Μαύρο βατόμουρο: περιγραφή, φύτευση και φροντίδα

Τα μαύρα σμέουρα είναι εξαιρετικά σπάνια σε εξοχικές κατοικίες. Πιο συχνά μπορείτε να δείτε κίτρινες ποικιλίες. Αλλά τα μούρα βαμμένα σε μαύρο συχνά συγχέονται με βατόμουρα. Οι επιστήμονες μπόρεσαν να εκτρέψουν βατόμουρα κήπου και μαύρα βατόμουρα με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι εξαιρετικά δύσκολο για έναν νεαρό κηπουρό που δεν έχει εμπλακεί να διακρίνει αυτά τα μούρα μεταξύ τους.

Παρακάτω θα μοιραστούμε μαζί σας πληροφορίες σχετικά με την ποικιλία βατόμουρου Cumberland. Και επίσης πώς να το φροντίσετε και πώς να το ξεχωρίσετε από ένα βατόμουρο.

Ποια είναι η διαφορά μεταξύ των μαύρων σμέουρων και των βατόμουρων;

Ο καλύτερος τρόπος για να καταλάβουμε τι είδους μούρα μεγαλώνουν μπροστά μας είναι να διαλέξουμε ένα. όταν αφαιρεθεί από έναν θάμνο από τα σμέουρα, παραμένει ένα δοχείο. Το εσωτερικό του μούρου είναι κοίλο. Το βατόμουρο βγαίνει με το κοτσάνι.

Μπορείτε επίσης να τα ορίσετε από το σχήμα τους. Το σχήμα του βατόμουρου μοιάζει πολύ με το σχήμα του κόκκινου βατόμουρου. Είναι το ίδιο μακρόστενο. Και στα μαύρα σμέουρα, το σχήμα των μούρων είναι ημισφαιρικό.

Ακόμα, αυτές οι δύο καλλιέργειες φρούτων και μούρων διαφέρουν μεταξύ τους ως προς την ωρίμανση. Σχεδόν όλες οι ποικιλίες βατόμουρου ωριμάζουν αργότερα από τα βατόμουρα.

Εάν εξετάσετε προσεκτικά τους θάμνους και των δύο φυτών, μπορείτε να βρείτε διαφορές μεταξύ των βλαστών. Το μήκος των κλαδιών ενός θάμνου βατόμουρου φτάνει τα τρία μέτρα. Κατά κανόνα, καλύπτονται με στιβαρές βελόνες. Είναι επίσης βαμμένα πράσινα. Είναι πολύ κοντά ο ένας στον άλλο. Και μοιάζουν με άκαμπτη καλωδίωση σε μια μπάλα.

Όσο για τα σμέουρα, εδώ τα κλαδιά είναι μικρότερα. Το μήκος τους, κατά κανόνα, δεν υπερβαίνει τα 2,5 μέτρα. Είναι πιο λεπτά, βαμμένα σε απαλό χρώμα με γαλαζωπή απόχρωση. Και επίσης δεν έχουν τόσο αιχμηρά αγκάθια όσο τα βατόμουρα.

Η ιστορία της εμφάνισης ενός υβριδίου βατόμουρων και κόκκινων σμέουρων

Υπάρχει ένα πολύ ενδιαφέρον υβρίδιο που αποκτήθηκε χάρη στο έργο των Σκωτσέζων επιστημόνων στη δεκαετία του '70 του εικοστού αιώνα. Διέσχισαν ένα βατόμουρο που ονομάζεται Aurora με βατόμουρα. Χάρη σε αυτό, εμφανίστηκε η ποικιλία Tayberry. Οι καρποί αυτής της ποικιλίας έχουν ένα συγκεκριμένο σχήμα. Και επίσης ένα κόκκινο χρώμα με έντονη μοβ απόχρωση. Το Tayberry δίνει πάντα υψηλές αποδόσεις απίστευτα νόστιμων και αρωματικών μούρων.

