Μανιτάρια στη χώρα: επιλογή τοποθεσίας, τύπων, μεθόδων και μεθόδων καλλιέργειας

Όταν αρχίζουμε να μιλάμε για μάζεμα μανιταριών, συνήθως εννοούμε ένα ταξίδι σε μια δασώδη περιοχή. Είναι όμως τόσο βολικό για όλους; Ορισμένες περιοχές εξοχικών κατοικιών όπου αναπτύσσονται μανιτάρια βρίσκονται μακριά από το δάσος, αλλά θέλετε να απολαύσετε ένα νόστιμο προϊόν, τότε τι γίνεται; Αυτό είναι σωστό - καλλιεργήστε μανιτάρια στη χώρα μόνοι σας.

Μανιτάρια: επιλογή θέσης στον κήπο

Πριν ξεκινήσετε την καλλιέργεια μανιταριών στη χώρα, θα πρέπει να καθορίσετε σαφώς τον τόπο όπου θα φυτέψετε μανιτάρια. Γενικά, για ποιο λόγο τα μανιτάρια από μόνα τους δεν αναπτύσσονται σε οικόπεδα κήπου; Γιατί μπορούν να βρεθούν σχεδόν πάντα μόνο στο δάσος; Όλο το μυστικό συνίσταται στην παρουσία μεγάλου αριθμού δέντρων - τα μανιτάρια συχνά ριζώνουν μαζί τους, επομένως, είναι επιθυμητό να υπάρχουν τουλάχιστον ένα ή δύο σε μια δεδομένη περιοχή. Εάν δεν υπάρχουν, επιτρέπεται να φυτέψετε μανιτάρια από την πλευρά του κτιρίου στη σκιά. Τα μανιτάρια αγαπούν την υγρασία και τη δροσιά, οπότε απλά δεν μπορούν να επιβιώσουν σε ξηρά και ζεστά μέρη.

Τι μανιτάρια καλλιεργούνται

Τα πιο προσιτά και εύκολα στην καλλιέργεια στο εξοχικό τους είναι είδη μανιταριών όπως μανιτάρια, μανιτάρια στρείδια, μανιτάρια πορτσίνι. Boletus, chanterelles, μανιτάρια κ.λπ., πιο κοντά στην δασώδη περιοχή. πιθανότατα δεν θα ριζώσουν σε τέτοιες συνθήκες, επομένως οι πόροι και το κόστος εργασίας είναι απίθανο να δικαιολογηθούν.

Έτσι, θα πρέπει να αποσυναρμολογήσετε κάθε προβολή με τη σειρά:

– Μανιτάρια στρείδια σύμφωνα με τη συγκομιδή τους, πέφτουν στο τέλος του καλοκαιριού - αρχές φθινοπώρου, περίπου 0,5 κιλά μανιτάρια βγαίνουν από ένα μέρος. Δεδομένου ότι το μυκήλιο είναι ανθεκτικό στο κρύο και τον παγετό, το σκάψιμο του για το χειμώνα δεν είναι καθόλου απαραίτητο. Υπό ευνοϊκές συνθήκες, μια πλούσια συγκομιδή μπορεί να συγκομιστεί για αρκετά χρόνια.

– Champignons το πιο δημοφιλές και ευρέως γνωστό στους κύκλους των καλοκαιρινών κατοίκων λόγω της ανεπιτήδευτης καλλιέργειάς τους. Μπορούν να ριζώσουν κάτω από σχεδόν οποιοδήποτε δέντρο ή θάμνο, αν προσπαθήσετε σκληρά και σκάψετε ένα κατάλληλο καρποφόρο μυκήλιο. Τα μανιτάρια θα επωφεληθούν από λάκκους κομποστοποίησης και σωρούς κοπριάς, η γη για καλλιέργεια δεν πρέπει να υποφέρει από έλλειψη οργανικής ύλης. Φυσικά, προτιμάται ένα υγρό περιβάλλον και μια σκιερή τοποθεσία.

– Μανιτάρια Porcini στη χώρα αποτελούν πραγματική πρόκληση για τους ενδιαφερόμενους κηπουρούς. Σε αντίθεση με τα απλά μανιτάρια και τα στρείδια, χρειάζονται ένα πραγματικό φυσικό μυκήλιο, το οποίο αναπτύσσεται κάτω από ένα δέντρο στην άγρια ​​ζωή - τα πλήρως σχηματισμένα, ετήσια δείγματα δεν θα λειτουργήσουν καθόλου εδώ. Τα μανιτάρια Porcini είναι επιλεκτικά στη χώρα και στη γειτονιά με φρούτα, επομένως, ενόψει αυτών των αποχρώσεων, η καλλιέργεια αυτού του τύπου μανιταριών φαίνεται να είναι πολύ δύσκολη.

