Πώς να φυτέψετε μια τέφρα βουνού.

Η στάση προς την τέφρα του βουνού στη Ρωσία αντανακλά το στοργικό όνομα που της δόθηκε - τέφρα βουνού, καθώς και έναν τεράστιο αριθμό λαογραφικών και έργων τέχνης αφιερωμένων σε αυτό το δέντρο. Οι πρόγονοί μας το βρήκαν πολύ διαδεδομένο. Για παράδειγμα, το ξύλο ενός δέντρου ήταν αρκετά συνηθισμένο ως δομικό υλικό που χρησιμοποιούνταν από ξυλουργούς, τεχνίτες αμαξών και ήταν επίσης απαιτητικό σε καλλιτεχνικές και διακοσμητικές τέχνες. Μερικές φορές, οι ξυλογλυπτές το χρησιμοποιούσαν ακόμη και για να μιμηθούν πιο ακριβά και σπάνια είδη ξύλου. Οι νοικοκυρές έφτιαχναν σπιτικά σκευάσματα για το χειμώνα, βάμματα και φάρμακα από αυτό. Άλλωστε, η ποσότητα και το περιεχόμενο των βιταμινών είναι τέτοια που η τέφρα του βουνού μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πολυβιταμίνη με τονωτικό αποτέλεσμα. Για τους ίδιους σκοπούς, προστέθηκαν αποξηραμένα φρούτα στις ζωοτροφές. Η μαρμελάδα φτιάχνεται από φρέσκα μούρα, μαγειρεύονται κομπόστες και φρουτοποτά, φτιάχνονται marshmallows και χυμοί. Προστέθηκαν στο λάχανο κατά τη συγκομιδή για το χειμώνα και σε άλμη για εμποτισμένα μήλα, καθώς τα μούρα περιέχουν σορβικό οξύ, το οποίο εμποδίζει την ανάπτυξη επιβλαβούς μικροχλωρίδας. Χρησιμοποιήθηκε επίσης ο φλοιός του rowan και τα κλαδιά του. Έτσι, ο φλοιός χρησιμοποιήθηκε για το μαύρισμα δέρματος, για την κατασκευή ακριβών και λεπτών δερμάτων. Και οι τεχνίτες έπλεκαν δυνατά καλάθια από κλαδιά δέντρων.

Τι γνωρίζουμε για τον Ρόουαν;

Επίσης προέβλεψαν τον καιρό χρησιμοποιώντας την τέφρα στο βουνό και καθόρισαν τον χρόνο της εργασίας στο πεδίο. Πιστεύεται ότι η όψιμη ανθοφορία της τέφρας του βουνού - από ένα μακρύ και ζεστό φθινόπωρο. Και επίσης, με την έναρξη της ανθοφορίας του δέντρου, άρχισαν να σπέρνουν τεμπελιά. Εάν υπάρχει πολύ ώριμη τέφρα στο βουνό στο δάσος, περιμένετε ένα υγρό φθινόπωρο και έναν κρύο χειμώνα.

Ο Ρόουαν μεγάλωσε σε κάθε αυλή ως φυλαχτό ενάντια στο κακό μάτι και τις μαγικές δυνάμεις, οπότε θεωρήθηκε ότι δεν ήταν καλό να καταστραφεί ή να σπάσει ένα δέντρο. Τσαμπιά με μούρα κρεμάστηκαν σε σπίτια για να προστατεύσουν το σπίτι από τη φωτιά. Ως προστασία από το κακό μάτι, κλαδιά τέφρας βουνού στερεώθηκαν στα ρούχα τους, διπλώθηκαν με τη μορφή σταυρού και δέθηκαν με ένα νήμα πάντα κόκκινου χρώματος και ο φλοιός ενός δέντρου τοποθετήθηκε στις κούνιες των παιδιών έτσι ώστε θα κοιμόντουσαν ήσυχα τη νύχτα.

Πρέπει να σημειωθεί ότι όχι μόνο οι Σλάβοι προίκισαν την τέφρα του βουνού με ορισμένες δυνάμεις. Οι Κέλτες και οι Σκανδιναβοί είχαν επίσης πεποιθήσεις για τη μαγεία αυτού του δέντρου. Οι ιερείς των Κελτικών λαών, οι Δρυίδες, πίστευαν ότι η τέφρα του βουνού προστάτευε άτομα που γεννήθηκαν τον Απρίλιο και τον Οκτώβριο. Ακόμη και στην αρχαία κινεζική επιστήμη του Φενγκ Σούι, γίνεται αναφορά στην τέφρα του βουνού. Σύμφωνα με την ταοϊστική πρακτική, αυτό το δέντρο, πιθανώς λόγω των έντονων κόκκινων μούρων του, αποδίδεται στο στοιχείο της φωτιάς, πιστεύοντας ότι είναι υπεύθυνο για τη δημοτικότητα και τη φήμη του. Έτσι, ακολουθώντας την αρχαία πρακτική, με τη φύτευση ενός δέντρου στα νότια του τόπου, θα σας εξασφαλιστεί η δημοτικότητα και ο σεβασμός των γειτόνων σας.

Τώρα, για εμάς, η τέφρα του βουνού, περισσότερο, έχει διακοσμητικό και αισθητικό σκοπό και φυτεύεται συχνότερα με σκοπό τον εξωραϊσμό της περιοχής. Το δέντρο θα διακοσμήσει την τοποθεσία ανά πάσα στιγμή, την άνοιξη με ζουμερά και φωτεινά πράσινα και σύννεφα ταξιανθιών και το φθινόπωρο με έναν απίστευτο συνδυασμό φλογερών κόκκινων μούρων και φυλλώματος, πρώτα πράσινο και στη συνέχεια κίτρινο-πορτοκαλί. Και ακόμη και το χειμώνα, με φόντο το λευκό χιόνι, με μόνο ένα με τσαμπιά μούρα, η τέφρα του βουνού εξακολουθεί να φαίνεται πολύ γραφική.

Επί του παρόντος, σύμφωνα με τη λίστα φυτών που τηρούν οι Βασιλικοί Βοτανικοί Κήποι, το Kew (Ηνωμένο Βασίλειο) και ο Βοτανικός Κήπος του Μισσούρι (ΗΠΑ), ο αριθμός των κωπηλατικών ειδών έχει ξεπεράσει τα διακόσια. Και οι κτηνοτρόφοι έχουν εκτρέψει αρκετά υβρίδια που διαφέρουν σε ειδικές διακοσμητικές ιδιότητες, για παράδειγμα, το φύλλωμα που είναι εντελώς ασυνήθιστο για εμάς και το χρώμα των μούρων, από κίτρινο κίτρινο έως ροζ.

Στη χώρα μας, μέχρι στιγμής, η κοινή τέφρα βουνού είναι η πιο διαδεδομένη. Αυτό είναι ένα αρκετά μεγάλο δέντρο, ύψους πέντε μέτρων και πλάτους στεφάνης έως 4 - 6 μέτρα. Το φυτό μπορεί επίσης να αναπτυχθεί με τη μορφή ενός θάμνου, για παράδειγμα, ένας θάμνος τέφρας βουνού μπορεί συχνά να βρεθεί στα βουνά.

