Ο Λίχνης

Ο πολυετής Λύχνης (Λύχνης) ανήκει στην οικογένεια των Γαρυφαλιών, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις το γένος ανήκει στο γένος Smolevka. Η επιστημονική τεκμηρίωση του ονόματος - "λύχνης" σε μετάφραση από την ελληνική γλώσσα σημαίνει "λάμπα". Υπάρχει μια εκδοχή ότι αυτό συμβαίνει επειδή τα λουλούδια του φυτού έχουν πολύ έντονο χρώμα ή επειδή στην αρχαιότητα τα φύλλα μιας από τις ποικιλίες χρησιμοποιούνταν ως φυτίλι. Αυτός ο πολιτισμός αναφέρεται στα γραπτά του Θεόφραστου. Η βλάστηση καλλιεργείται από τα τελευταία χρόνια του δέκατου έκτου αιώνα. Διάφορες πηγές λένε ότι 20-50 είδη περιλαμβάνονται σε αυτό το γένος · βρίσκονται άγρια ​​στο βόρειο ημισφαίριο. Τα ανθοπωλεία καλλιεργούν μόνο 15 ποικιλίες αυτής της καλλιέργειας.

Περιγραφή και χαρακτηριστικά Λύχνης

Ο Λύχνης είναι πολυετής ποώδης βλάστηση με ρίζωμα. Μπορεί να μεγαλώσει μέχρι σαράντα εκατό εκ. Η επιφάνεια των στελεχών έχει τρίχες, το στέλεχος είναι στρογγυλό σε διάμετρο. Τα φύλλα είναι μυτερά, λογχοειδή, με τη μορφή αυγού, καλύπτουν τους μίσχους σε μεσαία έκταση, η βάση τους έχει σχήμα καρδιάς, η εξωτερική και η εσωτερική πλευρά είναι τραχιά. Τα άνθη και των δύο φύλων έχουν διατομή 20 mm, τα πέταλα είναι δύο λοβών, το χρώμα τους μπορεί να είναι ροζ, λευκό, έντονο κόκκινο, ανοιχτό κίτρινο ή έντονο πορτοκαλί. Ταξιανθίες - κεφάλι, τερματικό σκελετό. Ο καρπός είναι πολλαπλής ρίζας, με κόκκους σε μορφή μπουμπουκιών, βαμμένους σε σκούρο καφέ χρώμα, σε διατομή που αποτελείται από είκοσι mm, η βλάστηση των σπόρων διαρκεί τρία έως τέσσερα χρόνια. Αυτό το πολυετές φυτό καλλιεργείται σε μία τοποθεσία για περίπου πέντε χρόνια.

Λύχνης που αναπτύσσεται με σπόρους

Βέλτιστος χρόνος φύτευσης.

Ο πολιτισμός απλώς πολλαπλασιάζεται με σπόρους. Οι σπόροι σπέρνονται κάτω από τον ανοιχτό ουρανό πριν από τη χειμερινή περίοδο ή τις πρώτες μέρες της άνοιξης. Την πρώτη φορά που ο θάμνος θα αρχίσει να ανθίζει μόνο το επόμενο έτος, δεν εξαρτάται από τον χρόνο σποράς. Σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις, όταν σπέρνετε πριν από τη χειμερινή περίοδο, σε καλό καιρό, το λυχνί μπορεί να αρχίσει να ανθίζει το καλοκαίρι, αλλά όχι εντελώς.

Εάν μεγαλώσετε ένα λουλούδι με τη μέθοδο δενδρυλλίων, τότε η ανθοφορία θα είναι ήδη φέτος. Πριν σπείρουν σπόρους για σπορόφυτα τις ημέρες του Μαρτίου, υποβάλλονται σε διαδικασία διαστρωμάτωσης, για το σκοπό αυτό οι σπόροι τοποθετούνται στο ψυγείο και βρίσκονται εκεί για μισό μήνα ή ένα μήνα. Οι προσγειώσεις αποσύρονται σε ζεστασιά (θερμοκρασία θερμοκρασίας εντός 18-20 μοίρες). Οι πρώτοι βλαστοί θα εμφανιστούν λίγες εβδομάδες μετά τη σπορά. Τα σπορόφυτα φυτεύονται σε μη προστατευμένο έδαφος στα τέλη Μαΐου, εκ των προτέρων περνά μια διαδικασία σκλήρυνσης για δύο εβδομάδες. Εάν ληφθεί απόφαση για σπορά απευθείας σε μη προστατευμένο έδαφος, τότε αυτό γίνεται τις ημέρες Απριλίου-Μαΐου.

Φύτευση σε μη προστατευμένο έδαφος.

