Ασθένειες του clematis

Το Clematis είναι ένα όμορφο φυτό που αγαπούν αμέτρητοι κηπουροί. Μπαίνοντας σχεδόν σε κάθε κήπο, μπορείτε να είστε σίγουροι ότι θα βρείτε αυτό το υπέροχο λουλούδι αναρρίχησης εκεί. Ωστόσο, ανεξάρτητα από το πόσο όμορφο είναι το clematis, πρέπει να το παρακολουθείτε στενά και να αποτρέψετε την εξάπλωση παρασίτων και ασθενειών, έτσι ώστε να σας ευχαριστήσει με την ομορφιά του καθ 'όλη τη διάρκεια της περιόδου ανθοφορίας. Εξάλλου, το clematis είναι ένα πολύ ευάλωτο φυτό, εντελώς ανυπεράσπιστο απέναντι σε κάθε είδους μύκητες και παράσιτα. Επομένως, το καθήκον σας, ως υπεύθυνος ιδιοκτήτης και καλός κηπουρός, είναι να βεβαιωθείτε ότι δεν θα συμβεί καθόλου μόλυνση ή άλλη ασθένεια του clematis.

Εισαγωγή

Ποιες ασθένειες μπορεί να επηρεάσουν το clematis και πώς μπορούν να ξεπεραστούν, μπορείτε να μάθετε σε αυτό το άρθρο. Ωστόσο, αξίζει να αναφερθεί ότι η καλύτερη και απλούστερη μέθοδος πρόληψης είναι η καλλιέργεια ενός φυτού σε ιδανικές συνθήκες γι 'αυτό. Ο Clematis, όπως πιθανώς γνωρίζετε, αγαπά πολύ τον ήλιο και επίσης δεν ανέχεται τους κρύους ανέμους. Παρακολουθώντας αυτούς τους δύο θεμελιώδεις παράγοντες, μπορείτε να προλάβετε και να αποτρέψετε πολλές ασθένειες. Παρ 'όλα αυτά, εάν δεν καταφέρατε να αμυνθείτε εναντίον τους, θα πρέπει να πάτε στην επίθεση. Πώς να το κάνετε σωστά - παρακάτω.

Γενικοί κανόνες για τη φροντίδα του clematis

Το χειρότερο πράγμα που μπορείτε να κάνετε για το clematis σας είναι να το ενυδατώσετε υπερβολικά. Αυτό το φυτό είναι πολύ ευαίσθητο στην περίσσεια νερού, και ως εκ τούτου είναι απαραίτητο να διασφαλιστεί ότι δεν υπάρχουν στέγες δίπλα στο αμπέλι και ότι το ίδιο το φυτό δεν βρίσκεται στις πεδινές περιοχές. Αυτό σίγουρα θα παρέχει στο clematis σας υγρασία και επακόλουθο θάνατο των ριζών. Μια άλλη πηγή νερού που περιμένει το υπόγειο clematis είναι τα υπόγεια ύδατα, από τα οποία πρέπει επίσης να παρέχεται προστασία. Για να γίνει αυτό, αρκεί να ρίξετε ένα στρώμα αποστράγγισης είκοσι εκατοστών με τη μορφή λεπτού χαλικιού ή σπασμένου τούβλου στον πυθμένα του λάκκου φύτευσης. Το ίδιο το λάκκο πρέπει να έχει ορισμένες παραμέτρους για καλύτερη ανάπτυξη του θάμνου. Η εμβάθυνση 60 επί 60 επί 60 είναι η καλύτερη για το clematis, αλλά αυτοί οι αριθμοί εξαρτώνται άμεσα από τις ιδιότητες του εδάφους: όσο βαρύτερο είναι, τόσο μεγαλύτερη πρέπει να είναι η εμβάθυνση. Κατά συνέπεια, το πιο ελαφρύ - τόσο λιγότερο. Μετά την πλήρωση της αποστράγγισης, το περιεχόμενο του λάκκου πρέπει να συμπληρωθεί με ένα θρεπτικό μείγμα, το οποίο θα αντιπροσωπεύεται από ένα μείγμα που αποτελείται εξίσου από λίπασμα και συνηθισμένο γόνιμο χώμα. Επίσης, περίπου 10 γραμμάρια υπερφωσφορικού προστίθενται σε αυτή τη σύνθεση. Μετά από αυτό, το ίδιο το clematis τοποθετείται προσεκτικά στην προκύπτουσα διαφάνεια από αυτό το μείγμα. Αυτή η διαδικασία θα του παρέχει ασφάλεια και προστασία από εξωτερικούς φυσικούς παράγοντες.

Επίσης, για να διατηρηθεί η σωστή και αποτελεσματική ανάπτυξη του clematis, είναι απαραίτητο να τοποθετηθεί ένα στήριγμα δίπλα στο λάκκο, στο οποίο είναι δεμένοι οι βλαστοί των φυτών. Αυτό γίνεται για να μην καταρρεύσει κάτω από το βάρος του και φτάσει στο μέγιστο δυνατό ύψος.

Ασθένειες των φυτών

Το πιο θλιβερό πράγμα που μπορεί να συμβεί είναι μια σοβαρή ασθένεια του clematis.Αυτό το φυτό πρέπει να φέρει χαρά, αλλά τα άρρωστα δείγματα φτάνουν μόνο στη μελαγχολία και τη θλίψη από το πόση ενέργεια δαπανήθηκε για την ανάπτυξη και πώς όλες αυτές οι δυνάμεις μπορούν να εξαφανιστούν στη λήθη εν ριπή οφθαλμού. Ως εκ τούτου, εκτός από την άμεση θεραπεία ασθενειών, είναι επίσης απαραίτητο να μεριμνήσουμε για την πρόληψη του clematis, προκειμένου να προληφθεί η ασθένεια ακόμη και πριν εμφανιστεί. Αυτό δεν είναι μόνο εύκολο, αλλά και αποτελεσματικό. Εάν ο θάμνος έχει ήδη εκδηλώσει συμπτώματα όπως μη φυσιολογικά σημεία στα φύλλα, γενικός λήθαργος ή πρήξιμο στην επιφάνεια του αμπελιού, η πρόληψη δεν μπορεί πλέον να βοηθήσει και πρέπει να λάβετε σοβαρά τη θεραπεία.