Οι ειδικοί συμβουλεύουν όσους επιθυμούν να καλλιεργήσουν τέφρα βουνού για να φυτέψουν ετήσια ή διετή φυτά.Τα παλαιότερα σπορόφυτα ριζώνουν πολύ χειρότερα. Ο Ρόουαν δεν είναι απαιτητικός για τις συνθήκες ανάπτυξης και φροντίζει γι 'αυτό. Το δέντρο θα αναπτυχθεί εξίσου καλά, αναπτύσσεται κανονικά τόσο σε φωτισμένες όσο και σε σκιασμένες περιοχές. Είναι απαραίτητο μόνο να θυμόμαστε ότι η τέφρα του βουνού, με την πάροδο του χρόνου, θα γίνει ένα αρκετά ψηλό και απλωμένο δέντρο, το οποίο μπορεί να σκιάσει τις φυτεύσεις άλλων καλλωπιστικών φυτών και θάμνων, καθώς και κρεβάτια λαχανικών. Ως εκ τούτου, πολλοί άνθρωποι φυτεύουν ένα δέντρο στην άκρη του ιστότοπου. Το φυτό προτιμά αμμώδη αργιλώδη εδάφη, αργιλώδη, και δεν ανέχεται απολύτως αλκαλικό χώμα με υψηλό επίπεδο ph. Σε αυτή την περίπτωση, το έδαφος πρέπει να αποξειδωθεί και, εάν είναι δυνατόν, εκ των προτέρων. Το έδαφος αποξειδώνεται με ασβέστη, καθώς και με προσθήκη τέφρας ξύλου ή αλευριού δολομίτη. Το Rowan μπορεί να φυτευτεί νωρίς την άνοιξη, καθώς και το φθινόπωρο, στα τέλη Σεπτεμβρίου - αρχές Οκτωβρίου. Κατά την προετοιμασία του λάκκου φύτευσης, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι το ριζικό σύστημα του δέντρου αναπτύσσεται αρκετά ενεργά, γίνεται γρήγορα ισχυρό και διακλαδισμένο. Επομένως, η διάμετρος του λάκκου πρέπει να είναι τουλάχιστον 60-80 cm και το βάθος του-από 50 έως 100 cm. Ένα στρώμα αποστράγγισης, πάχους 10-20 εκατοστών, πρέπει να χυθεί στον πυθμένα του λάκκου, αφού η τέφρα του βουνού το κάνει δεν ανέχεται τη στάσιμη υγρασία και εισάγει επίσης χούμο υψηλής ποιότητας σε ποσότητα τουλάχιστον 6-8 κιλών, προαναμεμειγμένη με χώμα. Επιπλέον, κατά τη φύτευση, συνιστάται να προσθέσετε περίπου 400-500 γραμμάρια υπερφωσφορικών και περίπου 100-130 γραμμάρια άλατος καλίου. Είναι σημαντικό ότι μετά τη φύτευση, το σημείο ανάπτυξης του δενδρυλλίου είναι στο επίπεδο του εδάφους. Το Rowan είναι ένα φυτό που αγαπά την υγρασία και το κύριο πράγμα όταν μεγαλώνει είναι το τακτικό πότισμα. Το καλοκαίρι, σε περιόδους έντονης ζέστης ή ξηρασίας, εφαρμόζεται τουλάχιστον ένας κάδος νερού για κάθε τετραγωνικό μέτρο του κύκλου του κορμού ή της κορώνας, που σημαίνει την περιοχή κάτω από ολόκληρο το δέντρο. Θα πρέπει επίσης να χαλαρώσετε το χώμα και να αφαιρέσετε την ανάπτυξη της ρίζας, κάνοντάς το με τέτοιο τρόπο ώστε να μην παραμείνουν κούτσουρα στην επιφάνεια, διαφορετικά, αυτό θα επηρεάσει αρνητικά τον ρυθμό ανάπτυξης του δέντρου. Η τακτική χαλάρωση του εδάφους σε βάθος όχι μεγαλύτερο από 5 cm θα βοηθήσει στη μείωση της δραστηριότητας των βλαστών της ρίζας. Ο Rowan, όπως και κάθε φυτό, ανταποκρίνεται καλά στη λίπανση. Την άνοιξη, το δέντρο τροφοδοτείται με λιπάσματα που περιέχουν άζωτο (νιτρικό αμμώνιο, ουρία) και το φθινόπωρο με λιπάσματα καλίου-φωσφόρου (nitramophoska). Το πάχος και το ύψος του δέντρου ρυθμίζονται με κλάδεμα. Αυτή η διαδικασία είναι ιδιαίτερα απαραίτητη και σχετική για ψηλές ποικιλίες τέφρας βουνού. Πριν ξεκινήσετε το κλάδεμα του στέμματος, πρέπει να εξοικειωθείτε με τις συστάσεις για τη συμπεριφορά του, καθώς υπάρχουν πολλές σημαντικές αποχρώσεις που θα βοηθήσουν στη σωστή διαμόρφωση της κορώνας και θα συμβάλουν στην ομοιόμορφη και αρμονική ανάπτυξη. Για παράδειγμα, τα σκελετικά κλαδιά, δηλαδή αυτά που εκτείνονται από τον κορμό και σχηματίζουν το πλαίσιο του δέντρου, συνιστάται να κοπούν με τη λεπίδα του εργαλείου κοπής υπό γωνία 45 μοιρών. Κάθε άνοιξη, είναι απαραίτητο να πραγματοποιηθεί υγειονομικό κλάδεμα, απαλλαγούμε από ξηρά και κατεστραμμένα κλαδιά. Ο Rowan δεν φοβάται τις χαμηλές θερμοκρασίες και τους κρύους χειμώνες, ωστόσο, τα νεαρά φυτά εξακολουθούν να συνιστώνται να διατηρούν και να πολτοποιούν όλη την περίμετρο του κύκλου του κορμού με μείγμα πριονιδιού ή τύρφης, με ένα στρώμα πάχους τουλάχιστον 15 cm.

Η συλλογή φρούτων rowan ξεκινά την πρώτη δεκαετία του Σεπτεμβρίου. Παρά το γεγονός ότι τα μούρα δεν φοβούνται τον παγετό και μπορούν να παραμείνουν στο δέντρο, δεν πρέπει να καθυστερήσουν με τη συλλογή τους, καθώς αυτό μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τη γεύση.

Η παράδοση της συλλογής τέφρας βουνού στη γιορτή του Πέτρου και του Παύλου, που γιορτάζεται στις 10 Σεπτεμβρίου, έχει φτάσει στην εποχή μας. Η ίδια ημερομηνία θεωρείται τα γενέθλια της τέφρας του βουνού. Την ημέρα αυτή, οι πρόγονοί μας στόλισαν τα σπίτια τους με κλαδιά ρουάν και άρχισαν να φτιάχνουν κενά από μούρα. Η συγκομιδή δεν αφαιρέθηκε εντελώς, αφήνοντας τα μούρα και για τα πουλιά.

Τώρα, πολλοί κηπουροί και κάτοικοι του καλοκαιριού μαθαίνουν με μεγάλο ενδιαφέρον διάφορες συνταγές για να φτιάξουν μούρα rowan.Όσοι δεν καλλιεργούν τέφρα βουνού στην περιοχή σκέφτονται την ανάγκη να το φυτέψουν. Πρέπει να σημειωθεί ότι η καλλιέργεια τέφρας βουνού δεν απαιτεί μεγάλη προσπάθεια ή συνεχή προσοχή στον εαυτό του, κάτι που είναι σημαντικό, καθώς δεν έχουν όλοι την ευκαιρία να βρίσκονται συνεχώς στην περιοχή ή να έρχονται τακτικά.

Επιπλέον, θα ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά σε διάφορες συμβουλές και συστάσεις για τη φύτευση, την καλλιέργεια και τη φροντίδα ενός δέντρου, καθώς και θα γνωρίσουμε ενδιαφέρουσες ποικιλίες που εκτρέφονται από κτηνοτρόφους και μεθόδους διάδοσης τέφρας βουνού, οι οποίες σας επιτρέπουν να καλλιεργήσετε φυτικό υλικό τα δικά.

Rowan սովորական: χαρακτηριστικά καλλιέργειας, φροντίδας.

Στη φύση, υπάρχουν πολλές ποικιλίες τέφρας βουνού. Για παράδειγμα, στο Sakhalin, Κορέα, Ιαπωνία, η μικτή τέφρα του βουνού είναι ευρέως διαδεδομένη. Είναι ένα αρκετά συμπαγές δέντρο με κωνικό στέμμα. Για το λόγο αυτό, αυτή η ποικιλία χρησιμοποιείται συχνότερα στο σχεδιασμό τοπίου. Το Rowan Olkholistnaya, το οποίο μπορεί επίσης να βρεθεί στο Primorye, αναπτύσσεται σε ένα ψηλό, λεπτό δέντρο με στενό πυραμιδικό στέμμα και χρησιμοποιείται ενεργά σε εξωραϊσμό σοκάκια, άλση και πάρκα. Στις πλαγιές των βουνών των Δυτικών Ιμαλαΐων, αναπτύσσεται η τέφρα του Κασμίρ. Πιο κοντά στο ανώτερο όριο της ορεινής βλάστησης, αναπτύσσεται ως θάμνος, σε χαμηλές πλαγιές και στους πρόποδες αναπτύσσεται ως χαμηλό δέντρο. Αυτή η ποικιλία τέφρας βουνού είναι πολύ διακοσμητική κατά την περίοδο της καρποφορίας, αφού τα μούρα έχουν χρώμα λευκό και ροζ. Τα σμήνη του δεν είναι τόσο μεγάλα και γεμάτα, αλλά τα ίδια τα φρούτα είναι αισθητά μεγαλύτερα από αυτά της συνηθισμένης τέφρας του βουνού, μεγαλώνουν έως 10-12 cm σε διάμετρο.