Οι βλαστοί αυτού του φυτού φτάνουν τα 2,5 μέτρα. Είναι επίσης καλυμμένα με μικρά αγκάθια. Οι καλλιέργειες μπορούν να αφαιρεθούν από τα μέσα του καλοκαιριού έως τις αρχές του χειμώνα. Η ποικιλία είναι πολύ ανθεκτική στον κρύο καιρό, σε διάφορες ασθένειες και επιβλαβή έντομα. Είναι απαραίτητο να το φροντίζετε με τον ίδιο τρόπο όπως και για άλλες ποικιλίες σμέουρων. Η αναπαραγωγή πραγματοποιείται μέσω μοσχευμάτων, στρωμάτων. Και επίσης διαιρώντας τις ρίζες.

Το Tayberry διαφέρει από το μαύρο βατόμουρο στο χρώμα των μούρων του. Το πρώτο έχει ένα βαθύ κόκκινο και έχει μια απόχρωση του μωβ. Και τα μαύρα σμέουρα έχουν βαθύ σκούρο χρώμα.

Μαύρα σμέουρα: ποικιλίες

Για πρώτη φορά, τα μαύρα σμέουρα εμφανίστηκαν τον 19ο αιώνα, χάρη στο έργο των Αμερικανών επιστημόνων. Στα εδάφη της χώρας μας, οι ακόλουθοι τύποι έχουν γίνει ιδιαίτερα δημοφιλείς:

1. Cumberland - αυτή η ποικιλία εμφανίστηκε χάρη στη διασταύρωση βατόμουρων με βατόμουρα και αυτή τη στιγμή, είναι η πιο δημοφιλής μεταξύ των κηπουρών. Ωριμάζει νωρίς, έχει σταθερά υψηλές αποδόσεις, οι βλαστοί του είναι μακριές, πολύ ισχυρές και ικανές να πάρουν τη μορφή ενός τόξου. Τα μεγάλα χρώματα των φρούτων είναι μαύρα με μπλε απόχρωση και η γεύση τους θυμίζει βατόμουρα. Το φυτό είναι ανθεκτικό στον παγετό, επομένως μπορεί να καλλιεργηθεί στις περισσότερες περιοχές της χώρας μας. Διαφέρει σε υψηλή ανοσία ικανή να αντισταθεί σε διάφορες ασθένειες και επιβλαβή έντομα.
2. Boysenberry - αυτή η ποικιλία παίρνει μια τιμητική θέση στη λίστα με τα πιο δημοφιλή. Οι πρώτοι ώριμοι θάμνοι αποδίδουν πάντα μεγάλες αποδόσεις και οι καρποί τους είναι μεγάλου μεγέθους και έχουν απίστευτα ευχάριστη γλυκιά γεύση. Δεν υπάρχουν απολύτως αγκάθια στους βλαστούς, γεγονός που καθιστά εύκολη τη συγκομιδή. Έχει υψηλή αντοχή στο κρύο και υψηλή ανοσία, η οποία αντιμετωπίζει καλά ασθένειες και παράσιτα.
3. New Logan - αυτή η ποικιλία μας ήρθε από υπερπόντιες χώρες. Το ύψος του φυτού δεν υπερβαίνει τα 2 μέτρα, αλλά παρά τη μικρή του ανάπτυξη, δίνει εξαιρετικές αποδόσεις. Η ποικιλία ανήκει στις πρώτες. Το φυτό δεν είναι πολύ ανθεκτικό στον κρύο καιρό, οπότε πρέπει να καλύπτεται καλά για το χειμώνα.

Ρωσικές ποικιλίες μαύρων σμέουρων

1. Ο άνθρακας είναι μια πρώιμη ποικιλία που δίνει μεγάλες αποδόσεις μικρών φρούτων με γλυκόξινη γεύση.
2. Δώρο της Σιβηρίας - αυτή η ποικιλία φέρει καρπούς μικρών φρούτων που έχουν πυκνή δομή και γεύση επιδόρπιο. Διαθέτει αυξημένη αντοχή στον έντονο παγετό, επομένως μπορεί να καλλιεργηθεί σε οποιαδήποτε γωνιά της χώρας μας.
3. Luck and Twist - αυτές οι ποικιλίες είναι πολύ παρόμοιες. Και τα δύο δίνουν υψηλές αποδόσεις · περίπου 6 κιλά μεγάλων μούρων μπορούν να συλλεχθούν από τον θάμνο. Λόγω της πυκνότητάς τους, τα φρούτα διατηρούν την ελκυστική τους εμφάνιση κατά την αποθήκευση.
4. Litach - αυτή η ποικιλία εκτράφηκε στην Πολωνία το 2008. Οι καρποί είναι στρογγυλεμένοι και καλύπτονται με γαλαζωπή άνθηση. Φυτρώνει μακριούς βλαστούς καλυμμένους με αιχμηρά αγκάθια.