Το φυτό δεν είναι ιδιαίτερα ιδιότροπο για τις συνθήκες ανάπτυξης. Φυτεύεται σε ηλιόλουστο μέρος με γόνιμο, καλά στραγγιζόμενο και μέτρια υγρό χώμα. Ο Likhnis "Crown" μεγαλώνει καλά στη σκιά. Πριν από τη σπορά των σιτηρών, άμμος ποταμού (κάδος), μαγνήσιο καλίου (40 g), υπερφωσφορικό (50 g) εισάγονται στο έδαφος, η δοσολογία υπολογίζεται για ένα τετράγωνο του τόπου φύτευσης. Εάν το χώμα είναι πηλό, τότε προστίθεται λίπασμα λιπασμάτων ή χούμο εκεί. Πριν από τη σπορά, προστίθεται ασβέστη στο έδαφος εάν έχει ισχυρό επίπεδο οξύτητας. Πριν από τη σπορά, οι κόκκοι διατηρούνται στο ράφι του ψυγείου για τέσσερις εβδομάδες, οπότε στρωματοποιούνται. Στα αυλάκια, οι έτοιμοι κόκκοι σπέρνονται εκ των προτέρων και στη συνέχεια σφραγίζονται. Οι φυτεύσεις απαιτούν καλό πότισμα. Για την ταυτόχρονη εμφάνιση σπορόφυτων, οι συνθήκες θερμοκρασίας πρέπει να τηρούνται στην περιοχή περίπου 18-20 μοίρες. Οι πρώτοι βλαστοί θα εμφανιστούν μετά από 2,5-3,5 εβδομάδες.

Lychnis φροντίδα

Το Lychnis, το οποίο καλλιεργείται στον κήπο, πρέπει να εφοδιάζεται με τακτικό πότισμα, ειδικά σε εξαιρετική ζέστη. Μετά το πότισμα, το επιφανειακό στρώμα του εδάφους πρέπει να χαλαρώνει τακτικά και όλα τα ζιζάνια πρέπει να αφαιρούνται ταυτόχρονα. Εξετάστε το γεγονός ότι αυτό το φυτό μπορεί εύκολα να πνιγεί από τα ζιζάνια, επομένως μόνο εσείς είστε υπεύθυνοι για αυτό το λουλούδι και για το μέλλον του. Για μεγαλύτερη ανθοφορία, οι ταξιανθίες που έχουν αρχίσει να μαραίνονται αφαιρούνται εγκαίρως και όλη η βλάστηση απομακρύνεται, προσπαθώντας να πλησιάσει τη θέση του λουλουδιού μας.

Κατά τη διάρκεια της καλλιεργητικής περιόδου, η λίπανση εφαρμόζεται μόνο 2-3 φορές κατά τη διάρκεια της σεζόν. Εάν τα σπορόφυτα έχουν αναπτυχθεί ελαφρώς και έχουν γίνει ισχυρότερα, τότε μπορούν να τροφοδοτηθούν με ένα σύμπλεγμα μετάλλων. Στο μέλλον, αυτό τροφοδοτείται μία φορά κάθε δεκαπέντε έως είκοσι ημέρες.

Ασθένειες και επιβλαβή έντομα.

Με υπερβολικά άφθονο και συχνό πότισμα, το φυτό μπορεί να αρρωστήσει από σκουριά, σήψη ρίζας, κηλίδα φύλλων. Για σκοπούς πρόληψης, αναπτύσσεται ένα πρόγραμμα ποτίσματος που θα λαμβάνει υπόψη τις καιρικές συνθήκες της περιοχής, προκειμένου να αποφευχθεί η στασιμότητα του νερού στις ρίζες. Εάν παρατηρήσετε τα πρώτα σημάδια ενός μύκητα, τότε το μολυσμένο λουλούδι ψεκάζεται με μυκητοκτόνο.

Όταν εμφανίζονται κυλίνδρους φύλλων ή αφίδες στον θάμνο, καταστρέφονται με έγχυση κορυφών ντομάτας ή καπνού, χύνεται σε αυτό σαπούνι, το οποίο προηγουμένως συνθλίφθηκε σε τρίφτη. Με μεγάλο αριθμό παρασίτων, τα απαλλάσσονται αντιμετωπίζοντας τον θάμνο με εντομοκτόνο.

Περίοδος μετά την ανθοφορία.

Δεν είναι απαραίτητο να καλύπτεται η καλλιέργεια για τη χειμερινή περίοδο, επειδή είναι εξαιρετικά ανθεκτική στον παγετό. Αλλά όταν καλλιεργούνται ποικιλίες με διπλά λουλούδια, οι θάμνοι για τη χειμερινή περίοδο χρειάζονται καταφύγιο χωρίς αποτυχία. Αφού τα φύλλα και οι βλαστοί αρχίσουν να κιτρινίζουν και να μαραίνονται, κόβονται μέχρι το τέλος. Τα φυτά Terry μετά το κλάδεμα πολτοποιούνται με ένα στρώμα φύλλωμα, τύρφη ή ξηρό χώμα.