Πρέπει να σημειωθεί ότι στη χώρα μας η τέφρα βουνού δεν χρησιμοποιείται συχνά στο σχεδιασμό τοπίου και, μάταια. Πολλές ποικιλίες ξύλου, που διαφέρουν ως προς το ύψος, το σχήμα της κορώνας, την ποικιλία του χρώματος των μούρων, τρόπους για να διακοσμήσετε οποιαδήποτε περιοχή.

Το πιο συνηθισμένο είδος, φυσικά, είναι η κοινή τέφρα του βουνού, βρίσκεται παντού, φτάνοντας σχεδόν στον Άπω Βορρά, οπότε μπορεί να καλλιεργηθεί σε οποιαδήποτε περιοχή, ακόμη και με πολύ κρύους χειμώνες.

Λόγω της ευρείας κατανομής του, δεν θα είναι δύσκολο να βρεθούν κοινά σπορόφυτα rowan. Και μπορούν επίσης να ληφθούν ανεξάρτητα, με εμβολιασμό, στρώση, σπορά σπόρων, καθώς και τους βλαστούς τους που εμφανίζονται στις ρίζες των φυτών.

Τα δέντρα με χαμηλό στέλεχος πολλαπλασιάζονται με στρωματοποίηση όταν η απόσταση από το κολάρο της ρίζας μέχρι το πρώτο σκελετικό κλαδί (στέλεχος) είναι μικρή και επιτρέπει στον βλαστό να λυγίσει στο έδαφος.

Το Rowan μπορεί επίσης να καλλιεργηθεί από σπόρους, αλλά για καλύτερα αποτελέσματα τα μούρα πρέπει να συγκομίζονται πρόσφατα και, πριν από τη σπορά των σπόρων, εάν είναι δυνατόν, είναι απαραίτητο να τα διατηρήσουμε σε μέτρια υγρή κατάσταση, αποτρέποντας παράλληλα τη σήψη. Οι σπόροι σπέρνονται πολύ συχνά, με ρυθμό 100-120 τεμάχια ανά 1 μέτρο. Οι καλλιέργειες ποτίζονται και καλύπτονται με ξηρό φύλλωμα, κομμένο γρασίδι ή άχυρο.

Ο ευκολότερος τρόπος, σύμφωνα με τους κηπουρούς, είναι να μπολιάσετε ένα κοτσάνι ή ένα μπουμπούκι σε οποιοδήποτε άλλο δενδρύλλιο rowan. Αυτή η επιλογή είναι κατάλληλη για όσους φυτεύουν ένα δέντρο ειδικά για να πάρουν μούρα, επειδή, σε αυτή την περίπτωση, οι καρποί θα εμφανιστούν δύο ή και τέσσερα χρόνια νωρίτερα.

Επιπλέον, οι ειδικοί συμβουλεύουν, αν είναι δυνατόν, να φυτέψουν διάφορες ποικιλίες τέφρας βουνού, καθώς η διασταυρούμενη επικονίαση βοηθά στην αύξηση των αποδόσεων.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι εμβολιασμού δενδρυλλίων, τους οποίους θα πρέπει να εξοικειωθείτε, επιλέγοντας τον καταλληλότερο. Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση, συνιστάται η φύτευση φυτών πριν από την έναρξη της ροής του χυμού ή στην αρχή.

Κατά τη φύτευση δενδρυλλίων, είναι σημαντικό να προετοιμάσετε σωστά ένα λάκκο φύτευσης, η διάμετρος και το βάθος του οποίου πρέπει να είναι τουλάχιστον 60 εκ. Περίπου τα δύο τρίτα του λάκκου γεμίζουν με χούμο, λίπασμα και προστίθενται ορυκτά λιπάσματα. Είναι καλύτερα να μην χρησιμοποιείτε περιττώματα κοτόπουλου σε αυτό το στάδιο. Αυτό το λίπασμα είναι αρκετά επιθετικό, το οποίο μπορεί να οδηγήσει στο θάνατο ενός νεαρού φυτού.Το δενδρύλλιο πρέπει να τοποθετηθεί στο λάκκο φύτευσης με τέτοιο τρόπο ώστε το κολάρο της ρίζας, μετά το πότισμα και τη συμπύκνωση του εδάφους, να βρίσκεται στο επίπεδο του εδάφους. Αφού φυτέψετε ένα δενδρύλλιο, τραβήξτε το από την κορυφή του κεφαλιού, εάν κρατιέται σφιχτά, σημαίνει ότι η φύτευση γίνεται σωστά, αν όχι, τότε η φύτευση πρέπει να επαναληφθεί. Αμέσως μετά τη φύτευση, είναι απαραίτητο να σχηματιστούν τρύπες άρδευσης. Στην αρχή, το δενδρύλλιο ποτίζεται τακτικά, έτσι ώστε το φυτό να ριζώνει γρηγορότερα και να αναπτύσσεται ρίζες. Ο κύκλος του κορμού είναι πολτοποιημένος με βελόνες ή άχυρο. Στη συνέχεια, η φροντίδα των δέντρων θα περιλαμβάνει πότισμα, χαλάρωση, λίπανση, απομάκρυνση ζιζανίων και, φυσικά, υπερανάπτυξη, καθώς και κλάδεμα. Η τελευταία διαδικασία σάς επιτρέπει να παρέχετε τον ίδιο φωτισμό της κορώνας ολόκληρου του δέντρου και, συνεπώς, συμβάλλει στην αύξηση της απόδοσης. Το σχήμα του στέμματος της τέφρας του βουνού είναι πιο κοντά στο πυραμιδικό και τα σκελετικά κλαδιά εκτείνονται από τον κορμό, σε οξεία γωνία. Είναι καλύτερα να διορθώσετε αυτήν τη θέση των κλαδιών, προσπαθώντας να εμφανίσετε τα κλαδιά σε μεγαλύτερη έκταση κατά το κλάδεμα. Με την πάροδο του χρόνου, η απόδοση θα αυξηθεί και τα βαριά κλαδιά που αναπτύσσονται σε οξεία γωνία, με πλήρη τσαμπιά μούρων, θα σπάσουν απλά. Το κλάδεμα Rowan, όπως και τα περισσότερα άλλα οπωροφόρα δέντρα, πραγματοποιείται την άνοιξη πριν από την έναρξη της ροής του χυμού και της διόγκωσης των οφθαλμών. Το κλάδεμα των νεαρών δέντρων συνίσταται στο να συντομεύονται οι βλαστοί κατά περίπου έναν οφθαλμό, να αραιώνεται το στέμμα και να αφαιρούνται τα κλαδιά που εκτείνονται από τον κορμό υπό ορθή γωνία. Σε ενήλικα δέντρα, οι καρποφορίες του περασμένου έτους συντομεύονται και το στέμμα αραιώνεται επίσης, καθώς η τέφρα του βουνού αυξάνεται αρκετά ενεργά. Εάν μειωθεί η απόδοση του δέντρου, συνιστάται να πραγματοποιηθεί κλάδεμα κατά της γήρανσης, συντομεύοντας τους βλαστούς σε ξύλο 3-5 ετών. Όταν περισσότερες από μία ποικιλίες εμβολιαστούν στην τέφρα του βουνού, τότε οι ημι-σκελετικοί κλάδοι κόβονται ελαφρώς και τα πιο σύντομα κλαδιά, τα λεγόμενα δαχτυλίδια, αραιώνονται επίσης. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι τμήματα διαμέτρου άνω του 1 cm πρέπει να καλύπτονται με γήπεδο κήπου, διαφορετικά υπάρχει πιθανότητα μόλυνσης του δέντρου με διάφορους παθογόνους μύκητες και λοιμώξεις.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι χάρη στις προσπάθειες των κτηνοτρόφων, το rowan սովորական έγινε ο πρόγονος ορισμένων πολύ ενδιαφέρουσων ποικιλιών. Για παράδειγμα, η ρωσική ποικιλία τέφρας βουνού, που λαμβάνεται από τη διασταύρωση του chokeberry με το συνηθισμένο, έχει εξαιρετική γεύση. Αυτή η τέφρα βουνού ονομάζεται επίσης λικέρ, επειδή, λόγω της γλυκιάς γεύσης της, είναι ιδανική για την παραγωγή διαφόρων βάμματα, λικέρ και, φυσικά, μαρμελάδες. Επίσης, το φυτό διακρίνεται από αντοχή στον παγετό και υψηλή παραγωγικότητα. Η καρποφορία ξεκινά το τρίτο, μερικές φορές το τέταρτο έτος. Ο συγγραφέας της ποικιλίας είναι ο διάσημος Ρώσος βιολόγος και κτηνοτρόφος Ivan Michurin. Αυτή η περίσταση από μόνη της δεν δημιουργεί αμφιβολίες για τις υψηλές ιδιότητες των φρούτων της σειράς. Ωστόσο, σύμφωνα με τις πληροφορίες που περιέχονται σε ορισμένες πηγές, τώρα ουσιαστικά κανείς δεν ασχολείται με την αναπαραγωγή αυτού του υβριδίου.