Cumberland Black Raspberry

Δεδομένου ότι το Cumberlent είναι η πιο δημοφιλής ποικιλία μεταξύ των μαύρων σμέουρων, είναι αυτός που θα χρησιμεύσει ως παράδειγμα για την εξέταση των χαρακτηριστικών.

Τα φρούτα μεγάλου μεγέθους είναι μαύρα, το βάρος ενός μούρου μπορεί να φτάσει τα 6 γραμμάρια. Ένας θάμνος είναι ικανός να παράγει 10 κιλά συγκομιδής, εάν ακολουθείτε τους κανόνες φροντίδας.

Η ποικιλία είναι ανθεκτική στον παρατεταμένο παγετό, ωστόσο, είναι καλύτερο να την καλύψετε για το χειμώνα. Εάν ακολουθήσετε αυτήν τη διαδικασία, τότε θα είναι δυνατή η καλλιέργεια μαύρων σμέουρων σε όλη τη Ρωσία.

Μεγαλώνοντας τα στη μεσαία λωρίδα, είναι απαραίτητο να επιλέξετε μέρη προστατευμένα από τον άνεμο και το βύθισμα.

Το ριζικό σύστημα των μαύρων σμέουρων είναι διαφορετικό από το κόκκινο, είναι πιο ισχυρό και πηγαίνει 1,5 μέτρα βαθιά στο έδαφος, γεγονός που βοηθά το φυτό να επιβιώσει σε μεγάλες περιόδους ξηρασίας. Ωστόσο, η ανοχή της στην ξηρασία δεν σημαίνει ότι η άρδευση μπορεί να παραμεληθεί, καθώς αυτό επηρεάζει αρνητικά το σχηματισμό ωοθηκών και επομένως τον όγκο της καλλιέργειας.

Οι θάμνοι της ποικιλίας Cumberland φαίνονται απίστευτα όμορφοι και κοσμούν τον κήπο, ειδικά τη στιγμή που τα φρούτα αρχίζουν να ωριμάζουν πάνω τους και να τα καλύπτουν εντελώς. Το μήκος των βλαστών είναι 3 μέτρα, οι μίσχοι που καλύπτονται με γαλαζωπή άνθιση είναι σπαρμένοι με αγκάθια.

Μαύρο βατόμουρο: υπέρ και κατά

Προς το παρόν, τα μαύρα σμέουρα δεν έχουν γίνει ακόμη τόσο δημοφιλή όσο το κόκκινο και το κίτρινο, αλλά έχουν πολύ περισσότερα πλεονεκτήματα από τους συγγενείς τους.

Τα κύρια πλεονεκτήματα περιλαμβάνουν σταθερά υψηλές αποδόσεις, αντοχή σε μεγάλες περιόδους ξηρασίας, εξαιρετική ανοσία σε πολλές ασθένειες και επιβλαβή έντομα. Το φυτό δεν είναι απαιτητικό στο έδαφος, μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε σχεδιασμό τοπίου ως φράκτη, δεν απλώνει τις ρίζες του σε μεγάλες εκτάσεις, ώστε να μπορεί να φυτευτεί οπουδήποτε. Οι καρποί αυτής της ποικιλίας έχουν φαρμακευτικές ιδιότητες.

Όσον αφορά τα μειονεκτήματα, περιλαμβάνουν ασθενέστερη αντοχή στον παγετό από αυτή των κόκκινων ποικιλιών και χαμηλή αντοχή σε ιικές ασθένειες.

Ευεργετικά χαρακτηριστικά

Τα μαύρα σμέουρα είναι μια αποθήκη βιταμινών, μικρο και μακροστοιχείων. Η ποσότητα τους υπερβαίνει σημαντικά την περιεκτικότητα σε κόκκινα και κίτρινα μούρα. Περιέχει μεγάλη ποσότητα βιταμίνης P, η οποία ενισχύει τα αιμοφόρα αγγεία.

