνια. Δεδομένου ότι με μια μακρά παραμονή στο ίδιο μέρος, το δελφίνιο αρχίζει να μαραίνεται και τα λουλούδια γίνονται μικρότερα σε μέγεθος.

Η καλύτερη επιλογή θα ήταν η μεταφύτευση αυτών των φυτών στην αρχή της καλλιεργητικής περιόδου, αυτό είναι περίπου στα τέλη Απριλίου ή τις πρώτες ημέρες του Μαΐου. Or μπορείτε να το κάνετε αυτό στα τέλη Αυγούστου ή στις αρχές Σεπτεμβρίου, όταν τα λουλούδια έχουν ήδη ανθίσει. Για μεταμόσχευση το φθινόπωρο, πρέπει να γνωρίζετε ακριβώς πότε θα έρθει ο πρώτος κρύος καιρός, ώστε να μην χάσετε τη στιγμή της μεταφύτευσης, διαφορετικά το φυτό μπορεί να μην έχει χρόνο να προσαρμοστεί και να ριζώσει και, ως εκ τούτου, να παγώσει τη χειμερινή περίοδο και να μην ανέβει την άνοιξη. Κατά τη μεταφύτευση ενήλικων φυτών το φθινόπωρο, πρέπει επίσης να προστατεύονται από το κρύο.

Οι οπές προσγείωσης σκάβονται μισό μέτρο βάθος και περίπου 40 εκατοστά σε διάμετρο. Το προετοιμασμένο χώμα χύνεται στην τρύπα. Περιγράψαμε τους κανόνες για την προετοιμασία ενός χώρου για τη φύτευση ενός φυτού παραπάνω. Την άνοιξη, όταν οι μίσχοι μεγαλώνουν περίπου 15-20 εκατοστά σε ύψος, απαιτείται λίπανση με σύνθετα ορυκτά λιπάσματα. Συχνά, τα ενήλικα φυτά που έχουν φτάσει την ηλικία των πέντε ετών και άνω τρέφονται και φυτεύονται σε ξεχωριστό δοχείο πριν από τη διαίρεση και τη μεταφύτευση.

Προετοιμασία για τη χειμερινή περίοδο

Τα ώριμα φυτά που έχουν επιβιώσει περαιτέρω τη χειμερινή περίοδο μπορούν να επιβιώσουν αρκετά καλά από το κρύο. Όσον αφορά τα νεαρά φυτά, ειδικά αυτά που μεταμοσχεύονται το φθινόπωρο, απαιτούν καλή προστασία από τον παγετό. Ως εκ τούτου, είναι μονωμένα με βελόνες, ένα καλό στρώμα πεσμένων φύλλων, αγροΐνες ή μια συνηθισμένη μεμβράνη που πρέπει να σκάβεται έτσι ώστε ο άνεμος να μην μπορεί να το παρασύρει. Σε αυτή την περίπτωση, πρέπει να υπάρχει τουλάχιστον 30 εκατοστά πάνω από την επιφάνεια του εδάφους από τους μίσχους. Και πολύ μικρά και μικρά φυτά καλύπτονται με χαλαρή γη. Πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι αυτά τα πολυετή φυτά μπορούν να πεθάνουν εάν το χειμώνα υπάρχει συχνή εναλλαγή του κρύου καιρού και απόψυξη με περίσσεια υγρασίας. Συχνά, οι καλλιεργητές λουλουδιών απλά τα μεταφυτεύουν σε ξεχωριστά δοχεία και τα βάζουν στο υπόγειο. Αλλά αυτό δεν μειώνει την πιθανότητα θανάτου των φυτών.

Ασθένειες και παράσιτα

Εξετάστε τις πιο επικίνδυνες και κοινές ασθένειες που αντιμετωπίζει αυτό το φυτό:

- Ασθένειες μωσαϊκό και κηλίδες. Εκδηλώνονται ως ο σχηματισμός κηλίδων με καφέ και κίτρινη απόχρωση, μετά την οποία το φύλλωμα στεγνώνει και πέφτει, αντίστοιχα. Το ίδιο το φυτό σταματά να αναπτύσσεται και αναπτύσσεται και έχει μια άρρωστη εμφάνιση. Η καλύτερη επιλογή θα ήταν η πλήρης αφαίρεση και καύση τέτοιων φυτών, καθώς αυτές οι ασθένειες δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν.