Το Rowan Domashnaya είναι γνωστό στους κατοίκους της Κριμαίας και της Κεντρικής Ασίας για τα μεγάλα, όπως δαμάσκηνα, μούρα, τα οποία έχουν χρώμα κόκκινο, κίτρινο και πορτοκαλί στο στάδιο της πλήρους ωρίμανσης. Τα μούρα που δεν μαζεύονται θρυμματίζονται. Είναι ένα τεράστιο, αργά αναπτυσσόμενο δέντρο, ύψους 15-20 μέτρων και η διάμετρος του κορμού μπορεί να φτάσει το 1 μέτρο. Το Rowan καλλιεργείται ενεργά στην Ευρώπη τόσο ως καλλωπιστικό φυτό όσο και με σκοπό την παραγωγή φρούτων. Πρέπει να σημειωθεί ότι αυτή η ποικιλία είναι αρκετά ανθεκτική στον παγετό και μπορεί να αντέξει θερμοκρασίες έως και -30 μοίρες.

Η πιο διάσημη ποικιλία rowan είναι η Nevezhinskaya. Αυτό το φυτό είναι ένα από τα πιο δημοφιλή, καθώς οι καρποί της Nevezhinskaya δεν έχουν την πικρή γεύση που χαρακτηρίζει τα μούρα της σειράς. Τα μούρα ωριμάζουν στις αρχές Σεπτεμβρίου. Το ίδιο το δέντρο μεγαλώνει έως και 10 μέτρα, σχηματίζοντας μια απλωμένη πυραμιδική κορώνα. Ο κορμός και τα κλαδιά του δέντρου είναι πολύ δυνατά.Οι ειδικοί σημειώνουν ότι πρόσφατα ήταν δύσκολο να βρεθεί μια πραγματική ποικιλία σε φυτώρια και συνιστούν να επικοινωνήσετε με έμπειρους κηπουρούς, καλοκαιρινούς κατοίκους που ασχολούνται με την καλλιέργεια του κηπουρού.

Το Rowan Pomegranate είναι ένα άλλο υβρίδιο διαφορετικών φυτών, στην προκειμένη περίπτωση το rowan και το hawthorn. Το όνομα της ποικιλίας αντιστοιχεί στο χρώμα των μούρων και έχουν γεύση μάλλον γλυκιά και, ταυτόχρονα, ελαφρώς ξινή. Τα μούρα ωριμάζουν πλήρως τον Σεπτέμβριο. Πρέπει να σημειωθεί ότι το δέντρο αυτής της ποικιλίας δεν είναι πολύ ψηλό, έως 4-8 μέτρα και το στέμμα δεν είναι επιρρεπές σε πάχυνση. Επιπλέον, αυτή η τέφρα του βουνού είναι αυτογόνιμη, αλλά με τη δυνατότητα διασταυρωμένης επικονίασης με άλλες ποικιλίες, η απόδοσή της αυξάνεται σημαντικά. Για να γίνουν ακόμη πιο εντυπωσιακές οι γευστικές ιδιότητες του ροδιού, συνιστάται να φυτέψετε τις ποικιλίες "Sorbinka", "Vefed" δίπλα του.

Η στάχτη του βουνού Titan είναι μια άλλη ποικιλία Michurin που λαμβάνεται ως αποτέλεσμα της επικονίασης της τέφρας του βουνού με τη γύρη των οπωροφόρων δέντρων - μήλων και αχλαδιών. Τα μούρα αυτής της τέφρας του βουνού έχουν ένα ζουμερό πολτό και μια γλυκιά γεύση με μια μικρή ξινίλα. Το δέντρο έχει ένα πυκνό, απλωμένο στέμμα. Αντέχει τον παγετό καλά και έως -50 μοίρες. Ανθεκτικό στην ξηρασία. Πιθανώς για αυτές τις ιδιότητες το φυτό πήρε το όνομά του. Οι κηπουροί σημειώνουν ότι τα αποξηραμένα μούρα αυτής της ποικιλίας έχουν γεύση σταφίδας.

Μια άλλη ποικιλία rowan που πρέπει να αναφερθεί είναι Ρουμπίνι... Όπως και η προηγούμενη ποικιλία, η τέφρα του βουνού Rubinovaya ελήφθη με επικονίαση σπορόφυτων με γύρη αχλαδιού πολλών ποικιλιών. Όταν είναι πλήρως ώριμα, τα μούρα έχουν βαθύ κόκκινο χρώμα και έχουν γλυκόξινη γεύση. Ανάλογα με τον σκοπό τους, χαρακτηρίζονται ως καθολικά.

Όλες οι παραπάνω ποικιλίες είναι γλυκόκαρπες και είναι ιδιαίτερα κατάλληλες για όσους πρόκειται να καλλιεργήσουν τέφρα βουνού για μετέπειτα επεξεργασία μούρων.

Οι αυτο-γόνιμες ποικιλίες rowan είναι πιο συνηθισμένες, δηλαδή για καρποφορία και ακόμη περισσότερο για την απόκτηση υψηλών αποδόσεων, χρειάζεται γύρη από άλλα δέντρα και είναι καλύτερο όλες να είναι διαφορετικών ποικιλιών. Εάν για κάποιο λόγο είναι αδύνατο να φυτέψετε πολλά δέντρα, τότε δύο ή τρεις άλλες ποικιλίες μπορούν να εμβολιαστούν απευθείας στο στέμμα της στάχτης του βουνού. Και επίσης, έχοντας συμφωνήσει με τους γείτονες, ο καθένας μπορεί να φυτέψει διαφορετικούς τύπους τέφρας βουνού σε ένα δέντρο.

Ο χρόνος συγκομιδής των μούρων εξαρτάται από την ποικιλία. Για παράδειγμα, τα φρούτα των ποικιλιών που διαφέρουν στην πικρία αφαιρούνται μετά τον παγετό, έτσι ώστε η γεύση των μούρων να είναι λιγότερο ξινή. Και αν η ξινή γεύση και η πικρία δεν ενοχλούν, τότε είναι καλύτερο να αφαιρέσετε τα μούρα πριν από τον παγετό, αφού ακριβώς τέτοια φρούτα θα αποθηκευτούν περισσότερο. Εναλλακτικά, εάν η συγκομιδή συγκομίζεται πριν από τον πρώτο παγετό, για να εξαλειφθεί ελαφρώς η πικρία και η στυπτικότητα, τα μούρα τοποθετούνται στην κατάψυξη για αρκετές ώρες. Μετά από τέτοια κατάψυξη, η γεύση τους θα βελτιωθεί αισθητά.

Η συγκομιδή των μούρων από γλυκόκαρπες ποικιλίες τέφρας βουνού μπορεί να συγκομιστεί αμέσως μετά την ωρίμανσή τους.

Τα μούρα που παγιδεύονται αποθηκεύονται σε ολόκληρα τσαμπιά σε δροσερό μέρος ή ξεφλουδίζονται από πινέλα και τοποθετούνται στην κατάψυξη. Τα φρούτα, που λαμβάνονται πριν από τον παγετό, συνιστώνται να ταξινομηθούν, να ξεφλουδιστούν από τα κοτσάνια, τα κλαδιά και το φύλλωμα, στη συνέχεια να στεγνώσουν καλά στον υπαίθριο ή στο φούρνο και στη συνέχεια να τοποθετηθούν για αποθήκευση.

Δεν συνιστάται να πλένετε την τέφρα του βουνού, διαφορετικά η προστατευτική επίστρωση που προωθεί τη μακροχρόνια αποθήκευση απλά θα εξαφανιστεί.