Ποικιλίες

Ποικιλίες και ποικιλίες που καλλιεργούνται από τους καλλιεργητές λουλουδιών.

Λύχνης "Arkright" (Lychnis arkwrightii).

Ο θάμνος είναι συμπαγής, μεγαλώνει έως 36-41 cm, ο χρωματισμός των βλαστών και των στενών φύλλων είναι μπορντό. Το λουλούδι έχει μερικές ταξιανθίες ή μεμονωμένα λουλούδια πορτοκαλί χρώματος, έχουν διάμετρο περίπου 30 mm, η ανθοφορία συμβαίνει στα άκρα των βλαστών στα τέλη Ιουνίου, το φυτό συνεχίζει να ανθίζει μέχρι το ύψος των ημερών του Αυγούστου. Η πιο δημοφιλής ποικιλία είναι ο Βεζούβιος. Έχει λαμπερά πράσινα φύλλα με τη μορφή καρδιάς, οι ταξιανθίες είναι πιο υπέροχες από την κύρια ποικιλία και περιλαμβάνουν κόκκινα-πορτοκαλί λουλούδια.

Λύχνης «Άλπεις» (Lychnis alpina, Viscaria alpine, Steris alpine).

Αυξάνεται άγρια, αυτό το είδος βρίσκεται στη ζώνη της σκανδιναβικής τούνδρας και της δασικής-τούνδρας, στη Γροιλανδία και τη βορειοαμερικανική ανατολή, καθώς και σε ευρωπαϊκό έδαφος (ορεινή τούνδρα και αλπικές ζώνες). Ένα πολυετές άνθος μεγαλώνει έως δέκα έως είκοσι εκ. Έχει βασικές ροζέτες φύλλων και αρκετούς βλαστούς που φέρουν φύλλα γραμμικού τύπου, τα οποία βρίσκονται απέναντι. Ταξιανθία - πανικός, περιέχει λουλούδια ροζ -κόκκινου ή κατακόκκινου χρώματος. Η πιο δημοφιλής ποικιλία "Lara" - ο θάμνος παράγει μεγάλο αριθμό ανοιχτό ροζ λουλουδιών.

Λύχνης «Viscaria» (Viscaria vulgaris, Lychnis viscaria, Silene viscaria).

Το άγριο φυτό βρίσκεται στα εδάφη της Κριμαίας, της Κεντρικής Ευρώπης, της Κισκαυκασίας, καθώς και στο νοτιοδυτικό τμήμα της Σιβηρίας. Οι βλαστοί μεγαλώνουν έως 41-101 εκ. Η κορυφή τους είναι κολλώδης, για αυτό το λόγο αυτή η ποικιλία αναφέρεται ως πίσσα. Τα λουλούδια είναι λευκά ή κατακόκκινα, πέντε έως επτά λουλούδια είναι σβούρες, σχηματίζοντας μια πανικοβλητή ταξιανθία. Δημοφιλείς ποικιλίες: "Rosetta": λουλούδια από σκούρο χρώμα, λαμπερά κατακόκκινα. "Likhnis terry flora αιχμαλωτισμένη": το λουλούδι μεγαλώνει έως 31 εκατοστά. τα βασικά φύλλα δεν είναι φαρδιά, γραμμικά, με σκούρο πράσινο χρώμα. ταξιανθίες-φούντες περιέχουν λουλούδια με φτερά, λιλά χρώματα, διαμέτρου είκοσι έως τριάντα χιλιοστών.

Λύχνης «Στεφανωμένος» (Lychnis coronaria, Lychnis coriacea).

Αυτό το ποώδες πολυετές φυτό μεγαλώνει μέχρι σαράντα έως ενενήντα εκ. Η φούντα ταξιανθίας είναι χαλαρή, περιέχει ροζ λουλούδια, αλλά υπάρχουν θάμνοι με λευκές ταξιανθίες. Δημοφιλείς ποικιλίες: Angels Blanche: σκούρα ροζ, λευκά ή κατακόκκινα λουλούδια. "Μυστηριώδες νησί": η μέση του λουλουδιού είναι ροζ, οι άκρες των πετάλων οριοθετούνται με λευκό.

«Cuckoo adonis (Coronaria flos-cuculi), ή« Το χρώμα του κούκου »(Lychnis flos-cuculi).