Προκειμένου να αποφευχθεί ακόμη η θανατηφόρα λοίμωξη, πρέπει να τηρούνται οι ακόλουθοι κανόνες: να παρακολουθείται η ανοσία του φυτού, επειδή, συχνά, η έλλειψή του αποδεικνύεται ο πιο σημαντικός παράγοντας που προκαλεί τη νόσο του clematis. Είναι επίσης απαραίτητο να ταΐζετε τακτικά clematis και να μην ελπίζετε ότι θα λάβει απολύτως όλα τα θρεπτικά συστατικά που χρειάζεται από το έδαφος. Επιπλέον, για να αποτρέψετε την εμφάνιση διαφόρων μυκητιακών ασθενειών, φροντίστε να εμποτίσετε τις ρίζες του δενδρυλλίου σε διάλυμα νερού με κάποιο είδος μυκητοκτόνου. Ένα τέτοιο "μπάνιο" θα αυξήσει σημαντικά την αντίσταση του θάμνου στους μύκητες.

Ωστόσο, οι μύκητες δεν είναι οι μόνοι αντίπαλοι του clematis σας. Εκτός από αυτά, υπάρχει επίσης ένας τεράστιος αριθμός όλων των ειδών σκαθάρια, γυμνοσάλιαγκες και ακόμη και μικρά ποντίκια και κρεατοελιές. Εκτός από το να τρώνε τα φύλλα και τα αμπέλια του φυτού, δεν είναι επίσης αντίθετα στην απληστία στο ριζικό του σύστημα, το οποίο σίγουρα θα οδηγήσει στο θάνατο του λουλουδιού στο εγγύς μέλλον. Ωστόσο, πρώτα απ 'όλα, και ως εκ τούτου θα ξεκινήσουμε μια περιγραφή των αιτιολογικών παραγόντων των ασθενειών στο clematis με τους προαναφερθέντες μύκητες.

Μυκητιασικές ασθένειες

Οι μυκητιασικές ασθένειες είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες επειδή συχνότερα οδηγούν σε πλήρη μαρασμό του φυτού, το οποίο, φυσικά, δεν το ωφελεί σε καμία περίπτωση, και ως εκ τούτου τώρα θα εξετάσουμε τις πιο κοινές μυκητιακές ασθένειες με τις οποίες το clematis μπορεί να μολυνθεί μόνο .

Verticillium wilt (wilt)

Μαραίνω - μια εξαιρετικά κοινή ασθένεια του clematis. Evenσως ακόμη και το πιο κοινό. Χαρακτηρίζεται από το γεγονός ότι οι βλαστοί, μαζί με όλα τα μπουμπούκια και τα φύλλα πάνω τους, αρχίζουν να στεγνώνουν με απίστευτη ταχύτητα. Αυτή η τρομερή ασθένεια προκαλείται από τον μύκητα Fusarium. Τα σπόρια του εισέρχονται στον βλαστό μέσω του ριζικού συστήματος από το έδαφος. Η πρόληψη της νόσου του clematis δεν είναι μόνο δυνατή, αλλά και αρκετά απλή. Για να γίνει αυτό, αρκεί να ακολουθήσετε απλούς κανόνες, οι οποίοι λένε ότι: δεν μπορείτε να ποτίζετε άφθονα τα clematis. Επίσης, η κακής ποιότητας αποστράγγιση και η κακή προστασία των φυτών από το χειμερινό κρύο είναι ανεπίτρεπτες. Η μη συμμόρφωση με αυτούς τους κανόνες οδηγεί σε αποδυνάμωση της ανοσίας του φυτού, γι 'αυτό δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις διαφορές. Έτσι συμβαίνει η μόλυνση.

Παρ 'όλα αυτά, εάν τα σπόρια εντούτοις διεισδύσουν στο φυτό και άρχισαν να μπερδεύονται, είναι απαραίτητο να ληφθούν τα ακόλουθα μέτρα: είναι απαραίτητο να ψεκάσετε το φυτό νωρίς την άνοιξη με ειδικές ουσίες που σκοτώνουν τους μύκητες και τα σπόρια τους. Ο θειικός χαλκός ή ένα φάρμακο που ονομάζεται Previkur είναι τέλειο ως "φάρμακο". Είναι απαραίτητο να απαλλαγείτε από μολυσμένους βλαστούς με την πρώτη ευκαιρία: από αυτούς η μόλυνση μπορεί να εξαπλωθεί στα υπόλοιπα. Είναι εξίσου σημαντικό να διασφαλιστεί ότι το χώμα είναι πάντα χαλαρό και ότι δεν αναπτύσσονται πάρα πολλά ζιζάνια γύρω από το φυτό.

Phomopsis wilt

Αυτή η ασθένεια του clematis δεν είναι λιγότερο σπάνια σε clematis που καλλιεργούνται σε κήπους και χαρακτηρίζεται από το γεγονός ότι σχηματίζονται επώδυνες κηλίδες στα φύλλα του προσβεβλημένου φυτού. Συχνά έχουν κίτρινο ή καφέ χρώμα. Με την πάροδο του χρόνου, αυτές οι κηλίδες μεγαλώνουν, μετατρέπονται σε πραγματικούς όγκους, οι οποίοι παρεμβαίνουν σοβαρά στην ανάπτυξη και ανάπτυξη του φυτού. Αργά ή γρήγορα, οι κηλίδες θα αρχίσουν να συγχωνεύονται, σχηματίζοντας μια ενιαία επιφάνεια που καλύπτει το φύλλο και το σκοτώνει.
Σπουδαίος!