Μπορείτε να αυξήσετε σημαντικά τη διάρκεια ζωής των μούρων πασπαλίζοντάς τα με ζάχαρη και τοποθετώντας τα στο ψυγείο. Σε αυτή τη μορφή, θα αποθηκευτούν έως και 6 μήνες.

Παρεμπιπτόντως, η απόδοση ενός κοινού τέφρου βουνού, σωστά φυτευμένου, περιποιημένου και κανονικά αναπτυσσόμενου, μπορεί να είναι πάνω από 50 κιλά μούρα. Και η τέφρα του βουνού "ζει" για περισσότερα από εκατό χρόνια. Τα δέντρα αναπτύσσονται ιδιαίτερα ενεργά τα πρώτα 30 χρόνια. Η κορύφωση της καρποφορίας, όταν ο όγκος των καλλιεργειών μπορεί να ξεπεράσει τα 100 κιλά, εμφανίζεται μεταξύ 35-40 ετών.

Rowan red: φαρμακευτικές ιδιότητες των μούρων και φροντίδα ενός πολύτιμου δέντρου.

Έτσι, εκτός από τη γεύση του καρπού, καθώς και τη διακοσμητικότητα του ίδιου του δέντρου, δεν μπορεί κανείς να μην σημειώσει μια ακόμη ιδιότητα της τέφρας του βουνού - θεραπευτική και προφυλακτική.

Τα φρούτα Rowan περιέχουν πολλές βιταμίνες απαραίτητες για το σώμα.Για παράδειγμα, δεν υπάρχει λιγότερη βιταμίνη C στα μούρα της σειράς από ό, τι στη μαύρη σταφίδα, το ιπποφαές και ακόμη και το λεμόνι. Περιέχει επίσης την πιο πολύτιμη βιταμίνη PP, η έλλειψη της οποίας επηρεάζει αρνητικά το νευρικό σύστημα και είναι γεμάτη ευερεθιστότητα και αϋπνία. Η περιεκτικότητα σε βήτα -καροτίνη στην τέφρα του βουνού είναι ανώτερη από ορισμένες ποικιλίες καρότων. Αποκαλύφθηκαν μακρο και μικροστοιχεία όπως κάλιο, ασβέστιο, φώσφορος, νάτριο, μαγνήσιο, σίδηρος.

Με μια τέτοια σύνθεση, η τέφρα βουνού, φυσικά, μπορεί να αποδοθεί στον αριθμό των κεφαλαίων που αποσκοπούν στην πρόληψη της ανεπάρκειας βιταμινών και στην αύξηση της ανοσίας.

Λόγω της περιεκτικότητας σε σορβικό οξύ, είναι επίσης βακτηριοκτόνος παράγοντας.

Συνθέσεις που βασίζονται σε τέφρα βουνού χρησιμοποιούνται για ασθένειες των νεφρών, ήπατος, αθηροσκλήρωση, υψηλή χοληστερόλη.

Είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι τα εκχυλίσματα με βάση την τέφρα του βουνού βοηθούν στην αύξηση της πήξης του αίματος.

Η χρήση φρέσκων μούρων ή χυμού από αυτά βοηθά στην ομαλοποίηση της αρτηριακής πίεσης.

Για ιατρικούς σκοπούς, χρησιμοποιούνται αφέψημα, αφεψήματα, χυμός μούρων. Για την παρασκευή τους, μπορούν να χρησιμοποιηθούν τόσο φρέσκα όσο και αποξηραμένα μούρα.

Το Rowan χρησιμοποιείται ευρέως στην κοσμετολογία, ως φάρμακο που έχει τονωτική δράση στο δέρμα.

Η παρουσία ενός τέτοιου "συγκροτήματος" βιταμινών και χρήσιμων στοιχείων είναι ένα άλλο επιχείρημα υπέρ της απόφασης να φυτευτεί το rowan.

Στον αριθμό των συμβουλών που δόθηκαν προηγουμένως για τη φύτευση τέφρας βουνού, θα πρέπει επιπλέον να αναφερθεί ότι ο καλύτερος χρόνος για τη φύτευση τέφρας βουνού είναι, ωστόσο, το φθινόπωρο. Αυτή είναι η γνώμη των περισσότερων κηπουρών που έχουν μεγαλώσει περισσότερα από ένα δέντρα κουδουνίστρας. Το επιχείρημα αυτό είναι βάσιμο. Κατά την περίοδο της άνοιξης και του καλοκαιριού, το έδαφος θερμάνθηκε καλά και η θερμοκρασία του επιτρέπει στο νεαρό δενδρύλλιο να προσαρμοστεί γρήγορα και να αρχίσει να αναπτύσσεται ενεργά το ριζικό σύστημα. Η θερμοκρασία μειώνεται σταδιακά και δεδομένου ότι η τέφρα του βουνού είναι ένα φυτό ανθεκτικό στον παγετό, τα σπορόφυτα έχουν κάθε πιθανότητα να ριζώσουν καλά και να γίνουν ισχυρότερα. Ωστόσο, οι φθινοπωρινές θερμοκρασίες εξαρτώνται επίσης από τα κλιματικά χαρακτηριστικά της περιοχής, επομένως, οι ειδικοί έχουν καθορίσει τους βέλτιστους μήνες για τη φύτευση τέφρας βουνού σε διαφορετικά γεωγραφικά πλάτη. Για παράδειγμα, για την κεντρική περιοχή, πρόκειται για μέσα Σεπτεμβρίου και πρώτο μισό Οκτωβρίου. Στις νότιες περιοχές, όπου ο πρώτος μήνας του φθινοπώρου εξακολουθεί να είναι συνέχεια του καλοκαιριού, η τέφρα του βουνού μπορεί να φυτευτεί από τον Οκτώβριο και καθ 'όλη τη διάρκεια του μήνα. Στα Ουράλια και τη Σιβηρία, είναι καλύτερο να προσγειωθείτε αμέσως με την άφιξη του Σεπτεμβρίου και πριν από τις πρώτες ημέρες του Οκτωβρίου.

Επίσης, λίγο πιο λεπτομερώς, ας σταθούμε στο ζήτημα της σίτισης τέφρας βουνού. Η λίπανση πρέπει να ξεκινήσει νωρίτερα από το τρίτο έτος μετά τη φύτευση, φυσικά, υπό την προϋπόθεση ότι τόσο τα οργανικά όσο και τα ανόργανα λιπάσματα εισήχθησαν στο λάκκο φύτευσης. Το επάνω ντύσιμο μπορεί να πραγματοποιηθεί με σύμπλεγμα ορυκτών που αγοράζονται σε εξειδικευμένα καταστήματα ή μπορείτε να χρησιμοποιήσετε πραγματικά προϊόντα βιοβιταμίνης του δικού σας παρασκευάσματος. Οι ειδικοί σημειώνουν ότι είναι τα οργανικά λιπάσματα που διεγείρουν την ενεργό ανάπτυξη και ανάπτυξη του δέντρου. Ένα από αυτά τα φυσικά λιπάσματα είναι τα διαλύματα που παρασκευάζονται με βάση περιττώματα πουλιών ή μουριά. Τόσο το ένα όσο και το άλλο μέσο πρέπει να χύνονται με νερό σε αναλογία 1 έως 10 και να επιμένουν για τουλάχιστον 1 μήνα. Απαγορεύεται αυστηρά η προσθήκη φρέσκιας κοπριάς στο έδαφος. Πρώτον, το κάλιο, το άζωτο και το μεθάνιο που περιέχονται σε αυτό συμβάλλουν στη θέρμανση της μάζας έως + 80 μοίρες, με αποτέλεσμα οι ρίζες των φυτών απλά να καούν. Δεύτερον, δεν υπάρχει ασβέστιο στη φρέσκια κοπριά, αλλά υπάρχει άζωτο σε περίσσεια, το οποίο μπορεί να οξινίσει το έδαφος και η τέφρα βουνού, όπως θυμόμαστε, δεν της αρέσει η υψηλή οξύτητα. Μετά από ένα μήνα, η παρούσα μάζα χρησιμοποιείται για το πότισμα των φυτών, διαλύοντας 1 μέρος του τελικού λιπάσματος σε 10 μέρη νερού.