- Νόσος μαύρης κηλίδας. Τις περισσότερες φορές σχηματίζεται κατά την περίοδο παρατεταμένων βροχών ή από περίσσεια υγρασίας από τις διαδικασίες άρδευσης. Για να αποφύγετε αυτό το πρόβλημα, πρέπει να ελέγξετε προσεκτικά το πότισμα του φυτού και επίσης να βεβαιωθείτε ότι έχετε αφαιρέσει τα φύλλα ύπνου το φθινόπωρο.

- Ωίδιο. Ο πιο συνηθισμένος και επικίνδυνος εχθρός αυτού του φυτού. Για να αποφευχθεί η εμφάνιση αυτής της ασθένειας, απαιτείται τακτική αραίωση του δελφινίου, έγκαιρη αφαίρεση κατεστραμμένων και ελαττωματικών φύλλων και σωστό και επαρκές πότισμα. Εάν το λουλούδι έχει ήδη ηττηθεί από αυτήν την ασθένεια, τότε θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ψεκάζοντας με διάλυμα κοπριάς αγελάδας ή διαλυμένο γκρι. Χρησιμοποιούν επίσης χημικά που μπορούν να αγοραστούν σε μεγάλη ποικιλία σε οποιοδήποτε εξειδικευμένο κατάστημα κηπουρικής.

- Σαπίζει το κολάρο της ρίζας. Η πηγή είναι ένας μύκητας, ο οποίος συχνότερα μπορεί να μολύνει όχι μόνο το ριζικό σύστημα, αλλά ολόκληρο το φυτό στο σύνολό του, παρουσία υψηλού επιπέδου υγρασίας και κακού αερισμού του φυτού. Σε αυτή την περίπτωση, είναι αρκετά εύκολο να αντιμετωπίσετε το πρόβλημα. Ένα πολυετές φυτό μεταμοσχεύεται σε άλλο μέρος ανάπτυξης ή αλλάζει το στρώμα του εδάφους πάνω από τις ρίζες.

- Μια μύγα που λατρεύει αυτό το φυτό έχει ακόμη και το δικό της όνομα, ως μύγα δελφινιού, αφού κάθεται μόνο σε αυτό το φυτό. Μπορεί να βλάψει ταξιανθίες και λουλούδια. Για την καταπολέμηση τέτοιων επιβλαβών εντόμων, χρησιμοποιείται ψεκασμός με ειδικά μέσα.

- Αφίδες.Ένα άλλο πολύ επικίνδυνο και επιβλαβές μικρό έντομο. Τρέφεται με τον χυμό του φυτού, μετά τον οποίο το φύλλωμα του δελφινίου στεγνώνει και το φυτό μαραίνεται. Για την καταπολέμησή του, χρησιμοποιείται αφέψημα από σκόνη καπνού ή χρησιμοποιείται επίσης διάλυμα αμμωνίας, καθώς και ειδικές χημικές ουσίες.

- Γυρομύκητες. Επίσης συχνοί επισκέπτες αυτού του φυτού, το οποίο μπορεί να βλάψει αρκετά το δελφίνιο. Συχνά πολεμήστε μαζί τους με ασβέστη ή υπερφωσφορικό άλας. Επίσης, ως καλή επιλογή, μπορείτε να επικαλύψετε αυτό το φυτό με φύλλα λάχανου.

Οι καλύτεροι γείτονες

Αυτά τα όμορφα φυτά χρησιμοποιούνται συχνά ως υπόβαθρο σε ανθισμένους κήπους. Τα κρίνα και το phlox είναι καλοί γείτονες για αυτούς, αισθάνονται επίσης καλά στη γειτονιά με ντάλιες και τριαντάφυλλα. Αρκεί να φυτέψει όλα αυτά τα φυτά σωστά, έτσι ώστε να μην μπορούν να παρεμβαίνουν στην ανάπτυξη και ανάπτυξη του άλλου, και επίσης να μην σκιάζουν άλλα φυτά. Φυσικά, μπορείτε να φυτέψετε άλλα λουλούδια με αυτά τα φυτά. Απλώς πρέπει να λάβετε υπόψη το γεγονός ότι είναι καλύτερο να φυτέψετε λουλούδια παρόμοια με αυτό το φυτό για τη φροντίδα, τις απαιτήσεις για το έδαφος, προκειμένου να αποφύγετε την εμφάνιση διαφόρων δυσάρεστων ασθενειών.

Μεταμόσχευση δελφινίου