Οι τύποι clematis που βρίσκονται στη φύση συχνά ανέχονται τη φθορά του Phomopsis πολύ λιγότερο σκληρά: εμφανίζονται κηλίδες στα φύλλα, αλλά η ασθένεια δεν προχωρά περισσότερο. Οι υβριδικοί τύποι clematis, αντίθετα, αντιμετωπίζουν πολύ περισσότερα προβλήματα με αυτήν την ασθένεια. Τους τραυματίζει πολύ και προκαλεί μαρασμό που αναφέρεται στον τίτλο.

Τα μέτρα για την καταπολέμηση αυτής της ασθένειας είναι τόσο απλά όσο στην περίπτωση της προηγούμενης: αρκεί μόνο να διατηρηθούν οι βέλτιστες συνθήκες για το φυτό έτσι ώστε να μην εξασθενήσει η ασυλία του, και επίσης να ψεκαστεί ο θάμνος με μυκητοκτόνα όπως απαιτείται.

Γκρίζα σήψη

Αυτή η ασθένεια του clematis είναι κοινή όχι μόνο στο clematis, αλλά και σε όλα σχεδόν τα υπάρχοντα καλλωπιστικά φυτά. Μπορεί να προκληθεί από πολλούς παράγοντες: πολύ χαμηλές θερμοκρασίες το καλοκαίρι, υπερβολικές ποσότητες αζωτούχων λιπασμάτων, καθώς και κακή γεωργική τεχνολογία. Ο φορέας του μύκητα είναι ο άνεμος, και ως εκ τούτου δεν θα είναι δυνατό να κρυφτεί από αυτόν. Εγκαθίσταται απολύτως σε οποιοδήποτε μέρος του "σώματος" του φυτού: στο στέλεχος, τα φύλλα και τα άνθη, όπου αρχίζει την καταστροφική του δραστηριότητα. Οι πληγείσες περιοχές καλύπτονται με μια σκονισμένη επίστρωση, η εμφάνιση της οποίας πρέπει να παρακολουθείται πολύ προσεκτικά: μόλις το παρατηρήσετε, προχωρήστε αμέσως σε εντατική θεραπεία.

Για να γίνει αυτό, θα χρειαστείτε μια ποικιλία φαρμάκων χημικής και βιολογικής προέλευσης, όπως μείγμα Μπορντό ή φοντεντόλη. Επίσης, κάθε είδους μυκητοκτόνα που θα αποτρέψουν την επανεμφάνιση της νόσου δεν θα είναι περιττά. Η τέφρα ξύλου αναμεμειγμένη με θειικό χαλκό δεν μπορεί να είναι λιγότερο χρήσιμη στη θεραπεία της γκρίζας σήψης.

Fusarium

Αυτή η ασθένεια του clematis μπορεί κάλλιστα να ονομαστεί "ασθένεια των αδύναμων", επειδή καταρχάς επηρεάζει ακριβώς τους παλιούς και κατεστραμμένους βλαστούς. Μετά από αυτό, όταν καταστραφούν εντελώς από την ασθένεια, μεταβαίνει στο ήδη εξασθενημένο φυτό και αρχίζει να το τρώει από μέσα. Τις περισσότερες φορές, αυτή η ασθένεια εμφανίζεται στα μέσα του καλοκαιριού, δηλαδή, τον Ιούνιο-Ιούλιο. Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να το αποτρέψετε από το έγκαιρο κλάδεμα των ανεπιθύμητων βλαστών και τον προσεκτικό χειρισμό του ίδιου του θάμνου: μια απρόσεκτη βλάβη στο ρίζωμα ή το στέλεχος μπορεί να οδηγήσει σε τρομερές συνέπειες.

Για την καταπολέμηση της νόσου, χρησιμοποιούνται αρκετά τυπικές μέθοδοι. Όπως ήδη αναφέρθηκε, ο καλύτερος τρόπος για να αποφευχθεί η ασθένεια fusarium είναι να γίνει κατάλληλο και έγκαιρο κλάδεμα. Επίσης, εάν η ασθένεια έχει ήδη επιτεθεί και το ανοσοποιητικό σύστημα έχει εξασθενήσει, είναι απαραίτητο να χρησιμοποιηθούν μυκητοκτόνα για να αποφευχθεί η εκ νέου μόλυνση.

Σκουριά

Δεν είναι δύσκολο να μαντέψουμε πώς εκδηλώνεται αυτή η ασθένεια clematis. Το επηρεάζει τα φύλλα και το στέλεχος του clematis, στο οποίο ως αποτέλεσμα εμφανίζονται πορτοκαλί κηλίδες, περισσότερο σαν φουσκάλες ή ακόμα και όγκοι. Συμπτώματα όπως αυτά δείχνουν ότι έχετε συναντήσει τον μύκητα Aecidium clematidis DC. Τέτοιες κηλίδες μπορούν όχι μόνο να περιπλέξουν σημαντικά τη διαδικασία της φωτοσύνθεσης, αλλά και να σκοτώσουν τα φύλλα. Τα στελέχη από ζημιά στη σκουριά μπορούν να λυγίσουν ανεπανόρθωτα.