Οι ειδικοί σημειώνουν ότι οι ρίζες των φυτών απορροφούν τα υγρά λιπάσματα γρηγορότερα και πιο ενεργά. Πριν από την εφαρμογή λιπασμάτων, το έδαφος του κύκλου του κορμού χαλαρώνει, τα ζιζάνια που εμφανίστηκαν αφαιρούνται και ποτίζονται με διαλύματα ορυκτών ουσιών ή εγχύσεις από οργανική ύλη.

Η λίπανση Rowan πραγματοποιείται τρεις φορές κατά τη διάρκεια της σεζόν. Τα πρώτα λιπάσματα εφαρμόζονται νωρίς την άνοιξη, χρησιμοποιώντας οργανική ύλη (λίπασμα, χούμο) και νιτρικό αμμώνιο. Στη συνέχεια, το rowan τροφοδοτείται τον Ιούνιο, με διαλύματα που παρασκευάζονται με βάση κοπριά ή περιττώματα πουλερικών. Η τελευταία φορά που γονιμοποιείται το δέντρο είναι ήδη τον Σεπτέμβριο, προστίθενται υπερφωσφορικά και τέφρα ξύλου.

Πώς να επιλέξετε τα σωστά σπορόφυτα.

Έχοντας αποφασίσει για τη βέλτιστη περίοδο για τη φύτευση του rowan, στρεφόμαστε στην επιλογή του υλικού φύτευσης. Κατά κανόνα, στα τέλη Αυγούστου - αρχές Σεπτεμβρίου, δενδρύλλια φρούτων και διακοσμητικών δέντρων, θάμνων αντιπροσωπεύονται αρκετά ευρέως και υπάρχουν πολλά για να διαλέξετε. Πρέπει να σημειωθεί ότι ένα άλλο συν της φθινοπωρινής φύτευσης. Επιπλέον, έχει ήδη αποδειχθεί με την πρακτική ότι τα νεαρά φυτά που φυτεύονται το φθινόπωρο στη συνέχεια αναπτύσσονται αισθητά πιο ενεργά από αυτά που φυτεύτηκαν την άνοιξη. Ένας από τους δείκτες ενός υγιούς δενδρυλλίου είναι η κατάσταση των ριζών. Επομένως, εάν το υλικό φύτευσης πωλείται με ανοιχτό ριζικό σύστημα, πρέπει πρώτα να επιθεωρηθεί. Οι ρίζες δεν πρέπει να είναι στριμμένες, λήθαργες ή να έχουν οποιαδήποτε ζημιά. Το βέλτιστο μήκος του ριζικού συστήματος του δενδρυλλίου είναι 25-30 cm, ο αριθμός των κύριων κλάδων είναι 3 ή 4 και ο ελάχιστος αριθμός τους είναι δύο. Θα πρέπει επίσης να δώσετε προσοχή στον φλοιό, εάν είναι τσαλακωμένος - το φυτό είναι πολύ ξηρό, αφήνοντάς το χωρίς υγρασία για μεγάλο χρονικό διάστημα. Σε αυτή την περίπτωση, μπορείτε να χτυπήσετε λίγο το φλοιό για να δείτε την κατάσταση του κορμού, θα πρέπει να είναι πράσινο. Το στέμμα του υλικού φύτευσης του rowan συνήθως έχει ήδη αναπτυχθεί και σχηματιστεί, δηλαδή υπάρχει ένας κεντρικός αγωγός και κύριοι κλάδοι που εκτείνονται από αυτό.

Όταν αγοράζετε υλικό φύτευσης με ανοιχτό ριζικό σύστημα, για την περίοδο μεταφοράς του, οι ρίζες πρέπει να τυλίγονται με υγρό υλικό. Πριν από τη φύτευση, το δενδρύλλιο συνιστάται να τοποθετείται σε νερό για αρκετές ώρες, έτσι ώστε το φυτό να είναι κορεσμένο με υγρασία. Σε αυτήν την κατάσταση, θα μεταφέρει ευκολότερα τη φύτευση και, κατά συνέπεια, θα αρχίσει να ριζώνει γρηγορότερα.

Παρεμπιπτόντως, η χρήση πήλινου ομιλητή είναι ένας άλλος τρόπος για να διατηρήσετε το ριζικό σύστημα υγρό, για παράδειγμα, στην περίπτωση μακροχρόνιας μεταφοράς ή εάν η φύτευση θα πραγματοποιηθεί λίγο μετά την αγορά του δενδρυλλίου. Εάν είναι θολό έξω, τότε το ριζικό σύστημα που αντιμετωπίζεται με αυτόν τον τρόπο θα διατηρήσει την υγρασία για μια εβδομάδα. Προκειμένου να παρασκευαστεί μια φλυαρία, ο πηλός αραιώνεται με νερό, φέρνοντας σταδιακά τη συνοχή της παχιάς ξινή κρέμα. Μερικοί κηπουροί προσθέτουν επιπλέον διεγερτικό ρίζας και ανόργανα λιπάσματα στο μίγμα πηλού.

Εάν χαθούν οι ημερομηνίες για τη φθινοπωρινή φύτευση και αγοράστηκαν τα σπορόφυτα, αφήνονται μέχρι την άνοιξη, φυτεύοντας σε δοχεία με μείγμα τύρφης, πριονιδιού και άμμου. Τα δοχεία αφήνονται σε ένα δωμάτιο με θερμοκρασία από 0 έως +10 μοίρες και αρκετά υψηλή υγρασία - τουλάχιστον 80%.

Εάν είναι δυνατόν, είναι καλύτερο να σκάψετε μια τρύπα φύτευσης για φύτευση τέφρας βουνού εκ των προτέρων, 2-3 εβδομάδες νωρίτερα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο λάκκος θα καθίσει, το έδαφος θα κρεμάσει και, στη συνέχεια, δεν θα εμφανιστούν θύλακες αέρα. Επιπλέον, τα σπορόφυτα πρέπει να φυτεύονται σε καλά υγραμένο χώμα, οπότε η τρύπα, εκ των προτέρων, χύνεται άφθονα με νερό και περιμένετε μέχρι να απορροφηθεί. Το φθινόπωρο, ο καιρός είναι πολύ θυελλώδης και έτσι ώστε το νεαρό φυτό να μην σπάσει, πρέπει να παρέχει υποστήριξη. Είναι καλύτερα να εγκαταστήσετε το μανταλάκι απευθείας στο λάκκο φύτευσης.

Για το χειμώνα, τα σπορόφυτα που φυτεύτηκαν το φθινόπωρο πρέπει να καλύπτονται. Πρώτα απ 'όλα, ο κύκλος του κορμού είναι πολτοποιημένος, με ένα στρώμα τουλάχιστον 10-15 εκ. Περαιτέρω, ο κορμός του δενδρυλλίου τυλίγεται σε λινάτσα και στη συνέχεια θερμαίνεται με κλαδιά ερυθρελάτης. Αργότερα, το δενδρύλλιο μπορεί να καλυφθεί με πεσμένο χιόνι.

Επίσης, οι ειδικοί συνιστούν τη λεύκανση του κορμού για να αποφευχθούν στη συνέχεια ηλιακά εγκαύματα και ζημιές από τον παγετό που προκύπτουν από έντονες μεταβολές της θερμοκρασίας, όταν ο φωτεινός ήλιος της άνοιξης, κατά τη διάρκεια της ημέρας, θερμαίνει τον σκοτεινό κορμό και οι θερμοκρασίες τη νύχτα το δροσίζουν.

Μεταμόσχευση Ρόουαν.

Υπάρχουν καταστάσεις όταν ένα δέντρο πρέπει να μεταμοσχευθεί σε άλλο μέρος, για παράδειγμα, όταν θα χτιστεί η περιοχή στην οποία μεγαλώνει ή όταν η τέφρα του βουνού έχει γίνει πολύ σκιασμένη για τις φυτεύσεις άλλων καλλωπιστικών καλλιεργειών και καλλιεργειών κήπου.

Η διαδικασία μεταμόσχευσης είναι πολύ παρόμοια με τη φύτευση μιας στάχτης βουνού, με τη μόνη διαφορά ότι το δέντρο θα πρέπει πρώτα να σκάψει και πόσο σωστά γίνεται αυτό εξαρτάται από το αν η τέφρα του βουνού θα ριζώσει σε μια νέα θέση μετά τη μεταφύτευση.

Οι ειδικοί συμβουλεύουν την αναφύτευση του δέντρου μετά την πτώση των φύλλων, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου το φυτό μπαίνει σε κατάσταση αδράνειας.

