Με οπωροφόρα δέντρα στο "εσύ".

Περιγραφή των οπωροφόρων δέντρων: δομή και δραστηριότητα

Προκειμένου να αναπτυχθούν ορισμένα φυτά, συμπεριλαμβανομένων των δέντρων, ο καλοκαιρινός κάτοικος θα πρέπει να έχει μια ιδέα για το ποια είναι η δομή του, ποια είναι - εξάλλου, όχι μόνο η ευκολία κατανόησης της επιχείρησής τους εξαρτάται από αυτό, αλλά και οι πτυχές της φροντίδας στο χειρισμό στη βλάστηση. Ας καταλάβουμε πώς ακριβώς είναι τοποθετημένα τα οπωροφόρα δέντρα και επίσης εξετάστε τον κύκλο της ζωής τους.

Όπως μπορείτε να μαντέψετε, στα οπωροφόρα φυτά όλα ξεκινούν από το κεντρικό όργανο - το ριζικό σύστημα. Οι κύριες διαδικασίες και λειτουργίες συνδέονται με αυτό, οι οποίες πραγματοποιούνται περαιτέρω στο εξωτερικό τμήμα ενός φυτού, που αλλιώς ονομάζεται υπέργεια. Η μετάβαση μεταξύ αυτού του τμήματος και του ριζικού συστήματος αναφέρεται ως κολάρο ρίζας.

Το λεγόμενο εναέριο τμήμα ενός οπωροφόρου δένδρου είναι ένα στέλεχος, ένα μέρος του κορμού που βρίσκεται από το ριζικό κολάρο έως το σκελετικό κλαδί κάτω, καθώς και το στέμμα, με άλλα λόγια, ένα διακλαδισμένο τμήμα του δέντρου που βρίσκεται πάνω. Είναι συνηθισμένο να ονομάζουμε τον ηγέτη επέκταση του κορμού πάνω από τον ίδιο τον κορμό και αυτό το μέρος μπορεί επίσης να ονομαστεί κεντρικός αγωγός. Οι σκελετικοί κλάδοι των τάξεων του πρώτου, του δεύτερου και ούτω καθεξής αναχωρούν από τον κεντρικό αγωγό. Οι ενδιάμεσοι κλάδοι βρίσκονται ήδη μεταξύ των σκελετικών κλάδων, εξ ου και η προέλευση του ονόματός τους.

Προκειμένου να επιταχυνθεί ο σχηματισμός της κορώνας και να απλουστευθεί ολόκληρη η διαδικασία, συνιστάται να αφήσετε μόνο μία τάξη διακλάδωσης, ενώ η δεύτερη τάξη, μαζί με τους ενδιάμεσους κλάδους, τοποθετείται καλύτερα σε οριζόντια θέση. Αυτοί, με τη σειρά τους, ονομάζονται ημι-σκελετικοί.

Οι ημι-σκελετικοί και σκελετικοί κλάδοι χαρακτηρίζονται από την παρουσία μικρότερων, συχνότερα κατάφυτων κλαδιών φρούτων. Δυστυχώς, ο ετήσιος ρυθμός ανάπτυξής τους είναι σχετικά μικρός και οι ίδιοι αναπτύσσονται πολύ πιο αδύναμοι.

Ένας βλαστός που έχει αναπτυχθεί και αναπτυχθεί σε μια δεδομένη βλαστική περίοδο, στον οποίο υπάρχουν ήδη φύλλα, ονομάζεται βλαστός. Είναι επίσης σωστό να υποδηλώνουμε την ετήσια ανάπτυξη με αυτόν τον όρο τόσο τις χειμερινές όσο και τις καλοκαιρινές περιόδους μέχρι τη στιγμή που εμφανίζονται νέες αυξήσεις από τα μπουμπούκια. Όταν ανθίζουν, η ζυγαριά θρυμματίζεται, σχηματίζοντας έτσι ίχνη στη βάση της μελλοντικής ανάπτυξης - αυτά είναι τα ετήσια δαχτυλίδια που μας είναι γνωστά. Χάρη στους δακτυλίους ανάπτυξης, μπορείτε σχεδόν να προσδιορίσετε με ακρίβεια την ηλικία του φυτού και των συστατικών του - τους κλάδους.

Αναλύοντας τους τύπους βλαστών, πρέπει να σημειωθεί ότι είναι και οι δύο αναπτυξιακοί, δηλαδή φυτικοί και καρποφόροι - αναπαραγωγικοί. Οι οφθαλμοί των φρούτων διαφέρουν σε μέγεθος από τους οφθαλμούς ανάπτυξης, επειδή είναι συνήθως μεγαλύτερα και στρογγυλεμένα. Έτσι, γίνεται αρκετά εύκολο να τα αναγνωρίσουμε από την εμφάνισή τους ήδη από την εποχή του φθινοπώρου.