Η παρουσία ανθοκυανινών βοηθά στην ενίσχυση των τριχοειδών, καθαρίζει τα αιμοφόρα αγγεία από την πλάκα. Επίσης, καταναλώνοντας τους καρπούς αυτού του φυτού, μπορείτε να μειώσετε την προθρομβίνη, και έτσι να βελτιώσετε την πήξη του αίματος. Τα μούρα περιέχουν επίσης μεγάλες ποσότητες χαλκού, σιδήρου και μαγγανίου. Η γεύση τους είναι γλυκιά με την παρουσία ξινίλας όπως αυτή των βατόμουρων.Τα φρέσκα μούρα μπορούν να αποθηκευτούν για αρκετές ημέρες και μπορούν να μεταφέρουν τέλεια τη μεταφορά σε διαφορετικές αποστάσεις.

Μαύρο βατόμουρο: χαρακτηριστικό

Οι μαύροι θάμνοι βατόμουρου διαφέρουν σε εμφάνιση από τους παραδοσιακούς θάμνους.

Μήκος βολής έως 3 μέτρα. Το φυτό φαίνεται υπέροχο στον κήπο, καθώς τα κλαδιά τους κρέμονται σχεδόν μέχρι το έδαφος, σχηματίζουν τόξα και έτσι δημιουργούν μια καμάρα. Ωστόσο, αυτό δεν είναι τόσο ευεργετικό για το φυτό, οπότε πρέπει να συνδεθούν.

Τα μαύρα σμέουρα είναι διετή φυτά, καθώς οι καρποί αναπτύσσονται σε πλευρικούς βλαστούς που μεγαλώνουν έως και 100 εκατοστά. Εμφανίζονται στους μίσχους του πρώτου έτους της ζωής, για αυτό το λόγο το κλάδεμα των βλαστών που βρίσκονται στις πλευρές είναι σημαντικό να πραγματοποιηθεί σωστά, καθώς και η αποκοπή των παλαιών στελεχών. Είναι απαραίτητο να αφήσετε μόνο τα στελέχη του πρώτου έτους της ζωής, τα οποία είναι ικανά να δώσουν βλαστούς που φέρουν καρπούς.

Κλάδεμα

Κλαδέψτε το φυτό δύο φορές. Την πρώτη φορά που πραγματοποιείται τον Ιούνιο, τότε οι βλαστοί κόβονται στην κορυφή στο επίπεδο της ανθρώπινης ανάπτυξης. Αυτό συμβάλλει στην επιτάχυνση του σχηματισμού βλαστών που βρίσκονται στις πλευρές. Είναι απαραίτητο κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου να αφαιρεθούν όλοι οι εξασθενημένοι βλαστοί που πυκνώνουν τον θάμνο.

Το φθινόπωρο, κόβονται όλοι οι βλαστοί του περασμένου έτους και μένουν μόνο εκείνοι που είναι ενός έτους. Πρέπει να κοπούν με τέτοιο τρόπο ώστε να μην μένουν περισσότερα από 50 εκατοστά από τη βάση μέχρι τα άκρα τους.

Το κλάδεμα πρέπει να γίνει πριν από τον πρώτο παγετό.

Αναπαραγωγή

Η αναπαραγωγή μαύρων σμέουρων είναι μια αρκετά απλή άσκηση. Για να το κάνετε αυτό, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το layering. Μια τέτοια διαδικασία πραγματοποιείται τον Σεπτέμβριο, αφού οι βλαστοί έχουν πάψει να καρποφορούν. Είναι απαραίτητο να ακολουθήσετε μια μακρά διαδικασία, να το γείρετε σε μια προηγουμένως προετοιμασμένη αυλάκωση, κατασκευασμένη σε βάθος 10 εκατοστών, να βάλετε την άκρη του βλαστού εκεί και να την καλύψετε με χώμα. Ένα μικρό φορτίο πριονίδι ή άχυρο πρέπει να τοποθετηθεί στην κορυφή. Με την έναρξη της άνοιξης, τα στρώματα θα ριζώσουν και θα εμφανιστούν βλαστοί, στη συνέχεια το φυτό διαχωρίζεται από τη μητέρα και μεταμοσχεύεται σε άλλο μέρος.