Για να απαλλαγούμε από την ασθένεια, αποκλείοντας όλους τους πιθανούς τρόπους επιστροφής της, είναι απαραίτητο όχι μόνο να αφαιρέσουμε τα προσβεβλημένα φύλλα και βλαστούς, αλλά και να τα καταστρέψουμε εντελώς. Όλα τα ζιζάνια γύρω από το clematis πρέπει να υποβάλλονται στην ίδια διαδικασία, καθώς, πιθανότατα, είναι οι φορείς της μόλυνσης.
Είναι επίσης απαραίτητο να επεξεργαστείτε τις περιοχές κοπής με παρασκευάσματα που περιέχουν μίγμα χαλκού ή Μπορντό. Αυτό θα αποτρέψει άλλες δυσάρεστες ασθένειες να εισέλθουν στο σώμα του λουλουδιού μέσω του ανοιχτού ευάλωτου σημείου του.

Ωίδιο

Αυτή η ασθένεια είναι τόσο επιβλαβής και εμφανίζεται τόσο συχνά που έχει δημιουργηθεί ένα ιδιαίτερο καθαρό μίσος προς αυτήν στην κοινωνία των κηπουρών. Το ωίδιο εμφανίζεται όχι μόνο στο clematis, αλλά και σε όλα τα καλλωπιστικά φυτά γενικά. Για να εισχωρήσει στον θάμνο, επιλέγει τους πιο καυτούς μήνες του καλοκαιριού: Ιούλιο ή Αύγουστο.Αυτή η δυσάρεστη ασθένεια του clematis εκδηλώνεται με τη μορφή μιας αφράτης πλάκας που μοιάζει με αλεύρι στην επιφάνεια των φύλλων, των στελεχών και των λουλουδιών του clematis. Στην εμφάνιση, αυτή η δροσιά φαίνεται πολύ λιγότερο επικίνδυνη από όγκους ή πραγματική μέσα από τρύπες στα φύλλα, ωστόσο, πιστέψτε με, όταν ο μύκητας εισέλθει στο στάδιο των ενεργών εχθροπραξιών, δεν θα σταματήσει πλέον: τα φύλλα και οι μίσχοι θα αρχίσουν να παραμορφώνονται, η ανάπτυξη του θάμνου θα σταματήσει, όπως, ωστόσο, και θα ανθίσει. Εάν τα μέτρα δεν ληφθούν εγκαίρως, η ασθένεια θα εξαπλωθεί σε γειτονικά φυτά και θα είναι πολύ δύσκολο να σταματήσει.

Για να ξεπεράσετε το ωίδιο, πρέπει να κυριαρχήσετε πλήρως σε όλες τις μεθόδους που απαριθμήσαμε σήμερα. Όπως πιθανώς θυμάστε, η πρώτη σας ενέργεια πρέπει να είναι η πλήρης απομάκρυνση και καταστροφή όλων των προσβεβλημένων περιοχών του clematis: δεν πρέπει να παραμείνει ούτε ένα φύλλο καλυμμένο με δροσιά και ένα βλαστό. Όπως και στην περίπτωση της προηγούμενης ασθένειας, όλα τα ζιζάνια που περιβάλλουν το clematis καταστρέφονται, μετά το οποίο είναι δυνατό να ψεκαστούν. Μπορεί να πραγματοποιηθεί τόσο με βιολογικά όσο και με χημικά μυκητοκτόνα και με συνηθισμένες λαϊκές θεραπείες. Φυσικά, ωστόσο, το τελευταίο θα είναι πολύ λιγότερο αποτελεσματικό.

Σπουδαίος!

Κατά την προετοιμασία οποιουδήποτε διαλύματος ψεκασμού, πρέπει να τηρείται ένα αυστηρό καθεστώς θερμοκρασίας. Το μείγμα δεν πρέπει ποτέ να είναι θερμότερο από 55 βαθμούς Κελσίου. Αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό, ειδικά όταν αντιμετωπίζετε το ωίδιο.

Ασκοχίτωση

Αυτή η ασθένεια clematis αποδίδεται από επαγγελματίες κηπουρούς σε μια εντελώς διαφορετική ομάδα μυκητιακών παθήσεων. Η ιδιαιτερότητα και το διακριτικό του χαρακτηριστικό είναι ότι «ροκανίζει» τα προσβεβλημένα φύλλα μέσα και μέσα, σχηματίζοντας τρύπες σε αυτά. Εάν δώσετε προσοχή στην ανάπτυξη αυτής της ασθένειας εγκαίρως, το clematis θα επιβιώσει το χειμώνα εξαιρετικά άσχημα: η ασυλία του θα πέσει σε κρίσιμη κατάσταση και ο θάμνος θα αναπτυχθεί και θα ανθίσει πολύ πιο αργά. Οι κηλίδες, στις οποίες οι τρύπες υπόσχονται να εμφανιστούν σύντομα, αποκτούν πορτοκαλί χρώμα, οπότε είναι εξαιρετικά δύσκολο να μην τα παρατηρήσετε.

Για να ξεπεραστεί αυτή η δυσάρεστη ασθένεια του clematis, είναι απαραίτητο, όπως ήδη αναφέρθηκε περισσότερες από μία φορές, να αφαιρεθούν και να καταστραφούν όλα τα κατεστραμμένα μέρη του φυτού. Μετά από αυτό, ολόκληρος ο θάμνος υποβάλλεται σε επανειλημμένη επεξεργασία με παρασκεύασμα που περιέχει χαλκό προκειμένου να αποφευχθεί η μόλυνση, η οποία είναι δυνατή με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα. Αφού γίνει αυτό, το σκεύασμα ψεκάζεται με ένα από τα διαθέσιμα μυκητοκτόνα. Για τη σωστή αραίωση του διαλύματος, διαβάστε προσεκτικά τις οδηγίες.