Πώς να καλλιεργήσετε μανιτάρια στη χώρα;

Κατά κανόνα, υπάρχουν διάφοροι τρόποι και μέθοδοι καλλιέργειας μανιταριών στη χώρα, ο απλούστερος από τους οποίους είναι να βρείτε ένα γόνιμο μυκήλιο σε μια δασώδη περιοχή και να το φέρετε στην περιοχή έτσι ώστε να ριζώσει ήδη εκεί. Συνήθως τέτοια μυκήλια βρίσκονται κοντά σε δέντρα, σε κοντινή απόσταση από τις ρίζες. Κατά μέσο όρο, αρκεί να σκάψετε 3 εκατοστά βάθος για να σκάψετε μέρος του μυκηλίου από μια ανεπτυγμένη οικογένεια. Δεν πρέπει να το σκάψεις ολόκληρο, γιατί Διαφορετικά, τα μανιτάρια δεν θα εμφανιστούν ποτέ σε αυτό το μέρος. Προκειμένου το μυκήλιο να ριζώσει επιτυχώς στην περιοχή σας και να αρχίσει να καρποφορεί, πρέπει πρώτα να προετοιμάσετε ένα στρώμα άχυρου ή πριονιδιού στον τόπο που επιλέξατε για φύτευση και μόνο στη συνέχεια να τοποθετήσετε το μυκήλιο πάνω του και να το πασπαλίσετε ξανά με άχυρο.Στην καλύτερη περίπτωση, εάν πληρούνται οι προϋποθέσεις, η συγκομιδή μπορεί να αναμένεται εντός ενός μήνα μετά τη φύτευση.

Μια μέθοδος καλλιέργειας μανιταριών στη χώρα χρησιμοποιείται επίσης με τη μεταφορά παλιού φλοιού δέντρων που επηρεάζεται από μυκήλιο ή ακόμα και ολόκληρο κούτσουρο. Ο κίνδυνος και το μειονέκτημα αυτής της μεθόδου είναι ότι, εκτός από καλοήθη και βρώσιμα μανιτάρια, δηλητηριώδη μπορούν να αναπτυχθούν και στο ξύλο, οπότε να είστε εξαιρετικά προσεκτικοί με αυτήν τη μέθοδο. Υπάρχει μια επιλογή να φυτέψετε το μυκήλιο μαζί με το φλοιό σε άλλο δέντρο που βρίσκεται ήδη στην περιοχή και να το ποτίσετε ενεργά. Το κύριο πράγμα είναι ότι ο φλοιός, το δεδομένο δέντρο, πρέπει να είναι του ίδιου είδους, διαφορετικά υπάρχει κίνδυνος επικείμενου θανάτου του μυκηλίου λόγω μεγάλης απόκλισης.

Η αυτοβλάστηση χρησιμοποιώντας σπόρια παλαιών και / ή ήδη υπερώριμων μανιταριών είναι επίσης μια αποτελεσματική μέθοδος. Είναι απαραίτητο να συλλέξετε τέτοια δείγματα στο δάσος, στη συνέχεια να αλέσετε καλά και να τα διανείμετε στην προετοιμασμένη περιοχή. Έτσι, οι τεχνητά δημιουργημένες συνθήκες είναι σε κάποιο βαθμό κοντά στις δασικές συνθήκες. Μια αντένδειξη είναι η εγγύτητα της περιοχής καλλιέργειας στις καλλιέργειες λαχανικών.

Μια παρόμοια μέθοδος με την παρασκευή ενός ειδικού διαλύματος συνίσταται στην ανάμειξη ψιλοκομμένων μανιταριών από το δάσος, αλεύρι και σκόνη ζελατίνης. Όλα αυτά αραιώνονται στο συμπέρασμα με νερό. Το προκύπτον μείγμα πρέπει να ποτίζεται σε μια προηγουμένως προετοιμασμένη θέση κάτω από το δέντρο. Τα σπόρια δείχνουν τη δραστηριότητά τους μέσα σε περίπου 2 μήνες μετά τη διαδικασία, σχηματίζουν ρίζα μύκητα και το μυκήλιο αρχίζει να καρποφορεί.

Η καλλιέργεια μανιταριών στη χώρα είναι μια εξαιρετική, αλλά αρκετά συναρπαστική εμπειρία. Μπορείτε πάντα να δοκιμάσετε τον εαυτό σας σε κάτι νέο, να δοκιμάσετε να πειραματιστείτε με αυτούς τους εκπληκτικούς ζωντανούς οργανισμούς, για τους οποίους θα έπρεπε να πάτε στο δάσος πριν, να αναζητήσετε κρυφτό στο γρασίδι, κάτω από το φύλλωμα των δέντρων και των θάμνων.