Μαύρα σμέουρα στον κήπο

Πριν φυτέψετε το φυτό, επιλέξτε μια ηλιόλουστη και προστατευμένη από τον άνεμο περιοχή γι 'αυτό.

Μια εξαιρετική λύση θα ήταν να το φυτέψετε κατά μήκος του φράχτη, έτσι δεν θα εμφανιστεί μόνο προστασία από τον άνεμο, αλλά και υποστήριξη για τα κλαδιά. Το φυτό μπορεί επίσης να χρησιμεύσει ως άμυνα ενάντια στους χούλιγκαν, επειδή τα αιχμηρά αγκάθια του μπορούν να τρομάξουν πολλούς.

Δεν πρέπει να επιλέξετε ένα μέρος για φύτευση όπου τα λαχανικά της οικογένειας Solanaceae καλλιεργήθηκαν προηγουμένως και όχι πιο κοντά σε 10 μέτρα από θάμνους κόκκινου βατόμουρου.

Μια εξαιρετική τοποθεσία θα είναι αυτή όπου καλλιεργήθηκε προηγουμένως, πιπεριές, κρεμμύδια, καρότα και κατιφέδες.

Κατά την προετοιμασία των οπών φύτευσης, λάβετε υπόψη ότι η απόσταση μεταξύ των φυτών στη σειρά πρέπει να είναι 1 μέτρο και η απόσταση των σειρών πρέπει να είναι 2 μέτρα.

Το μαύρο βατόμουρο προτιμά αργιλώδη ή μαύρα εδάφη, αλλά θα αναπτυχθεί καλά σε άλλα εδάφη. Η φύτευση πραγματοποιείται είτε στις αρχές της άνοιξης είτε στα τέλη Σεπτεμβρίου ή στις αρχές Οκτωβρίου.

Πριν από τη φύτευση, είναι απαραίτητο να προετοιμάσετε τις οπές προσγείωσης εκ των προτέρων. Πρέπει να μπουν 50 εκατοστά βαθιά στο έδαφος. Τα λιπάσματα πρέπει να τοποθετηθούν στο κάτω μέρος. Το χούμο, το φωσφορικό και το κάλιο σε αναλογίες 8 κιλών είναι καλά. x 200 γρ. x 80 γρ. Η τέφρα ξύλου σε ποσότητα 0,5 κιλών είναι επίσης καλή. Το παρασκευασμένο μείγμα αναμιγνύεται με το χώμα και γίνεται ένας μικρός τύμβος στον οποίο φυτεύονται τα σπορόφυτα. Οι ρίζες πρέπει να απλώνονται τακτικά και να είναι στραμμένες προς τα κάτω. Είναι καλυμμένα με γη, η οποία συμπιέζεται σε στρώσεις με το χέρι.

Βεβαιωθείτε ότι ο λαιμός του φυτού παραμένει πάνω από το επίπεδο του εδάφους. Επιπλέον, τα σπορόφυτα ποτίζονται άφθονα, το έδαφος καλύπτεται με ένα στρώμα 5 εκατοστών από σάπια φύλλα από πριονίδι, άχυρο ή χούμο.

Προκειμένου τα φυτά να αναπτυχθούν συμπαγή και ταυτόχρονα να είναι ισχυρά, είναι απαραίτητο να τονωθεί η ανάπτυξη των βλαστών στις πλευρές. Για αυτό, οι βλαστοί του πρώτου έτους της ζωής τσιμπίζονται σε απόσταση 50 εκατοστών από το έδαφος.

Γονιμοποίηση

Προκειμένου το φυτό να αναπτυχθεί καλά και να αναπτυχθεί, φέρνοντας μεγάλες αποδόσεις νόστιμων μούρων, οι θάμνοι πρέπει να γονιμοποιηθούν.

Το κομπόστ πρέπει να προστίθεται στο έδαφος τουλάχιστον μία φορά κάθε 3 χρόνια, χρησιμοποιώντας 5 κιλά για έναν θάμνο.