Παρεμπιπτόντως, η πτώση των φύλλων είναι ένα είδος αμυντικής αντίδρασης των φυτών. Έτσι, το φθινόπωρο, όταν το έδαφος αρχίζει να παγώνει, οι ρίζες των φυτών παύουν να απορροφούν νερό, το οποίο είναι εν μέρει ήδη σε στερεή κατάσταση. Το φυτό δεν έχει αρκετή υγρασία και τα φύλλα συνεχίζουν να εξατμίζονται, ξοδεύοντας τους πόρους που συσσωρεύονται από το δέντρο. Για να μην στεγνώσει το δέντρο, ρίχνει το φύλλωμά του.

Η βέλτιστη θερμοκρασία αέρα κατά τη διάρκεια της ημέρας για τη μεταφύτευση ενός δέντρου είναι -1 ... -3 μοίρες και η νύχτα δεν πρέπει να πέσει κάτω από -15 μοίρες.

Θυμόμαστε ότι το rowan έχει ένα πολύ ραγισμένο ριζικό σύστημα, οπότε θα πρέπει να είστε πολύ προσεκτικοί όταν το σκάβετε. Αρχικά, κάνοντας πίσω τουλάχιστον 1 μέτρο από τον κορμό, σκάψτε μια μικρή αυλάκωση γύρω από το δέντρο. Στη συνέχεια, αρχίζουν να σκάβουν μια χωμάτινη μπάλα, στην οποία βρίσκεται το ριζικό σύστημα, στην πορεία, κόβοντας τις ρίζες που προεξέχουν πέρα ​​από την περίμετρο του κύκλου. Έχοντας σκάψει ένα δέντρο, το χωμάτινο κομμάτι τυλίγεται με υλικό ή μεμβράνη και μεταφέρεται αργά στον τόπο φύτευσης. Είναι σημαντικό να θυμάστε πώς μεγάλωσε το δέντρο σε σχέση με τα βασικά σημεία και να το σημειώσετε με τον ίδιο τρόπο σε μια νέα θέση.

Η διάμετρος της οπής φύτευσης πρέπει να είναι 40-50 cm μεγαλύτερη από τη διάμετρο του χωμάτινου κώματος. Και το βάθος του λάκκου πρέπει να υπολογιστεί λαμβάνοντας υπόψη το στρώμα αποστράγγισης. Το πάχος του πρέπει να είναι τουλάχιστον 5 cm και επαναλάβετε το τρεις φορές, εναλλάξ με το έδαφος. Μετά τη φύτευση, το έδαφος συσφίγγεται και ο κύκλος του κορμού πολτοποιείται.

Διάδοση του Ρόουαν.

Στη φύση, τα πουλιά «ασχολούνται» με την αναπαραγωγή της τέφρας του βουνού, μεταφέροντας τους σπόρους των δέντρων. Τα φρούτα Rowan, που αναπτύσσονται φυσικά, είναι ξινά στη γεύση και αισθητά πικρά.

Το rowan του κήπου διακρίνεται από μια πολύ πιο ευχάριστη γεύση και, ακολουθώντας ορισμένους κανόνες και συστάσεις, μπορεί επίσης να πολλαπλασιαστεί με σπόρους.

Στο αρχικό στάδιο, είναι σημαντικό να επιλέξετε τα σωστά μούρα. Τα φρούτα πρέπει να είναι πλούσια σε χρώμα, γεγονός που υποδεικνύει την ωριμότητά τους, μεγάλα και να μην έχουν καταστραφεί με κανέναν τρόπο. Τα επιλεγμένα μούρα ζυμώνουν προσεκτικά για να μην βλάψουν τους σπόρους. Στη συνέχεια, ολόκληρη η μάζα βυθίζεται σε νερό σε θερμοκρασία δωματίου, αναδεύεται λίγο ώστε οι σπόροι να διαχωριστούν από τον πολτό και αφήνονται για αρκετές ώρες. Οι μη αναδυόμενοι σπόροι θα ανέβουν στην επιφάνεια και αυτοί που έχουν βυθιστεί στο κάτω μέρος του δοχείου πρέπει να συλλεχθούν και να ξεπλυθούν. Επιπλέον, οι σπόροι αναμειγνύονται με μίγμα τύρφης ή πριονίδι και ένα δοχείο με σπόρους αφήνεται στο δωμάτιο για ένα μήνα. Αφού οι σπόροι υποβληθούν σε διαστρωμάτωση, αφαιρέστε τους για μεγάλο χρονικό διάστημα σε κρύο μέρος, κελάρι ή ψυγείο. Η διαστρωμάτωση στοχεύει στην αύξηση της βλάστησης των σπόρων. Στην πραγματικότητα, αυτή η διαδικασία μιμείται την επίδραση των θερμοκρασιών του χειμώνα στους σπόρους και στη συνέχεια συμβάλλει στην ταχύτερη βλάστηση και βλάστηση τους. Είναι σημαντικό μόνο να εξασφαλιστεί μια μέτρια περιεκτικότητα σε υγρασία του υποστρώματος καθ 'όλη τη διάρκεια της περιόδου. Βγάλτε ένα δοχείο με σπόρους νωρίς την άνοιξη. Μόλις λιώσει το χιόνι και η γη ζεσταθεί τουλάχιστον λίγο, το υπόστρωμα, μαζί με τους σπόρους, εισάγεται στο έδαφος. Το βάθος της ενσωμάτωσης του υποστρώματος στο έδαφος δεν υπερβαίνει το ένα εκατοστό. Το υπόστρωμα χύνεται στις αυλακώσεις, η απόσταση μεταξύ των οποίων πρέπει να είναι τουλάχιστον 30 εκ. Μετά από λίγο, θα αρχίσουν να εμφανίζονται σπορόφυτα. Από αυτά, πρέπει να αφήσετε τα ισχυρότερα και να αφαιρέσετε τα υπόλοιπα, έτσι ώστε να μην παρεμβαίνουν στην ανάπτυξη ισχυρότερων, πιο ενεργών φυτών. Στην αρχή, τα σπορόφυτα απαιτούν μεγάλη προσοχή.Μέχρι στιγμής, το ριζικό τους σύστημα βρίσκεται στα ανώτερα στρώματα του εδάφους, επομένως είναι σημαντικό να εξασφαλίζεται τακτικό πότισμα των φυτεύσεων και σταθερή μέτρια υγρασία του εδάφους, διαφορετικά οι ακόμα αδύναμες ρίζες απλά θα στεγνώσουν. Επιπλέον, όπως γνωρίζετε, τα ζιζάνια αναπτύσσονται πολύ γρηγορότερα από άλλα φυτά και έτσι ώστε να μην σκιάζουν τις φυτεύσεις της τέφρας του βουνού και να μην αφαιρούν υγρασία και διατροφή, τα ζιζάνια πρέπει να ζιζανίζονται τακτικά, διαφορετικά, θα επιβραδύνουν σημαντικά ανάπτυξη και ανάπτυξη νεαρών δενδρυλλίων.

Η τέφρα του βουνού πολλαπλασιάζεται επίσης με μοσχεύματα. Πρέπει να σημειωθεί ότι αυτή η μέθοδος είναι ευκολότερη και απλούστερη. Για την κοπή μοσχευμάτων, είναι κατάλληλοι τόσο οι λιγνιτισμένοι βλαστοί όσο και τα πράσινα κλαδιά. Αυτά τα μοσχεύματα που κόβονται από λιγνισμένους βλαστούς φυτεύονται το φθινόπωρο, αλλά τα νεαρά μοσχεύματα καλλιεργούνται την άνοιξη, φυτεύοντάς τα σε θερμοκήπιο ή θερμοκήπιο.

Ένας άλλος τρόπος εκτροφής του rowan είναι ο εκκολαπτόμενος. Perhapsσως αυτός είναι ο πιο συνηθισμένος τρόπος αναπαραγωγής οπωροφόρων δέντρων. Η εκβλάστηση είναι το μόσχευμα του οφθαλμού ενός οπωροφόρου δέντρου, το οποίο πρέπει να πολλαπλασιαστεί σε άλλο δενδρύλλιο. Πρέπει να σημειωθεί ότι αυτή η μέθοδος απαιτεί κάποια θεωρητική κατάρτιση, διαβουλεύσεις με ειδικούς ή κηπουρούς που έχουν εμπειρία στο εμβολιασμό δέντρων. Αν και, τεχνικά, δεν είναι καθόλου δύσκολο.