Alternaria, cylindrosporium και septoria

Αυτές οι τρεις ασθένειες μοιάζουν τόσο μεταξύ τους που αποφασίσαμε να τις συνδυάσουμε σε ένα αντικείμενο. Η απίστευτη ομοιότητά τους οφείλεται στο γεγονός ότι τα παθογόνα τους είναι απόγονοι του ίδιου είδους μυκήτων.

Σε περίπτωση που το φυτό σας έχει πιάσει το Alternaria, αρχίζουν να εμφανίζονται καφέ ή κόκκινες κηλίδες στα φύλλα του. Με την πάροδο του χρόνου, θα σκουρύνουν και θα μεγαλώσουν, πράγμα που τελικά θα οδηγήσει στο θάνατο του φύλλου.

Η σηψαιμία λειτουργεί με παρόμοιο τρόπο, ωστόσο, σε αντίθεση με τον προηγούμενο τύπο της νόσου, προκαλεί γκρίζες κηλίδες με κόκκινο περίγραμμα στην επιφάνεια του φύλλου.

Η χιλινοδροσπόρωση είναι πολύ παρόμοια με τη σηψωτίαση, ωστόσο, το χρώμα των κηλίδων που εμφανίζονται στα φύλλα αλλάζει κάπως: είναι καφέ στο κέντρο και σκούρο κίτρινο στις άκρες.

Τα μέτρα για την καταπολέμηση αυτών των τριών ασθενειών, λιγότερο επικίνδυνων από τις προηγούμενες, δεν διαφέρουν από τα πρότυπα. Όπως πιθανότατα έχετε ήδη οδοντώσει, πρώτα πρέπει να απαλλαγείτε από τους κατεστραμμένους βλαστούς και στη συνέχεια να επεξεργαστείτε ολόκληρο τον θάμνο με κάποιο είδος ουσίας που περιέχει χαλκό. Επίσης δεν βλάπτει να ξεφορτωθούμε τα ζιζάνια.

Ιογενείς ασθένειες

Αυτό το είδος της νόσου του clematis είναι εξαιρετικά δυσάρεστο να συναντηθεί, επειδή είναι σχεδόν αδύνατο να τα θεραπεύσει. Αν και, ίσως, η λέξη "πρακτικά" σε αυτό το πλαίσιο είναι ακατάλληλη.Ως αποτέλεσμα, η μόνη πιθανή διέξοδος από την κατάσταση είναι να σκάψετε και να κάψετε το φυτό πολύ έξω από τον κήπο σας, έτσι ώστε να μην έχει χρόνο να μολύνει άλλες φυτεύσεις.

Έτσι, η αντιμετώπιση των συνεπειών δεν είναι ο καλύτερος τρόπος για να απαλλαγούμε από ιογενείς ασθένειες. Είναι πολύ πιο εύκολο να αντιμετωπίσετε αυτό που τα προκαλεί, δηλαδή το να ρουφάτε έντομα. Μόλις το κάνετε, αφαιρέστε τους ιούς.

Κίτρινο μωσαϊκό

Αυτή η ασθένεια του clematis είναι ιδιαίτερα δυσάρεστη, επειδή απλά δεν μπορείτε να την ξεφορτωθείτε. Τα φύλλα που έχουν μολυνθεί από τον ιό, παρά το όνομα της ίδιας της ασθένειας, αποχρωματίζονται και χάνουν την πλαστικότητά τους. Στην πραγματικότητα, μόνο οι μούμιες των πρώην φύλλων παραμένουν στα χέρια σας. Για να αποφευχθεί αυτό, όπως ήδη αναφέρθηκε, είναι απαραίτητο να ξεπεραστεί το παθογόνο. Για αυτό, η θεραπεία του φυτού με κάποιο είδος εντομοκτόνου είναι ιδανική.

Το κίτρινο μωσαϊκό είναι μια ασθένεια εγγενής όχι μόνο στο clematis, και ως εκ τούτου, για να αποφευχθεί πιθανή μόλυνση, είναι καλύτερο να μην το φυτέψετε κοντά σε άλλες μεγάλες καλλωπιστικές καλλιέργειες. Σε περίπτωση που εμφανιστεί η μόλυνση, θα πρέπει να χωρίσετε το φυτό. Ωστόσο, τα μοσχεύματα μπορούν να διατηρηθούν προκειμένου να αποκατασταθεί η ποικιλία στο μέλλον. Ωστόσο, θα πρέπει να φυτευτούν όσο το δυνατόν περισσότερο από οποιαδήποτε άλλα φυτά: είναι απίστευτα δύσκολο να ελέγξουμε αν είναι ακόμη μολυσμένα ή όχι. Μόνο ο χρόνος θα δείξει.

Φυσιολογική βλάβη

Η ανθυγιεινή κατάσταση του clematis μπορεί να προκληθεί όχι μόνο από διάφορα παθογόνα, αλλά και από κάθε είδους εξωτερικούς παράγοντες. Πολλοί τους υποτιμούν, προσπαθώντας να συγκεντρωθούν όσο το δυνατόν περισσότερο στην προστασία του φυτού από ιούς και μύκητες, αλλά πρέπει επίσης να παρακολουθείτε αν το φυτό είναι άνετο στην τρέχουσα θερμοκρασία, ποιο χώμα του ταιριάζει καλύτερα και σε ποια γωνία λάμπει περισσότερο ο ήλιος .

Ωστόσο, πραγματικά δεν πρέπει να ανησυχείτε για αυτά τα προβλήματα όσο για τις ασθένειες, επειδή είναι απίστευτα εύκολο να λυθούν. Αρκεί μόνο να αναπληρώσουμε το στοιχείο που λείπει σήμερα από το φυτό. Δώστε του περισσότερο φως αραιώνοντας τα φυτά που περιβάλλουν το clematis. Λιπάνετε καλά το χώμα γι 'αυτόν και ούτω καθεξής. Θα χρειαστεί λίγος χρόνος και ακόμη λιγότερη προσπάθεια, ωστόσο, όταν δείτε πόσο καλό είναι το λουλούδι σας μπροστά στα μάτια μας, θα καταλάβετε ότι άξιζε τον κόπο.