Υπάρχουν επίσης έντονα συντομευμένοι βλαστοί, που ονομάζονται δακτύλιοι. Πρόκειται για ένα είδος σχηματισμού φρούτων, που παρουσιάζεται με έναν καλά ανεπτυγμένο οφθαλμό που βρίσκεται στο πάνω μέρος, καθώς και με ροζέτα φύλλων. Μπορείτε επίσης να αναγνωρίσετε την ηλικία του δαχτυλιδιού, εάν ένας βλαστός μικρού μεγέθους με ροζέτα φύλλων αναπτύσσεται από τον οφθαλμό. Ένα τέτοιο ringlet μπορεί να ονομαστεί διετές.

Υπάρχουν επίσης μέρη όπως ένα κλαδί φρούτων και ένα δόρυ. Το πρώτο δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα μικρό κλαδί ενός έτους, κατά κανόνα, ελαφρώς μεγαλύτερο από 15 εκατοστά, διαφορετικό σε διάμετρο και λεπτότερο σε σύγκριση με το αναπτυσσόμενο. Τελειώνει με έναν οφθαλμό φρούτων. Έτσι, για παράδειγμα, αυτοί οι ίδιοι οι οφθαλμικοί οφθαλμοί στις ποικιλίες μήλων βρίσκονται στις μασχάλες των φύλλων των νέων βλαστών. Το Kopetso είναι ένας άλλος τύπος ετήσιου κλάδου, το μήκος του κυμαίνεται κατά μέσο όρο από 5 έως 12 εκατοστά.Διαφέρει σε ομοιόμορφο, ομοιόμορφο πάχος, καθώς και στο χαρακτηριστικό ότι απομακρύνεται σχεδόν σε ορθή γωνία από τον κύριο κλάδο εδράνου. Ο οφθαλμός του καρπού είναι επίσης το αποκορύφωμα, αν και το δόρυ, με τη σειρά του, έχει πλευρικά, αλλά τις περισσότερες φορές παραμένουν υπανάπτυκτα.

Το ριζικό σύστημα των οπωροφόρων δέντρων, ως βασικό όργανο της ζωής, χαρακτηρίζεται από κάθετη και οριζόντια διάταξη των ριζών. Με μια ενδελεχή ανάπτυξη, το πρώτο μπορεί να ονομαστεί βασικό σύστημα. Ανά τοποθεσία, οι οριζόντιες ρίζες κατανέμονται συχνότερα στα ανώτερα στρώματα του εδάφους, εκείνα που θεωρούνται τα πιο γόνιμα.

Κατά την περιγραφή των οπωροφόρων δέντρων, πρέπει να δοθεί προσοχή στις ρίζες. Οι νεαρές ρίζες του σκελετικού τύπου, με τη σειρά τους, σχηματίζουν ριζικό λοβό - ένα σύστημα από πυκνά διακλαδισμένες μικρές ρίζες, χαρακτηριστικό των οποίων είναι η παρουσία τριχών αναρρόφησης - ένα εργαλείο σχεδιασμένο για την εξαγωγή θρεπτικών διαλυμάτων από το έδαφος. Οι ενεργές ρίζες, φυσικά, πρέπει να έχουν συνεχή πρόσβαση στο οξυγόνο, διαφορετικά η ανάπτυξή τους μπορεί να επιβραδυνθεί σημαντικά. Είναι αυτοί που παρέχουν, ελέγχουν τη φυσιολογική ζωτική δραστηριότητα του δέντρου, καθώς και τα φύλλα του. Επομένως, κάθε φορά που πραγματοποιείτε τη διαδικασία λίπανσης, χαλαρώστε το έδαφος, να ξέρετε ότι όχι μόνο παρέχετε στο δέντρο τις απαραίτητες ουσίες, αλλά επίσης παρέχετε σημαντική υποστήριξη και βοήθεια στο ριζικό του σύστημα.

Τα δέντρα είναι μια εκπληκτική μορφή ζωής, που αντιπροσωπεύει ένα ολόκληρο σύστημα διασυνδεδεμένων τμημάτων, στα οποία ανατίθενται οι λειτουργίες και τα καθήκοντά τους. Μην υποθέσετε ότι επειδή τα δέντρα είναι τόσο δυνατά και ανθεκτικά, δεν χρειάζονται μεγάλη συντήρηση. Δώστε προσοχή κυρίως στο ριζικό σύστημα των οπωροφόρων φυτών και στη συνέχεια θα σας ευχαριστούν με μια πλούσια συγκομιδή κάθε νέα εποχή!