Συνιστάται η εκκόλαψη στα τέλη Ιουλίου - αρχές Αυγούστου, χρησιμοποιώντας ένα νέο μπουμπούκι που έχει μεγαλώσει την τρέχουσα σεζόν και ένα νεαρό απόθεμα (το φυτό στο οποίο γίνεται το μόσχευμα). Επιτρέπεται επίσης η ανοιξιάτικη εκκόλαψη, ωστόσο, πραγματοποιείται λιγότερο συχνά, καθώς σχετίζεται με τις ενοχλήσεις που φέρνει η αποθήκευση του φυτικού υλικού υπό ορισμένες συνθήκες κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου και του χειμώνα.

Πρόληψη ασθενειών και παρασίτων.

Ο Rowan επηρεάζεται ασθενώς από διάφορες ασθένειες, ωστόσο, είναι καλύτερο να γνωρίζουμε τα σημάδια των πιο συνηθισμένων από αυτά, έτσι ώστε όταν εντοπιστούν, λάβετε έγκαιρα μέτρα, αποτρέποντας την περαιτέρω ανάπτυξη.

Οι ασθένειες μπορούν να χωριστούν σε δύο κατηγορίες, η πρώτη χαρακτηρίζεται από την ήττα των φύλλων, η δεύτερη - ο κορμός και τα κλαδιά.

Εάν στην πρώτη περίπτωση η διακοσμητική εμφάνιση της τέφρας του βουνού υποφέρει περισσότερο, τότε η ζημιά στον κορμό και τους βλαστούς μπορεί να οδηγήσει στο θάνατο ολόκληρου του δέντρου.

Οι αιτιολογικοί παράγοντες των ασθενειών του φυλλώματος είναι οι παθογόνοι μύκητες και οι ιοί.

Εάν βρείτε κηλίδες ακανόνιστου στρογγυλεμένου σχήματος στις πλάκες των φύλλων, με πολλές μικρές κουκίδες στο κέντρο της κηλίδας, τότε πιθανότατα το φυτό επηρεάζεται από καφέ ή γκρι κηλίδα. Με την πάροδο του χρόνου, ο μικροοργανισμός θα προσβάλει ολόκληρη τη λεπίδα του φύλλου.

Παρόμοια σημάδια, με τη μόνη διαφορά ότι οι βλάβες με τη μορφή κηλίδων έχουν χρώμα πορτοκαλί-κίτρινο και ελαφρώς πιο εμφανείς, έχει μια άλλη ασθένεια, τη σκουριά. Και οι κίτρινοι δακτύλιοι στα φύλλα υποδηλώνουν την παρουσία μιας ασθένειας όπως το ψηφιδωτό δαχτυλίδι.

Όλες αυτές οι ασθένειες είναι γεμάτες με πλήρη ή μερική απώλεια φυλλώματος. Η πρόωρη εκκένωση φύλλων επηρεάζει επίσης αρνητικά την ανάπτυξη του δέντρου, την καρποφορία του και την αντοχή στον παγετό.

Οι νεκρωτικές ασθένειες του κορμού και των κλαδιών ενός δέντρου αποτελούν μεγάλο κίνδυνο, επειδή οι παθογόνοι μύκητες, οι οποίοι είναι αιτιολογικοί παράγοντες νέκρωσης, μπορούν να αναπτυχθούν όχι μόνο στο φλοιό, αλλά και στο ίδιο το ξύλο του δέντρου. Τα σημάδια νέκρωσης είναι σχηματισμοί διαφόρων σχημάτων και τοποθεσιών, αναπτύξεις που απλώνονται κατά μήκος του κορμού και των κλαδιών του δέντρου. Τέτοιες βλάβες είναι ορατές με γυμνό μάτι.

Η νέκρωση αποδυναμώνει σημαντικά το φυτό και, με την πάροδο του χρόνου, μπορεί να προκαλέσει το θάνατό του. Τέτοιες ασθένειες είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες για τα νεαρά φυτά.

Οι σαρωτικές ασθένειες, σε αντίθεση με τη νέκρωση, αναπτύσσονται πολύ πιο γρήγορα. Οι μύκητες παθογόνων παθογόνων μπορούν να αναπτυχθούν κάτω από το φλοιό των ριζών και, στη συνέχεια, να ανέβουν στον κορμό και στα κλαδιά ενός δέντρου, ή να εμφανιστούν απευθείας στον κορμό, να εγκατασταθούν σε μέρη όπου σπάνε κλαδιά, τρύπες παγετού και ξηρές πλαγιές.

Τα σάπια δέντρα στεγνώνουν αρκετά γρήγορα. Επιπλέον, οι σάπιες ρίζες δεν παρέχουν πλέον τη σταθερότητα του δέντρου και κατά τη διάρκεια ισχυρών ανέμων μπορεί να αποτελέσει κίνδυνο για ανθρώπους και κτίρια.

Το πιο σημαντικό προληπτικό μέτρο είναι ο έγκαιρος καθαρισμός και η καταστροφή των πεσμένων φύλλων, καθώς σε αυτό χειμωνιάζουν οι παθογόνοι μικροοργανισμοί. Στις αρχές της άνοιξης, συνιστάται η επεξεργασία των δέντρων με παρασκευάσματα που περιέχουν χαλκό, για παράδειγμα, υγρό Μπορντό. Επίσης, δεν πρέπει να παραμελείτε τη λεύκανση των δέντρων, πραγματοποιώντας την τόσο την άνοιξη όσο και το φθινόπωρο.

Επιπλέον, οι ασθένειες, φυσικά, είναι πιο πιθανό να επηρεάσουν τα δέντρα που δεν φροντίζονται.

Εκτός από ασθένειες, τα παράσιτα εντόμων μπορούν επίσης να προσβάλουν τέφρα βουνού. Επιπλέον, υπάρχουν «λάτρεις» των φύλλων, των μούρων, ακόμη και των λουλουδιών.

Μπομπονιέρες, φύλλα και μπουμπούκια μπορούν να φαγωθούν από κάμπιες πεταλούδων, φυτοφάγων ακάρεων. Οι αφίδες και τα έντομα κλίμακας, που επιτίθενται στο φυτό σε ολόκληρες αποικίες, ρουφούν το χυμό από τα φύλλα και τους βλαστούς. Η πριονιά και ο σκώρος της στάχτης του βουνού τρέφονται με τον πολτό των μούρων.

Η παρουσία παρασίτων εντόμων μπορεί να κριθεί από την παρουσία καμπυλωτών και στριμμένων φύλλων, που μερικές φορές συλλέγονται σε ένα κομμάτι μπλεγμένο σε ιστό αράχνης.

Προκειμένου να αποφευχθεί η εμφάνιση παρασίτων, είναι σημαντικό να τακτοποιείτε τακτικά τον κύκλο του κορμού, αφαιρώντας τα ζιζάνια από τα οποία τα έντομα μεταναστεύουν στο δέντρο, χαλαρώνετε τακτικά το έδαφος, ειδικά την περίοδο του φθινοπώρου, ώστε να μην τους δώσετε την ευκαιρία να ξεχειμωνιάσουν στο χώμα.

Εάν τα παράσιτα έχουν ήδη επιτεθεί στο δέντρο, θα πρέπει να αντιμετωπιστούν αμέσως με εντομοκτόνα για να μην αφήσουν τα έντομα να ανέβουν ψηλότερα, όπου θα είναι πιο δύσκολο να το αντιμετωπίσουμε. Και στο μέλλον, η κορώνα και ο κορμός του δέντρου πρέπει να επιθεωρούνται κατά καιρούς, προκειμένου να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα με τα πρώτα σημάδια εμφάνισης παρασίτων.

συμπέρασμα

Η τέφρα του βουνού, φυσικά, αξίζει προσοχής και, στο σύνολό της, θα δικαιολογήσει την παρουσία της στον χώρο. Δεν έχουν πολλά φυτά τόσες ιδιότητες και τόσες χρήσιμες ιδιότητες όσο αυτό το δέντρο, εξάλλου, τόσο μεγάλη προσπάθεια, ούτε η καλλιέργειά του, ούτε η φροντίδα του δεν απαιτούν.

Ελπίζουμε ότι τώρα δεν θα προκύψει το ερώτημα - γιατί καλλιεργείται τέφρα βουνού; Και ήδη ξέρετε πώς να φυτέψετε, να αναπτυχθείτε και να φροντίσετε.