Μπορείτε επίσης να δημιουργήσετε μια τεχνητή σκιά για το φυτό σε ιδιαίτερα ζεστό καλοκαιρινό καιρό. Αυτό θα τον βοηθήσει πολύ και θα αυξήσει σημαντικά την παραγωγικότητα του clematis. Μπορεί να επηρεάσει ακόμη και την ποιότητα και τη διάρκεια της ανθοφορίας του.

Παράσιτα

Υπάρχουν επίσης μεγαλύτεροι καταστροφείς της υγείας των φυτών σας. Ο κήπος σας είναι γεμάτος: σέρνονται, πηδούν και πετούν παντού και είναι παράσιτα. Τα πάντα: από μια μικρή μύγα έως ένα μεγάλο ποντίκι, δεν είναι αντίθετο να γευματίσετε με τα φύλλα, τους βλαστούς και τις ρίζες του clematis σας και το καθήκον σας δεν είναι σε καμία περίπτωση να τους επιτρέψετε να το κάνουν.

Ψείρα των φυτών

Αυτό το μικρό παράσιτο είναι ίσως ο πιο συνηθισμένος ταραχοποιός στον κήπο. Αυτό το μικρό έντομο, αν του επιτραπεί να συγκεντρωθεί σε μεγάλο πλήθος, δεν κοστίζει τίποτα για να καταστρέψει τελείως το clematis σας.

Υπάρχουν πολλά είδη αφιδών που διαφέρουν ως προς το χρώμα, το μέγεθος και τις προτιμήσεις, αλλά είναι όλα εξίσου επιβλαβή για εσάς ως φύλακας κήπου. Η εξαφάνιση ενός τεράστιου αριθμού φύλλων clematis συμβαίνει για τον λόγο ότι όταν τρώνε πράσινο θρεπτικό χυμό, οι αφίδες απελευθερώνουν μια κολλώδη ουσία στην οποία το φύλλωμα αντιδρά εξαιρετικά αρνητικά.

Κυρίως, αυτό το μικρό παράσιτο αγαπά τα νέα, φρέσκα φύλλα: συσσωρεύουν τον περισσότερο χυμό. Επομένως, εάν υποψιάζεστε ότι οι αφίδες έχουν ξεκινήσει στον κήπο σας, είναι απαραίτητο πρώτα απ 'όλα να εξετάσετε τη νεαρή ανάπτυξη. Στην αρχή της σεζόν, οι αφίδες μεταφέρονται από τα μυρμήγκια και στη συνέχεια αναπτύσσουν φτερά και γίνονται σε θέση να κινούνται ανεξάρτητα.

Για να τερματίσετε την κυριαρχία των αφιδών στον ιστότοπό σας, πρέπει να καταφύγετε στα ακόλουθα μέτρα:

Εάν υπάρχουν πολύ λίγες αφίδες, μπορείτε να καταφύγετε σε απλή μηχανική καταστροφή. Ξεπλύνετε τα με ένα ρεύμα νερού και είναι απίθανο να επιστρέψουν στην αγαπημένη τους θέση.

Ένας άλλος τρόπος, όσο λιγότερο απλός και βολικός, είναι να χρησιμοποιήσετε άλλα έντομα για τους δικούς σας σκοπούς. Πιθανώς γνωρίζετε ότι οι πασχαλίτσες είναι από τους καλύτερους προστάτες κήπου. Σως είναι εκείνοι που θα σας βοηθήσουν να απαλλαγείτε από τις αφίδες που έχουν προσβάλλει την κλεματίδα. Επιπλέον, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε έναν τροφοδότη που θα προσελκύσει πουλιά, τα οποία επίσης δεν θα πειράζουν να τρώνε αφίδες. Επίσης, τα κρεμμύδια ή το σκόρδο που φυτεύονται δίπλα στο clematis μπορούν να τρομάξουν τους ανεπιθύμητους επισκέπτες.

Η τελευταία επιλογή, στην οποία πρέπει να καταφύγετε μόνο ως έσχατη λύση, είναι η χημική καταστροφή των παρασίτων. Δεδομένου ότι αυτή η μέθοδος είναι αρκετά επικίνδυνη για ολόκληρο το γύρω clematis, αποθαρρύνουμε έντονα την προσφυγή σε αυτήν για τον παραμικρό λόγο. Αφήστε όλα τα είδη εντομοκτόνων να βρίσκονται στο οπλοστάσιό σας, αλλά χρησιμοποιήστε τα μόνο αν είστε σίγουροι ότι κανένα από τα άλλα δεν έχει λειτουργήσει.

Ακάρεα αράχνης

Αυτός ο τύπος ακάρεων επηρεάζει έναν τεράστιο αριθμό φυτών, συμπεριλαμβανομένου του clematis. Εάν το καλοκαίρι είναι ζεστό και ξηρό, περιμένετε την εμφάνισή του. Αυτά τα ακάρεα συγκεντρώνονται σε τεράστιες ομάδες και υφαίνουν πραγματικά μεγάλους ιστούς αράχνης που καλύπτουν τα φυτά από τη ρίζα ως το στέμμα. Ωστόσο, η δολιοφθορά τους δεν περιορίζεται στην ύφανση ενός ιστού. Τα τσιμπούρια προκαλούν επίσης μια οδυνηρή αντίδραση στο φυτό, η οποία μπορεί κάλλιστα να οδηγήσει στο θάνατο του φύλλου.