Αυτή η ποικιλία μπορεί να βρεθεί σχεδόν σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή επικράτεια. Αυτό το λεπτό φυτό σχηματίζει έναν χαλαρό χλοοτάπητα, που αποτελείται από ροζέτες και βλαστούς που διακλαδίζονται στην κορυφή και μεγαλώνουν μέχρι ένα μέτρο. Τα φύλλα βρίσκονται απέναντι, δεν είναι πλατιά, όταν πλησιάζουν στην κορυφή του βλαστού, το μέγεθός τους μειώνεται. Ταξιανθία - scutellum, περιέχει μεγάλα, αλλά πολύ λεπτά ροζ άνθη, διαμέτρου 40 mm. Τα πέταλα χωρίζονται σε τέσσερις λοβούς, καθένας από τους οποίους κρέμεται και στρίβει. Υπάρχουν είδη με λευκά άνθη. Δημοφιλείς ποικιλίες: "Nana": ο θάμνος μεγαλώνει έως 16 cm. "Alba": λευκά λουλούδια. "Rosea αιχμαλωσία": λουλούδια διπλής δομής, ροζ χρώματος.

Λύχνης "Λάμπει" (Lychnis fulgens).

Η άγρια ​​αναπτυσσόμενη ποικιλία μπορεί να βρεθεί στις περιοχές της Κίνας, της Άπω Ανατολής, της Ανατολικής Σιβηρίας και της Ιαπωνίας. Οι βλαστοί είναι κάθετοι, μεγαλώνουν έως 40-60 εκ. Τα φύλλα έχουν πρασινωπό χρώμα, επιμήκη, σε σχήμα αυγού ή λογχοειδή, με τη μορφή ωοειδούς. Η ταξιανθία είναι μια ασπίδα κεφαλής, περιέχει κόκκινα κόκκινα λουλούδια, σαράντα έως πενήντα mm σε διάμετρο, τα πέταλα χωρίζονται σε τέσσερις λοβούς.

Λύχνης "Xaare" (Lychnis x haageana).

Αυτή η υβριδική ποικιλία κήπου μεγαλώνει σε σαράντα σαράντα πέντε εκ. Τα φύλλα είναι μακρόστενα, με τη μορφή αυγού. Ταξιανθία-φούντα, περιέχει τρία έως επτά άνθη πορτοκαλί-κόκκινου χρώματος, διαμέτρου 52 mm. Τα βαθιά κομμένα πέταλα έχουν κάμψη. Κάθε πλευρά του πετάλου έχει ένα μακρόστενο στενό δόντι. Αυτό το είδος είναι ανθεκτικό στον παγετό. Η πιο δημοφιλής ποικιλία είναι "Λειωμένη λάβα": η ταξιανθία σε σχήμα ομπρέλας περιέχει έντονα κόκκινα λουλούδια, τα φύλλα είναι βαμμένα σε χάλκινα χρώματα.

Λύχνης «Χαλκηδονία» (Lychnis chalcedonica), ή «Αυγή».

Η άγρια ​​ζωή μπορεί να βρεθεί στο ρωσικό ευρωπαϊκό έδαφος, στα εδάφη της Μογγολίας, της Σιβηρίας και της Κεντρικής Ασίας. Αυτό το ποώδες πολυετές φυτό φτάνει τα 81-102 εκ. Τα φύλλα είναι λογχοειδή, με τη μορφή αυγού ή απλά με τη μορφή αυγού. Η ταξιανθία είναι κεφαλή σκελετού, διαμέτρου περίπου δέκα εκατοστών, περιέχει άνθη φλογερού κόκκινου χρώματος, διαμέτρου 32 χιλιοστών. Τα πέταλα μπορούν να έχουν δύο λεπίδες ή εγκοπές. Η ποικιλία είναι ανθεκτική στον παγετό. Άρχισαν να το καλλιεργούν το 1561. Υπάρχει μια φόρμα για καλλιέργεια κήπου - "Albiflora" (λευκά λουλούδια, διαμέτρου περίπου 21 mm), καθώς και είδη που έχουν απλά ή διπλά λουλούδια (ροζ με κόκκινο κέντρο). Η ποικιλία "Maltese Cross" είναι δημοφιλής - ο θάμνος ανθίζει υπέροχα, τα λουλούδια είναι βαμμένα σε έντονα κόκκινα χρώματα.

Λύχνης «Δίας» (Lychnis flos-jovis, Coronaria flos-jovis).

Η άγρια ​​ζωή μπορεί να βρεθεί στις αλπικές πλαγιές. Χαλαρός θάμνος, μεγαλώνει έως 82 εκ. Βλαστοί κλαδί, πυκνά καλυμμένος με φύλλωμα. Η επιφάνεια των βλαστών και των λογχοειδών φύλλων είναι εφηβική με τη μορφή ωοειδούς. Τα λουλούδια έχουν απλή δομή, ανοιχτό μοβ χρώμα, διαμέτρου 30 mm. Υπάρχουν φόρμες με λευκά και διπλά άνθη.