Η πρώτη σίτιση πραγματοποιείται μετά το τέλος της ανθοφορίας. Για να το κάνετε αυτό, χρησιμοποιήστε υγρά οργανικά λιπάσματα από κοπριά αγελάδας αναμεμειγμένα με νερό σε αναλογίες 1 μέρους έως 6. Προσθέστε 1 λίτρο τέφρας ξύλου και 50 γραμμάρια φωσφορικού άλατος στην έγχυση. Επιπλέον, ο ίδιος επίδεσμος πραγματοποιείται κατά την περίοδο ωρίμανσης των μούρων και πριν από τη συγκομιδή.

Ασθένειες και παράσιτα: μέθοδοι ελέγχου και πρόληψη

Τα μαύρα σμέουρα έχουν εξαιρετική ανοσία, επομένως είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν πολλές διαφορετικές ασθένειες και παράσιτα. Το Verticillium wilt, ένας ιός ικανός να σκοτώσει ένα φυτό χωρίς να μπορεί να το θεραπεύσει, είναι εξαιρετικά σπάνιο στη Jelimalina παρά στο κλασικό κόκκινο. Για να μην προκαλέσετε αυτήν την ασθένεια, είναι απαραίτητο να φυτέψετε κόκκινα και μαύρα σμέουρα σε απόσταση 10 μέτρων.

Είναι πολύ σημαντικό να διασφαλιστεί ότι δεν υπάρχει στασιμότητα του νερού στο έδαφος, καθώς το φυτό δεν του αρέσει αυτό και μπορεί να αναπτυχθούν μυκητιακές ασθένειες. Ως προφύλαξη εναντίον τους, τα παρασκευάσματα που περιέχουν χαλκό και εντομοκτόνα είναι κατάλληλα.

Η ανθρακωση είναι μια ασθένεια που μπορεί να μολύνει μαύρους θάμνους βατόμουρου. Μπορείτε να καθορίσετε την εμφάνισή του από τη λευκή άνθηση στα φύλλα. Μυκητοκτόνα και αφέψημα με βάση την αλογοουρά θα βοηθήσουν στην αντιμετώπιση της νόσου. Για να προετοιμάσετε το ζωμό, θα χρειαστείτε ένα κιλό αλογοουρά και ένα κουβά νερό. Η έγχυση πρέπει να σταθεί για 24 ώρες και μετά βράζει για 30 λεπτά. Στη συνέχεια, το διάλυμα πρέπει να φιλτραριστεί, αραιωμένο με νερό 1 έως 5. Αντί για αλογοουρά, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τσουκνίδα, οπότε θα χρειαστεί να επιμείνετε για 14 ημέρες.

Όσον αφορά τα παράσιτα, εδώ μπορείτε να είστε προσεκτικοί με ένα σκαθάρι βατόμουρου, το οποίο μπορεί να βλάψει την ezemalin. Ένα διάλυμα νιτροφαινίου 2% θα βοηθήσει στην αντιμετώπισή τους, τα οποία πρέπει να επεξεργαστούν τα φυτά πριν αρχίσουν να αφυπνίζονται τα μπουμπούκια. Η επόμενη θεραπεία πραγματοποιείται όταν εμφανίζονται μπουμπούκια ανθέων με τη βοήθεια έγχυσης από αψιθιά και κατιφέ. Για να γίνει αυτό, πρέπει να τα αραιώσετε με νερό σε αναλογία 200 γραμμάρια. για 1 κουβά νερό και αφήστε να βράσει για 24 ώρες.

συμπέρασμα

Τα μαύρα σμέουρα έχουν τις καλύτερες ιδιότητες που προέρχονται από τα βατόμουρα και τα κλασικά βατόμουρα. Οι καρποί έχουν εξαιρετική γεύση και πολλές φαρμακευτικές ιδιότητες. Οι θάμνοι δίνουν πάντα υψηλές αποδόσεις, δεν απαιτούν φροντίδα και είναι ανθεκτικοί στον παγετό, τις ασθένειες και τα παράσιτα.

Χάρη στην ανεπιτήδευτη συμπεριφορά τους, ακόμη και ένας αρχάριος κηπουρός μπορεί να τα μεγαλώσει και να αποκτήσει υψηλή απόδοση.