Είναι εξαιρετικά δύσκολο να καταπολεμηθεί αυτό το παράσιτο και αυτό, δυστυχώς, σημαίνει ότι ίσως ο μόνος πραγματικά αποτελεσματικός τρόπος για να απαλλαγούμε από αυτά οριστικά είναι να καταφύγουμε στη χρήση εντομοκτόνων. Ωστόσο, σε καμία περίπτωση μην ξεχνάτε πόσο τοξικές είναι αυτές οι ουσίες και τι σημαίνει αυτό ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό να ακολουθείτε τις οδηγίες στη συσκευασία πριν αραιώσετε το διάλυμα.

Υπάρχουν, φυσικά, εντομοκτόνα που δεν βλάπτουν τόσο το περιβάλλον και παραμένουν εξίσου αποτελεσματικά ταυτόχρονα, αλλά πρέπει να είστε προετοιμασμένοι για το γεγονός ότι θα πρέπει να διαθέσετε ένα αξιοπρεπές ποσό για αυτά.

Επίσης, ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους για την καταπολέμηση των ακάρεων αράχνης εν μέσω ενός ξηρού καλοκαιριού είναι τα λαϊκά αφεψήματα και τα αφεψήματα. Πολλοί είναι σκεπτικοί απέναντί ​​τους, ωστόσο, πιστέψτε με, μερικοί δουλεύουν πραγματικά. Και στα πραγματικά ναρκωτικά μπορεί να καταταγεί, για παράδειγμα, μια έγχυση σκόρδου, η οποία αντιμετωπίζει καλά μια τέτοια ατυχία όπως ένα ακάρεα αράχνης.

Γυρίδες και σαλιγκάρια

Ανεξάρτητα από το πόσο ακίνδυνα μπορεί να φαίνονται αυτά τα γλοιώδη πλάσματα, μην τα αφήσετε να σας ξεγελάσουν: μόλις ο καιρός είναι αρκετά ζεστός για αυτούς την άνοιξη, θα ανέβουν αμέσως από τις τρύπες τους και το βράδυ θα φάνε νεαρούς βλαστούς και φύλλα του δικού σας κληματιτής. Επιπλέον, αυτά τα δυσάρεστα πλάσματα μπορούν να βλάψουν τα μπουμπούκια, γεγονός που θα εμποδίσει το φυτό να αναπτυχθεί και, επιπλέον, να ανθίσει. Ωστόσο, ακόμη και αυτό δεν είναι όλες οι συνέπειες της πείνας τους. Ένας ιός ή μύκητας μπορεί να διεισδύσει σε ανοιχτές πληγές που προκαλούνται από σαλιγκάρια, πρακτικά χωρίς αντίσταση, γεγονός που θα προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερη ζημιά. Επομένως, τα σαλιγκάρια και οι γυμνοσάλιαγκες πρέπει να καταπολεμηθούν αμέσως.

Υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός φαρμάκων που έχουν εφευρεθεί ειδικά για την καταπολέμηση των σαλιγκαριών του κήπου. Επιπλέον, είναι όλα απολύτως ασφαλή, πράγμα που σημαίνει ότι με τη χρήση τους λίγο πριν από την εποχή της αφύπνισης των γυμνοσάλιαγκων, θα παρέχετε στους clematis σας άφθαρτη πανοπλία, η οποία, παρεμπιπτόντως, δεν θα βλάψει κανέναν εκτός από τα ίδια τα σαλιγκάρια.

Νηματόδια

Τα νηματοειδή είναι ένα εναλλακτικό όνομα για τους σκώληκες, των οποίων η αγαπημένη απόλαυση είναι οι ρίζες του φυτού. Αν και, δεν είναι ιδιότροποι και θα φάνε με χαρά τόσο τα φύλλα όσο και το στέλεχος του clematis σας. Εάν οι νηματώδεις κάνουν μαζική επίθεση σε ένα νεαρό φυτό, πιθανότατα δεν θα επιβιώσει και θα πεθάνει.Τα ενήλικα clematis είναι ισχυρότερα, αλλά ακόμη και θα μείνουν αισθητά πίσω από τους υγιείς συνομηλίκους τους στην ανάπτυξη και θα γίνουν πολύ λιγότερο διακοσμητικά.

Σπουδαίος!

Τα νηματοειδή από φυτά όπως, για παράδειγμα, φράουλες ή φράουλες μπορεί κάλλιστα να μετακινηθούν στο clematis σας, το οποίο τελικά θα προκαλέσει πολύ πιο σοβαρή ζημιά. Επομένως, η φύτευση αυτών των φυτών κοντά είναι αναποτελεσματική και ακόμη και επικίνδυνη.

Δυστυχώς, δεν υπάρχει ακόμη μια μέθοδος καταπολέμησης αυτών των παρασίτων που δίνει μόνιμο αποτέλεσμα. Επομένως, το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε είναι να παρακολουθείτε στενά τις ζημιές στις ρίζες και το φύλλωμα και να προσπαθήσετε να σκοτώσετε τα σκουλήκια πριν πολλαπλασιαστούν σε αδιανόητη κλίμακα.

Είναι επίσης σημαντικό να θυμάστε: εάν έπρεπε ακόμα να αφαιρέσετε το φυτό μετά από επίθεση νηματωδών, θα πρέπει να διατηρήσετε την καραντίνα σε αυτήν τη ζώνη του κήπου για κάποιο χρονικό διάστημα. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος προστασίας των μελλοντικών φυτών από τον κίνδυνο μόλυνσης. Η καραντίνα διαρκεί συνήθως περίπου 3 χρόνια.

Τελειωμένος σκώρος

Είναι μια μικρή, αβλαβής τριγωνική πεταλούδα. Ωστόσο, όπως ήδη καταλάβατε σίγουρα, η εμπιστοσύνη στην ακίνδυνη συμπεριφορά των εντόμων δεν είναι η καλύτερη ιδέα. Πράγματι, με τη μορφή κάμπιας, αυτή η χαριτωμένη πεταλούδα μπορεί να σας προκαλέσει τεράστιο πρόβλημα. Πάνω απ 'όλα, επιτίθενται τα ίδια τα λουλούδια και είναι καλύτερο να χρησιμοποιείτε εντομοκτόνα για να τα καταπολεμήσετε.

Σκώρος

Αυτό το έντομο είναι επίσης πεταλούδα. Έχει τιρκουάζ φτερά και όλο το καλοκαίρι, αν το επιτρέψεις, φυσικά, θα τρέφεται με τον κλεμάτι σου. Οι κάμπιες αυτού του σκώρου είναι πιο δραστήριες σε έναν από τους πιο καυτούς μήνες - τον Ιούλιο. Αυτά τα κουτάβια πρέπει να καταστραφούν, κάτι που γίνεται επίσης με τη βοήθεια εντομοκτόνων.

Mealybug

Αυτό το μικρό παράσιτο επιτίθεται στους βλαστούς του φυτού με ιδιαίτερη όρεξη. Κυρίως ενδιαφέρεται για το μέρος του σουτ που είναι πιο κοντά στη ρίζα. Για να καταστραφεί αυτό το ενοχλητικό παράσιτο, χρησιμοποιούνται συνηθισμένα συστηματικά εντομοκτόνα. Ωστόσο, ο ψεκασμός μπορεί να μην λειτουργήσει την πρώτη φορά. Σε αυτή την περίπτωση, επιτρέπεται ο δεύτερος ψεκασμός σε δύο εβδομάδες. Εάν το σκουλήκι έχει συγκεντρωθεί στο clematis σας σε μικρές ποσότητες, είναι πολύ πιθανό να το ξεφορτωθείτε με συνηθισμένο σαπουνόνερο.

Σιτόβκα

Πολλοί δεν συνειδητοποιούν αμέσως ότι πρόκειται για έντομο, επειδή το έντομο ζυγαριάς είναι αρκετά καλά καμουφλαρισμένο. Από ψηλά, μοιάζει ακόμη και με μια μικρή ακίνδυνη «φουσκάλα» σε ένα φύλλο. Ωστόσο, μην ξεγελιέστε - αυτή η μικρή ύπουλη «φουσκάλα», μέχρι να το δώσετε προσοχή, θα ρουφήξει όλους τους χυμούς από τα φύλλα του clematis σας. Για να αποφευχθεί αυτό, είναι απαραίτητο να επεξεργαστείτε το φυτό με διάλυμα αλκοόλης.

Κοριούς

Εκτός από τα σφάλματα αράχνης, υπάρχουν και τα πιο συνηθισμένα, τα οποία, ωστόσο, τους αρέσει επίσης να τρώνε κληματιτής... Είναι αρκετά μικρά και επομένως είναι δύσκολο να βρεθούν. Ωστόσο, αν γνωρίζετε πού τους αρέσει περισσότερο να διασκεδάζουν, δεν θα είναι δύσκολο να τα βρείτε. Αρκεί μόνο να βρείτε το νεότερο φύλλο και να το αναποδογυρίσετε. Εάν βρείτε κοριοί, πρέπει να επεξεργαστείτε τον θάμνο με εντομοκτόνα.

Medvedki

Σε αντίθεση με όλα τα προηγούμενα παράσιτα, οι αρκούδες είναι αρκετά μεγάλες και μπορούν να πάρουν πολύ περισσότερο κόπο από κάποιο είδος σκώρου. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η αρκούδα έχει άμεση πρόσβαση στο ριζικό σύστημα του clematis. Και, φυσικά, το χρησιμοποιεί για φαγητό. Για να μην δώσετε στην αρκούδα την ευκαιρία να γλεντήσει στις ρίζες των καλλωπιστικών θάμνων σας, είναι απαραίτητο να ρίξετε ένα διάλυμα βασισμένο σε σαπούνι και λάδι στις τρύπες που έχει σκάψει. Επιπλέον, υπάρχουν δύο επιλογές για την εξέλιξη των γεγονότων: είτε η αρκούδα σέρνεται από το βιζόν και τη σκοτώνετε, είτε απλώς ασφυκτιά στην τρύπα της και γίνεται μελλοντικό λίπασμα για το clematis σας.

Ποντίκια και αρουραίοι

Perhapsσως η πιο ανεπανόρθωτη βλάβη όχι μόνο για το clematis, αλλά και για οποιοδήποτε άλλο φυτό, προκαλείται από τρωκτικά. Με τα σαγόνια τους, ροκανίζουν εύκολα βλαστούς και ρίζες, και ως εκ τούτου, όσο πιο γρήγορα τα ξεφορτωθείτε, τόσο το καλύτερο. Μια κατάλληλη θεραπεία για αυτό είναι το δηλητηριώδες δόλωμα.Όταν τελειώσουν τα ποντίκια, η τάξη θα κυριαρχήσει στον κήπο.

συμπέρασμα

Όπως όλα τα άλλα φυτά, το clematis είναι άρρωστο. Αυτό είναι ένα αναπόφευκτο στάδιο από το οποίο περνά κάθε ζωντανός οργανισμός. Ωστόσο, αντί για πανικό, ο κηπουρός θα πρέπει να μαζευτεί και να χρησιμοποιήσει ό, τι είναι απαραίτητο για να καταπολεμήσει την ασθένεια του clematis και να σώσει το φυτό. Ελπίζουμε ότι το άρθρο μας θα σας βοηθήσει σε αυτό το δύσκολο έργο.